දෙනෙත් මගෑරියා. 

‘‘පහන්නයා.‘‘... ‘‘ම්ම්ම්ම්‘‘ පහන්යා ඔහු දෙස නොබලාම කිව්වා.

‘‘තරහද?...‘‘

‘‘මොකටද සුභාශ් අයියේ...‘‘ පහන්යා දන්නවා සුභාශ් මොනවා ගැනද අහන්නේ කියලා.. ඒත් දන්න 

බව අගවන්න පහන්යා මැලි වුණා.

‘‘තරහා නැත්තම් එච්චරයි..‘‘ සුභාශ් ඔහු ළගම වාඩී වෙලා හිටිය පහන්යගේ කර වටා අතක් යවලා ළං 

කර ගත්තා. පහන්යා ට මේක හරියට හීනයක් වගේ.. පහන්යා.. නිතරම කල්පනා කලේ මේ දේවල් 

වෙන්නේ හැබෑටමද කියලා.. තමන්ගේ ඇස් ,කන්ම අදහා ගන්න බැරි තත්වයක තමා පහන්යා හිටියේ.

‘‘පුතා තේ ටික ගේන්නද?.‘‘ සුභාශ්ගේ අම්මා උගුර පාදලා විමසද්දී.. පහන්යා බයටම සුභාශ්ගෙන් ඈතට

 විසි වුණා... අම්මා දකින්න ඇද්ද කියලා සුභාශ්ටත් බයක් දැනුන.. නමුත් දවසක අම්මා පහන්යට අකමැති

 නොවන බව නම් සුභාශ්ට හොදටම දැනුනා.. නමුත් මේ පහන්යා ගැන ගෙදරට කියන්න හොද වෙලාවක්

 නෙමෙයි කියලා තමා සුභාශ්ගේ මතය වුනේ.

සුභාශ්ගේ ළගටම වෙලා පැය කීපයක් ගත කරපු පහන්යා.. වරුවෙන් සේවයට වාර්කා කරන්න පිටත් වුණා.

 පහන්යට හිතක් තිබුණේ නෑ.. සුභාශ්ව දාලා යන්න. හෙට සුභාශ් ඉශාන්ලගේ ගෙදර ගියාම ආයි කවදා 

දකින්න ලැබෙයිද කියලා පහන්යා.. කීපවරක්ම හිතමින් හීල්ලුවා.. පහන්යට නොකිව්වට සුභාශුත් හිත 

යටින් ලොකු දුකකින් හිටියේ.. පහන්යා ගියාට පස්සේ සුභාශ්ට එක පාරටම මතක් වුනේ ඉශානුයි සාවින්දී..

 ඔවුන් පේන තැනක ඉන්නවද බැලුවත් ඔවුන් පේන හරියක හිටියේ නෑ.. සුභාශ් කිහිළි කරුවෙන් අමාරුවෙන්

 ඇවිද ඇවිද ඒ දෙන්නව හෙව්වා. එතකොට තමා ඉශානුයි සාවින්දි සාවිනිදිගේ කාමරේ ඇතුලේ කතා කර 

කර ඉන්නවා දැක්කේ.. සුභාශ් සද්ද නොකරම ඔවුන් දෙන්නගේ කතාව අහන් හිටියා.. කලින් සුභාශ්ගේ 

හිතේ ඇති වෙලා තිබුණ සැකේ නිසාමයි සුභාශ් එහෙම කරන්න හිතුවේ.

‘‘අනේ ඉශූ යන්නකෝ... අම්මා වත් ආවොත්. මට ආයි ඔයාව දකින්න වත් ලැබෙන එකක් නෑ.‘‘ 

‘‘හරි හරි සාවී... මම යන්නම් ඉතින්... මම මේ... නවතින්න ආවේ නෑනේ.‘‘ ඉශාන් සාවින්දිගේ පොත් 

මේසය උඩ ඉදගෙන සාවින්දිත් එක්ක ලොකු කතාවක. සාවින්දි නම් හිටියේ හුගක් බයෙන්.. මොකද 

සාවින්දී අයියාගේ හැටි හොදටම දන්නවා.. පොඩි හරි සැකයක් ආවොත් අල්ලගෙන තමා නවතින්නේ 

කියලා සාවින්දී දැනන් හිටියා. ඉශානුත් සුභාශ් සර්ගේ හැටි නොදැන නෙමෙයි. ඒත් සුභාශ් මේ වෙලාවේ 

පහන්යා අක්කා එක්ක ඉන්නේ කියලා හිතුණු ඉශාන් බය නැතුව සාවින්දි එක්ක කතා කර කර හිටියා.

‘‘මොකද මොතන වෙන්නේ...‘‘ උගුරු පහදපු සුභාශ් එක පාරටම කිහිළිකරුවේ වාරුවෙන් කාමරයට 

ඇතුල් වුනා. සුභාශ්ගේ හඩත් එක්කම මේසෙන් බිමට පැනපු ඉශාන් ඉන්නේ.. හොදටම බය වෙලා.. ඒ 

මදිවට සාවින්දී.. සාවින්දිය නිකන් සිහිසුන් වෙන්න ළං වෙලා වගේ දැනුනේ.. 

‘‘ ලොකු... ඉශූ මල්ලී.. කම්මැලි නිසා මාත් එක්ක කතා කරන්න ආවා..‘‘ සාවින්දි ඉක්මණටම නිදහසට 

කරුණු කිව්වා..

‘‘මම ඇහුවේ නෑනේ නේද?.‘‘සුභාශ් හරිම සන්සුන්ව කතා කළත් ඔහු ඉන්නේ කේන්තියෙන් කියලා 

සාවින්දී දැනන් හිටියා.. මොන ප්රනශ්යකදී වුණත් සුභාශ් කෑකෝ ගහලා ගහලා බැනලා ප්රොශ්නය 

විසදන්න හදන කෙනෙක් නෙමෙයි.. නමුත් සුභාශ් නිහඩව දෙන දඩුවම අනිත් සියලුම දඩුවම් වලට වඩා

 වේදනාකාරී කියලා සාවින්දිත් ඉශානුත් දෙන්නම හොදටම දැනන් හිටියා.

‘‘ඉශාන්.. ගිහින් යන්න ලෑස්ති වෙන්න.‘‘ සුභාශ් ඉශාන් දිහා කෙලින් බලලා එහෙම කියද්දී ඉශාන් 

ඉබේටම කාමරෙන් එළියට ගියා. සුභාශ්ට තිබුණ බය නිසාම ඉශාන් නිහඩවම ඇදුමක් මාරු කරගෙන 

යන්න සූදානම් වුණා. සුභාශ් සර් සාවින්දිට ගහයිද කියලත් ඉශාන්ට බය හිතුණා. ඒත දැන් සර් ඉස්සරහට 

ගියොත් තවත් සර්ට කේන්ති යන බව දන්න ඉශාන්.. සුභාශ්ගේ ඇද මත වාඩී වෙලා කල්පනා කලා.

‘‘පොඩ්ඩී... මොළේ කියලා එකක් නැද්ද?.. මම ඕවද කරන්න කියලා තියෙන්නේ.‘‘

‘‘අනේ ලොකු....‘‘ සාවින්දී දැන් බයටම අඩනවා... ඉශාන්ට මොනවා කරයිද කියලා සාවින්දිට බයයි.‘‘

‘‘දැන් මොකුත් කතා කරන්න ඕනේ නෑ.. මම පස්සේ එන්නම් නිදහසට කරුණු අහන්න.. ඉශාන් යනකන් 

කාමරෙන් එළියට එනවා නෙමෙයි තේරුනාද?.‘‘ අනේ ලොකු ඉශූට නම් ගහන්න වත් බයින්න වත් එපා..

 ඉශු නමෙයි මමයි මොකට වැරදී කියලා සුභාශ්ගේ දෙපා මුල වැටිලා අඩන්න සාවින්දිට ඕනේ වුණා. අයියට 

තිබුණ බය නිසාම සාවින්දී ඇදට වැඩිලා අඩන්න පටන් ගත්තා.

‘‘පොඩ්ඩී... ඇඩුවට කම්ක්නෑ.. ඔය විකාර අම්මට එහෙම දැන ගන්න තියනවා නෙමෙයි.. මේ සම්බන්දේ 

මෙතනින් ඉවරයි.. ආයි කවුරුවත්ම මේක දැන ගන්න ඕනේ නෑ..‘‘ ඇදේ පෙරළිලා හිටපු සාවින්දි කදුළු 

නවත්ත ගන්න උත්සහ කරමින් හිස සැලුවා පමනයි.
‘‘ ඔලුව හොල්ලලා මදී මට ආයි අහු වෙන්න එපා.. එදාට මේ අයියා මීට වඩා හුගක් දරුණු වෙයි.. ලැජ්ජ 

නැද්ද පොඩ්ඩී.. ඉශාන් ඔයාට මල්ලියෙකුත් නේද?.. ‘‘ සාවින්දිටයි.. ඉශාන්ටයි බාධාවක් නොවිච්ච වයස 

සුභාශ්ට ලොකුම බාදාව වෙලා තිබුණා..

‘‘ඉශාන් තව ටිකකින්.. ඔයාට කැබ් එකක් එයි ගෙදර යන්න..‘‘ සුභාශ් එහෙම කියාන කාමරයට ඇතුල් 

වෙද්දී බර කල්පනාවක හිර වෙලා හිටිය ඉශාන් ඇදෙන් නැගිට්ටා. ඉශාන්ට සර්ට මූණ දෙන්න බෑ.. ඉශාන්

 හිටියේ බිම බලාගෙන. සාවින්දිට දුන්න අවවාදෙම සුභාශ් ඉශාන්ටත් දුන්නා... ඉශානුත් සාවින්දී වගේම

 හිස සැලුවා මිසක් මොකුත් කිව්වේ නෑ..

‘‘සර්... අනේ මට සමාව දීලා මාත් එක්ක යමු සර්.. මට සර්ව මෙහෙ දාලා එහෙ යන්න බෑ.‘‘ හුගවෙලවෙක 

නිහඩ බවකින් පස්සේ ඉශාන් කිව්වා.

‘‘බෑ .. මම ආයි එන්නේ නෑ එහෙ... මගේ වැරැද්ද?.. මිස්ට ඉද්දමල්ගොට එහෙම දැන ගත්තොත් මේවා..

ෂි.. මම කොහොමද ඒ මිනිස්සුනට මුහුණ දෙන්නේ.. මෝඩ වැඩ කරන්න එපා ඉශාන්..‘‘ සුභාශ් ඉන්නේ 

වුණ දේ ගැන හුගක් අවුලෙන් බව ඉශාන්ට හොදටම දැනුනා.

‘‘ඒත් සර් කකුලට බෙහෙත්..‘‘

‘‘ඒවා මම බලා ගන්නම්.. ඔයාලා හම්බනොවුනා නම් අපි බේත් නොකර ඉන්නේ නෑනේ.. ඒවා හිතන්න

 එපා.. ඉස්සරලා විභාගේ ගැන හිතනවා.‘‘ ඉශාන්ගේ කතාවට හරස් වුන සුභාශ් කියගෙන ගියා. සුභාශ්ගේ

 ජීවිතේට මේතරම් උදව් කරපු.. මිස්ටර් ඉද්දමල්ගොඩටයි මිසිස් ඉද්දමල්ගොඩටයි වචනයකින් වත් රිදෙනවා

 දකින්න සුභාශ් ආස වුනේ නෑ. මිස්ටර් ඉද්දමල්ගොඩට කෝල් කරපු සුභාශ් එහෙ ආයෙත් නොඑන්නේ.. 

තාත්තා අකමැති නිසා කියලා කිව්වා. තාත්තා දන්න වෙදගෙදරක් තියේ කියලා තාත්තා එතනින් බෙහෙත්

 කරන්න යන්නෙත් කියලා.. සුභාශ් ලොකු බොරුවක් කිව්වා.

ඉශාන් අන්තිම මොහොතේ යන්න පිටත් වෙන්න සුභාශ්ගේ දෙපා මුල වැටිලා විදිද්දී සුභාශ්ගේ හදවත හුගක් 

වේදනා දුන්නා. මොකද සුභාශ් දන්නවා ඉශාන් එයාට මොන තරම් ආදරෙයිද කියලා. තමගේ ජීවිතේ පරදුවට

 තියලා ඉශාන් ඔහුගේ ජීවිතයත් රැක ගත් බව සුභාශ්ට අමතක නෑ.. හිතේ හැංගිලා තිබුණ ආදරය අමාරුවෙන් 

හිත ඇතුලේ තද කරගෙන සුභාශ් අමාරුවෙන් දැඩි බවක් මවා පෑවා.ඉශාන් ගියාට පස්සේ සුභාශ් පැත්තකට 

වෙලා ඉශාන් ගැන කල්පනා කලා.. ඇත්තටම ඉශාන් ගැන සුභාශ්ට තිබුනේ වේදනාව කැටි වුණ තරහක්.. 

ඒක නිසාම සුභාශ් ඉශාන්ට හිතින් බැන වැදුණා.

සුභාශ් ඉශාන් එක්ක නොයා ඉද්දිම සුභාශ්ගේ අම්මට සැකයක් ඇති වුණා. ඒ මදිවට.. සාවින්දිත් දුකෙන් 

පැත්තනට වෙලා ඉන්නවා. ඒක නිසාම සුභාශ්ගේ අම්මා දිගින් දිගටම ප්ර ශ්න කලා. ඒ එකකටවකත් සුභාශුයි

 සාවින්දී.. හරි උත්තරයක් දුන්නේ නැ.

හරිම වේදනාවෙන් දවස් කිපයක්ම ගෙවිලා ගියා. හිතේ නිදහසක් නැති නිසාම සාවින්දී ගෙදරන් පිටටවත් 

ගියේ නෑ.. පංතී වත් ස්කෝලෙවත් ගියේ නෑ.. පාඩම් කරණ බව පෙන්වපු සාවින්දී.. පොත් ටික පොරලගෙන

 පොත් දිහා බලාගෙන හොරෙන් ඇඩුවා. සුභාශ් සාවින්දිගේ ජංගම දුරකථනයත් ගත්තු නිසා.. කාට හරිම දුක

 කියා ගන්නවත් විදියක් සාවින්දිට තිබුණේ නෑ..

ඉශානුත් තොන්තුවෙලා වගේ පැත්තකට වෙලා ඉද්දී ඉශාන්ගේ ගෙදර අය හිතුවේ සුභාශ් සර් නැති පාළුව ,

 දුක නිසා වෙන්න ඇති කියලා. ඉශාන්ගේ හිත කිව්වෙම ආයෙනම් කවදාවත්ම සාවින්දිගේ කට හඩවක් 

අහන්න ලැබෙන එකක් නෑ කියලා.ඉශාන්ට ඉවෙන් වගේ දැනුනා සර් සාවින්දිගේ දුරකථනය ගන්න ඇති 

කියලා.

ඉශාන්ට සුභාශ් සර්ට කතා කරන්න ඕනේ වුනත් කේන්ති යාවී කියලා බය හිතුණා.. ඒක නිසාම ඉශාන් 

සර්ගේ විස්තර ගන්න අම්මා ළග හුරතල් වුණා. ඉශාන්ගේ අම්මටත් දැන් නම් චුට්ටක් විතර සැකයි.. පහුවදා

 එන්නම් කියලා නතර වුණ මනුස්සයා තනියට තියලා ආව ළමයව කැබ් එකක එව්වා. කිරි පැණී වගේ හිටි 

ගුරයි ගෝලයි තරහා වෙලාද කියලා ඉශාන්ලගේ අම්මා විහිළු කළා. කොහොම වුණත් සුභාශ් ආයෙමත් අපු 

නැති එක ගැන නම් ඉශාන්ගේ අම්මගේ හිතේ ආත්මාර්ථකාමී සතුටක් තිබුණා. හැම අම්මම තමන්ගේ

 දරුවගේ ආරක්ෂාව ගැන හුගක්ම හිතනවනේ.. සුභාශ් මෙහෙ ඉන්න කොට අර කල්ලියෙන් ඉශාන්ට 

කරදර වෙයි කියලා ඇයට ලොකු බයක් තිබුණ. 

ඒක නිසාම සුභාශ්ට කොල් කරපු හැම වෙලාවකම කිව්වේ.. ‘‘පුතා මෙහෙ ආවට නම් කමක් නැ.. සනීප 

වුනාම. හැබැය.. ඔය පාතලකරයො එක්ක හැප්පෙන එක නැවැත්තුවොත් හොදයි.. මතකනේ එක පාරක් 

වුණ දේ.. ඔයින් බේරුනා ඇති.‘‘ කියලා.සුභාශ් නම් පසු බහින්න කැමති වුනේම නෑ.. ඒ ගැන වචනයක් 

වත් කතා නොකෙරුවත් හිත ඇතුගේ කිදා බැහැලා තිබුනේ.. ‘‘මම කොහොම හරි ඔය මිනිස්සුන්ගෙන් 

අ

සතියකට විතර පස්සේ.. සාවින්දී අමාරුවෙන් හිත හදාගෙන පංති ගියේ යාළුවෙක්ගෙන් හරි දුරකථනයක් 

ඉල්ලගෙන ඉශාන්ට කතා කරනවා කියලා හිතාගෙන.. හිතපු විදියටම සාවින්දී.. ඇමතුමක් ගත්තා.. ඒත්

 ඉශාන් පිළිතුරු දුන්නේ නෑ නෑ.. නදුනන අංකයකින් එද්දී සාවින්දි වෙන්න ඇති කියලා ඉශාන්ට හිතුණා..

 මම මේක ආන්සර් කලොත් සර්ට අහුවෙනවා.. සාවී මට කතා කලා කියලා.. මොකද සර් සාවිගේ 

නම්බරෙන් මගේ පොන් එක ඩයිවට් කරලා තියෙන්නේ.. කල්පනාවෙන් වැඩ කරපු ඉශාන් වෙන 

අංකයකින් සාවින්දිට ගත්තා ඒ වෙද්දී.. සාවින්දි ගත්තු අංකය කාර්යබහුල වෙලා තිබුණා..

ඉශාන් ඇමතුමට පිළිතුරු නොදේදී.. සාවින්දිට හුගාක් දුක හිතුණා. ඒක නිසාම පහන්යට ඇමතුමක් 

අරන් දුක කියන්න හිතපු සාවින්දී.. පහන්යට කතා කලා.. සාවින්දී.. මේතරම් දවස් හිතේ තද කරන් 

හිටිය දුක කදුළුත් එක්කම පහන්යට කියලා හිත සැහැල්ලු කර ගන්න උත්සහා ගත්තා..

‘‘අනේ පහන්යා අක්කී.. ඉශුත් මාත් එක්ක තරහා වෙලාද කොහෙද පොන් ආන්සර් කරන්නේ නෑ.. අනේ

 අක්කේ අපේ ලොකු වසයි.. මම කොහොමද ගෙදරදී.. කතා කරන්නේ.. ඉශු පොඩ්ඩක් තේරුම් ගන්න 

එපෑ.‘‘ සාවින්දී අඩද්දී.. පහන්යටත් දුකයි.

‘‘කළබල නොවී ඉන්න සාවී.. මම ඉශු එක්ක කතා කරන්නම්.‘‘

‘‘අනේ අක්කේ.. අපේ ලොකු ඉශුට ගහයිද?.‘‘ සාවි එක පාරටම ඇහුවා.

‘‘සුභාශ් අයියා ඒ තරම් නපුරුද?.‘‘ පහන්යට පුදුම හිතුණා සුභාශ් බෝ පැලේ වගේ ඉන්න නිසා.

‘‘නෑ... නෑ... ලොකු මට හුගක් ආදරෙයි. ඒ නිසා මට බයක් දැනෙනවා.

‘‘ඔයා දන්නවද.. සුභාශ් ඉශුටත් ඔයාට වගේම ආදරෙයි.. බය වෙන්න එපා.‘‘ පහන්යා සාවින්දිව 

සැනසුවා...

‘‘ඉන්නකෝ මම ඉශුට අරන් බලන්නම්.‘‘ පහන්යා එවෙලෙම ඉශාන්ට ඇමතුමක් ගත්තා.. ඒ ඇමතුමට

 පිළිතුරු නොදුන් ඉශාන් වෙනත් අංකයකින් ගත්තා.. ඉශාන් සේරම විස්තරය කිව්වම සුභාශ් මේතරම්

 නපුරුයිද කියලා පහන්යට මොහොතකට හිතුණ.. සර්ලගේ හැටි ඔහොම තමා.. පහන්යට තනවම 

හිනාවකුත් ආවා. ඒ පිටට සවින්දිට නැවත ගත්තු පහන්යා... ඉශාන්ගේ අළුත් අංකය සාවින්දිට දුන්නා.. 
‘‘හුගක් පරස්සම් වෙන්න සාවි.. බය වෙන්න එපා .. මම කොහොම හරි සුභාශ් අයියව ශේප් කරලා 

දෙන්නම්.. හැබැයි..ඔයාලා ටිකක් ඉවසීමෙන් ඉන්න.. ‘‘ පහන්යා එහෙම කියද්දී, මේ තරම් දවස් 

කෙලවරක් නැතුව විසදුමක් හොයපු සාවින්දිගේ හිතට ලොකු සැනසීමක් දැනුනා.

සුභාශ් ගමෙන් ගියාට පස්සේ..හැටේ වත්තේ විජෙයි උගේ ගෝලයෝ වුණ හේරයි සුද්දයි, අනිත් වුනුයි

 නිදහසේ තමන්ගේ වැඩ කරන් ගියා.. සුද්දා නම් වුන සුරංග හොදට ඉගෙන ගත්තු කොල්ලෙක්.. විශ්ව

 විද්යාුලෙත් ටික කාලයක් ගියා.. ඒ කාලෙදී.. කවුද කල්ලියක් සුරංගගේ අම්මයි තාත්තවයි මරලා

 සුරංගවත් මහපාරට ඇදලා දැම්මා.. ඒ.. සුරංගලාගේ ඉඩමේ නිධානයක් තියෙනවා කියලා ඉව වැටිලා

 තිබුණ නිසා.. නඩු කිව්වුත් සුරංගට සහනයක් ලැබුනේ නෑ.. හොර ලියකියවිලි හදලා වුන් ඉඩම් අයිතිකර

 ගත්තා.. කොහෙද යන අහිංසක මිනිහෙක්ව හිරේ යවලා.. වංචාකාරයෝ බේරුණා.. සුරංග උන්ගෙන් පළි 

ගන්න තමා.. හැටේ වත්තේ විජේට එකතු වුනේ.. ඒත් ඒ හොරු කවුද කියලවත් සුරංගට තාම දැන ගන්න 

ලැබුණේ නෑ.. තමන්ටම කියලා වැටිලා ඉන්න පැළක් වත් නැති සුරංග තමන් එක්ක රහසේම ආපු ගෑණි..

 පුංචී කොලු පැටව් දෙන්නයි එක්ක ලැයිම් කාමරයක ජීවත් වෙනවා... උන්ගේ ජීවිත හරියට මෙලොව 

අපාය වගේ.. සුරංගට පොඩි වුන් ගැනයි ගෑනි ගැනයි දුකක් නැතුව නෙමෙයි.. එත් දැන් මේ රස්සවෙන් 

සුරංග බේරුමක් නෑ.. මේ වැඩ කරන්නේ ආසාවෙන් නෙමෙයි.. විජේ අයියාගෙන් ඈත් වුනොත් මහ උළු 

ගෙදර තපින්න වෙන බව සුරංග දන්නවා.. ඒක නිසාමයි සුරංග විජේ අයියාලග ඉන්නේ.

‘‘ ඒ... සුද්දා.. මොකද අවුල.. පොඩි උන්ට අසනිපයක් වත්ද?‘‘ සුරංග බෝක්කුවක් උඩ ඉදගෙන කල්පනා

 කරද්දී.. විජේ අය්යා සිකරැට්ටිවක් දල්වන ගමන් ඇහුවා.

‘‘නෑ .. විජේ අයියේ.. මට මේ .. මගේ අම්මායි අප්පොච්චි මතක් වුණා.‘‘

‘‘හරි... හරි.. බං කල්පනා කරන්න දෙයක් නෑ.. මම කිව්වනේ.. උන්ගෙන් අපි වාඩුව ගන්නවා මයි.. 

කෙහෙල් මල් නීතිය.. උන්ට පුළුවන් අහිංසකයෝ හිරේ දාන්න විතරයි..‘‘ විජේ අයියාගේ කතාවත් එක්ක..

 සුරංගගේ දුකට කෝපයකුත් එකතු වුණා.

‘‘ඔව්... හෝරා කියපං..‘‘ එවෙලෙම විජේ අයියගේ දුරකථනය නද දුන්න නිසා ඔහු ඇමතුමට සවන් දුන්නා..

 සුරංගත් බලන් හිටියේ මොකද්ද නිව්ස් එක කියලා.

‘‘ඒ... සුද්දා බයික් එක ගනිං.. ආන් අරු ආයි ගමට එනවලු...‘‘ ඇමතුම විසන්දී නොකරම විජේ අයියා 

කේන්තියෙන් කියද්දී සුරංග බයික් එකට පැනලත් ඉවරයි.. විජේ අයියත් බයික් එකට නැගුන විලසම 

සුරංග රේසි බයිසිකලයේ කුරුල්ලා වගේ ඉදිරියට ඇදුනේ කවුද එන්නේ කියලා වත් අහන්නේ නැතුව.

‘‘මොකාද විජේ අයියා එන්නේ.‘‘ නයරය කිට්ටු වෙද්දී..සුරංග විමසුවා.

මාසෙකට පසුසේ සුභාශ්ට දැන් හොදට පොළොවේ අඩිය ගහලා ඇවිදින්න පුළුවන්.. සුභාශුයි පහන්යයි.. 

දැන් හොදටම ආදරෙන් ළං වෙලා හිටියා.. සුභාශ්ලගේ ගෙදරින් නම් දෙන්නගේ සම්බන්දේ දන්නවා..

 ඉක්මණින්ම පහන්යලගේ ගෙර යන්න තමයි සුභාශ්ලගේ දෙමාපියෝ හිතන් ඉන්නේ.. සුභාශුයි 

පහන්යවයි එකතු කළාම වත් මේ මුරණ්ඩු වැඩ නතර වෙයිනේ කියලා සුභාශ්ගේ අම්මා හිතුවා.. 

ඉශාන්ගෙයි.. සිවින්දිගෙයි ආදර පලහිලව්ව දැන් සේරටම අමතක වෙලා ගිහිනි තිබුණා.. ලොකු නෑනගේ

 උදව් නිසාම.. දෙන්නා හුගක් පරිස්සමින් සම්බන්දේ පවත්වගෙන ගියා.. සාවින්දි නම් හුගක් බයෙන්

 ඉන්නේ.. මේ පාර අහු වුනොත් නම් තමන්ව ගෙදරිනුත් පන්නයි කියලා සාවින්දි හිතුවේ.. ඒත් සාවින්දිට

 ඉශාන්ව අමතක කරන්න බැ.. ඒ තරමට සාවින්දීයි ඉශානුයි.. ආදරෙන් බැදිලා සිටියා.. කවදා හරි දවසක

 ඉශාන්ටයි සාවින්දිටයි ළං වෙන්න පහන්යා උදව් කරයි කියන බලාපොරොත්තුව දෙන්නගෙම හිත් වල 

ලොකුවටම තිබුණා.

කකුළ හොද වුණ ගමන් සුභාශ් ආයෙමත් ගමට එන්න සැරසුණා... කළු මමලාගේ ගෙදරටත් කතා කරපු

 සුභාශ්.. කැබ් එකක් කතාකරගෙන කැළණීයෙන් පිට වෙලා ආවේ අම්මයි අප්පච්චී එපා කියද්දී.. එන්න 

කලින් සුභාශ් හැමදේම සැලසුම් කලා.. පහන්දිලාගේ ආයතනයට කතා කරපු සුභාශ් කල්ලිය පොලිසියට 

කොටු කරන්න උදව් ඉල්ලුවා.. පහන්යටත් සුභාශ්ගේ ජීවිතේ ගැන බයයි.. ඒත් ඒ.. සාධාරන වැඩේට 

හරස් වෙන්න ඇය අකමැති වුණා... සුභාශ් පහන්යට එන්න එපා කියලා නීති පනවලා ගියත්.. සුභාශ්ට 

හොරෙන්ම බොසුයි තව කීපදෙනෙකුයි එක්ක පහන්යත් ගමට එන්න සැරසුණා.

‘‘ඉක්මන් කරලා වරෙල්ලා වෑන් එකත් අරන්.. මු මෙතනදි මිස් වුනොත් අපිට අල්ල ගන්න වෙන්නේ 

නෑ..‘‘ හැටේ වත්තේ විජේ අයියා මග බල බල කේන්තියෙන් පුපුරු ගැහුවා.. ඒ කෑ ගැහිල්ලත් එක්කම 

විජේගේ ගෝලබලයෝ පිරුන වෑන් එක ඔවුන් වෙතට ආවා. පාරේ පාළු හරියක වංගුවකුත් අල්ලා වෑන් 

එක නතර කර ගත්තු උන් මග බලන් හිටියා.. විජෙත් සුරංගත් ඇරෙන්න අනිත් සේරම කළු ඇදලා 

මුහුණුත් ආවරණය කරගෙන හිටියේ..

සුභාශ් ඈත තියාම දැක්කා... කට්ටියක් එතන ඉන්න බව ඔහු ඉදිරියටම ආවා. වෑන් එක පාරට හරස් 

කරලා විජේගේ කට්ටිය සුදානම් වුනේ සුභාශ්ට ගහන්න.. ඒත් ඒ එක්කම පිටි පස්සෙන් ආපු පොළිස් 

ජිප් එක දැකපු කල්ලිය සුභාශ්ව වෑන් එක ඇතුළට ඇදලා දාගෙන වේගයෙන් එතනින් පිට වුණා... 

විජේත් සුරංගත් අතුරු පාරකට හරවද්දී.. පොලීසියේ කණ්ඩායම වෑන් එක පස්සෙන්ම ලුහුබැදගෙන 

ගියා.. එන්න එන්නම වේගය වැඩි කරපු වෑන් එක අතුරු පාරවල් වලට දමමින් පොලිස් කණ්ඩායම 

මගාරින්න උත්සහා කලා.. අන්තිමේ පිටු පස ටයර් වලට වෙඩි තියලා වෑන් එක නවත්ත ගන්න පොලීසියට

 හැකි වුණා.. පොලිස් කණ්ඩායම වෑන් එක වරට කරලා බලද්දී ඇතුලේ හිටියේ රියදුරා විතරයි.. මුං 

කොහේට පැන්නද?..

සුභාශ් සැලසුම් හදන් ආවේ මේ විදියට කල්ලිය කොටු කරලා දෙන්න.. ඒත්.. සුභාශ්ට වාඩා කපටි වුන 

උන්.. පොලිස් කණ්ඩායම අගේට රවටලා සුභාශ්වත් අරන් පැනලා තිබුණා.

අවසන් කොටසින් හමු වෙමු..
අවසන් කොටස ලියන්නේ තනෝජ් අයියා..
අද කොටස අකුරු කෙරූ මම සදුනී.

අද කවර් පොටෝව සරසපු වසනාටත් ක්රිවශ් අයියාත් ගොඩක් ස්තූතියි.

රැගෙන පැන ගොස් ඇති බවයි..

********************* 

එ මොහොත වෙද්දිත් එතනට පැමිනෙමින් සිටි පහන්යා ඇතුලු කණ්ඩායමට දැනගන්න ලැබුනේ සුභාශ්

 රැගෙන විජේගෙ කණ්ඩායම පැන ඇති බවයි..
පහන්යා මුලින්ම කලේ මිස්ට ඉද්දමල්ගොඩගෙ ගෙදරට යැමයි..
එහි කලබලෙන් ගිය ඔවුන්ට දැක ගැනිමට හැකි වුයේ එ මොහොතේම පොලිස් ජීප් රථයත් එහි ඇති

 බවයි. සියළුම දෙනා මිදුලට පැමින සිටි අතර පහන්යාද වෑන් එකෙන් බැස එතනට දිව ගියේ සුභාශ්ට 

කුමත් උනාද කියා දැන ගැනිමේ අටියෙනි..

"රින්.....රින්......රින්""
පහන්යාගෙ දුරකථනය නාද විය.
"මෙ පහන්යා මිස් වැදගත් පණිවිඩයක් හොදින් අහ ගන්න...."
මෙ තමන්ට රහස් ඔත්තු සපයන නාඳුනන නම්බරයයි 
"කියන්න මොකද්ද තොරතුර..""
"සුභාශ් ගැන තොරතුරක්.."
"මොකක්...??....කො....කො.....සුභා....ශ්..කො..??
පහන්යා කතා කලේ කලබලයෙනි..
ඈයට තම ආදර වන්තයා ගැන ලෝකු බයක් එ මොහොතේ දැනුනෙ විජේගෙ කල්ලිය ඔහුව රැගෙන 

පැනගොස් සිටි නිසාය..
"හැටෙ වත්තෙ කෙලවරක තියන කනත්තට එහා පැත්තෙ පාළු ගෙදර දැන් සුභාශ්ව හිර කරන් 

ඉන්නවා..""
""ඔයාලා පරක්කු උනොත් සුභාශ්ගෙ මීණිය තමයි දකින්න වෙන්නෙ..""
""අනේ....ම...ගෙ...සුභාශ්....අනේ...එයා...ට මොකුත්.....කරන්න ....එපා.."'"
දුරකළුතය විසන්දි විය දැසේ කඳුළු පුරවාගත් පහන්යා එ විස්තරය පොලිස්සිය‍ටද එ මොහොතේ 

පැවසුවෙ සුභාශ් ඉක්මනින්ම බෙරා ගැනිමට අවශ්‍යය නිසාය...

විනාඩි 2/3 ඇතුලත සියළුම දෙනා සුභාශ් බෙරා ගැනිමට අවශ්‍යය දෙවල් කතා කරගන ඉක්මනින්ම

 පිටත් විය..
පහන්යාගෙ දෙනෙතින් කඳුළු වැටෙන්නෙ ඈයටත් නොදැනිමය එ තමන්ගෙ ආදර වන්තයා දැන් පත්ව

 සිටින තත්වය නිසාය..

විජේට වැරදුන එක තැනත් වුනේ කිසිවෙකු තමන් සිටින තැනට කිසිසේත්ම නොපැමිණෙන බව සිතීමයි.

 ඒ එම ස්ථානය කිසිවෙක් නොදැන සිටි නිසාය.
එය පහන්යා ඇතුලු කණ්ඩායමට සහ පොලිසිය‍ට සුභාශ් රදවාගන සිටි ස්ථානයට යැමට රුකුලක් විය..

විජේ ඇතුළු පාතාලේ කණ්ඩායම සුභාශ් රදවාගන සිටින පාළු නිවසට 1km පමන දුරින් ජීප් රිය හා 

වෑන් රිය නැවැත්තු කණ්ඩායම් දෙක එතැන් පටන් පාළු නිවසට ගියේ කාටත් හොරා වෙන වෙනම ටිම් 

4ක් ලෙසයි..

********************** 

දැන් සියළුම දෙනා නිවස වටකර සිටියි.
විජේ දැන් තමන්ගෙ පිස්තොලය සුභාශ්ගෙ නලලට එක එල්ලයෙ එල්ල කරන් සිටින්නෙ 
"තො දෙයියන් බුදුන් සිහි කර ගනින්.""
"" අද තොගෙ අවසානය.." යැයි ගුගුරමිනි.
එසේ කියනවාත් සමඟම පොලිසියෙන් අන කලේ සියලුම ටි 56 අවි ඔවුන් දෙසට දිගුකර "විජේ දැන් ඔය

 පිස්තොලය බිම දාලා බාර වෙයන් අපිට නැතිනම් වෙඩි කාලා මැරෙන්න ලැස්ති වෙයන්""යැයි කියමිනි.

""කිසිදු බයක් නැති විජේ සුභාශ්ගෙ බෙල්ල වටෙ අතක් යවා නලලට පිස්තොලය තියා කියා සිටියේ.
""එකෙක් හරි ලන් උනොත් මම මුගෙ ඔලු කට්ට කුඩු වෙන්න වෙඩි තියනවා""යනුවෙනි.
ඔහුගෙ එම වචනයට පොලිසියේ අවි බිමට පාත් උයේ සුභාශ්ට විජේ වෙඩි තියාවිදැයි ඇති වූ බයටය..

එතනිත් නැවත වෑන් රථය ගාවට සුභාශ් ද ඇදගන විජේ පැමිනියේ නැවතත් එතනින් පැන යාමටයි..
එත් කවුරුත් කිසි විටකත් නොසිතු දෙයක් එ මොහොත් සිදු උයේ සියලුම දෙනා පුදුම කරමින්...
කාටත් නොකියා එතනට පහන්යලා පිටි පස්සෙන් පැමිනි ඉශාන්ද පැමින වෑන් රිය පිටි පස්සෙ සැඟවි සිට

 ඔහු විසින් වැරෙන් පොලු පහරක් විජේගෙ කොන්දට එල්ල කරේ විජේව සිහිසුන් කරමින්ය...

එ පොලු පහර එල්ල කරනවා සමගම ඉශාන්ට වෙඩි පහරක් එල්ල වන්නෙ විජේගෙ කණ්ඩායමෙ 

එකෙකුගෙන්ය.
එ සමගම පොලිසිය සහ විජේගෙ කණ්ඩායම අතර මිනිත්තු 2/3 ක වෙඩි හුවමාරුවකින් පසුව විජේගෙ 

කණඩායම පොලිසියට යටත් විය..
වෙද්දිත් විජේගෙ කණ්ඩායමේ දෙදෙනෙක් මිය ගොස් අවසන්ය..

පහන්යා ඇතුලු කණ්ඩායම සුභාශ් හා ඉශාන් රැගෙන ඉක්මනින්ම ගියේ හොස්පිටල් එකටයි..

**********************

පැය 12හක ඔපරේශන් එකකින් පසුව ඉශාන්ගෙ පපුවෙ තිබුන මුනිස්සම් කෑබැල්ල අයින් කර ගැනිමට 

වෛද්‍යය වරුන්ට හැකියාව ලැබුනි..
එහෙත් තාම ඉශාන්ට සිහිය නැත..

*********************

පොලිසියට රැගෙන ගිය විජේ ඇතුළු කණ්ඩායම උසාවියට ඉදිරි පත් කිරිමෙන් පසුව දින 14 සිරභාරයට

 ගැනුනෙ ඉලඟ නඩු වාරයට දින නියම කිරිමෙන් පසුවය...

*********************
*මාස 6කට පසුව*

දෙවෙනි නඩු වාරයෙදි සියල්ල පාපෝච්චාරණය කෙරු විජේ තමන් සහ තමන්ගෙ සගයින් 3ක් විසින් සුද්දා

 වන සුරංගගෙ අම්මා සහ තාත්තා ඝාතනය කල බවත්. එසේ කලේ ඉඩමේ ඇති නිදානයක් ගැනිමට බවත් 

උසාවිය ඉදිරියේ කියා සිටිය අතර.
තව දුරටත් කියා සිටියේ එම ඉඩමේ නිධානයක් නැති බව පසුව දැන ගත් බවය..

අවුරුදු ගනනාවක් වැලලි තිබුන ඝාතණයක සුල මුල එදා උසාවිය ඉදිරියේ පිලි ගත් විජේ ඇතුළු සිවු දෙනෙක් 

මිණි මැරිම, මීණි මැරිමට තැත් කිරිම, මන්කොල්ල කෑම් , කුඩු බෙදා හැරිම් යන වැරදි වලට වැරදි කාරයා

 වු සිවු දෙනාට මරණ දණ්ඩනය නියම විය.
එසේම විජේ ඇතුළු සිවු දෙනෙක් විසින් තමන්ගෙ මව සහ පියා ඝාතණය කල ඇති බවට යම් සැකයක් 

තිබුන සුද්දා නොහොත් අමිල විජේ ඇතුළු කණ්ඩායමේ සියළු දෙනාම පොලිසියට අල්ලා ගැනිමට පහන්යාට 

නාඳුනන පුත්ගලයෙකු ලෙස උදව් කලේ විජේගෙන් පලි ගැනිමටය..

සියලු කාරනා උසාවිය ඉදිරියේ පාපෝච්චාරණය කිරිමෙන් පසුව සුද්දා නොහොත් අමිල මීණි මරා නැති 

බවත් සුභාශ්ව මරණයෙන් බෙරා ගැනිමට උදව් කර ඇති බවත් උසාවිය පිලි ගත් අතර නමුත් මන්කොල්ල

 කෑම් වලට වරදකරු වු ඔහු බර පතල වැඩ සහිතව වසර 12කට සිර භාරයක් නියම කෙරින..

***************

ඉශාන්ගෙ ජීවිතය පරදුවට තබා තමන්ගෙ ජීවිතය ගලවා ගත් ඉශාන් ගැන සුභාශ් තුල ඇත්තෙ එක කුසේ

 උපන් සහොදරයෙකුට ඇති කැක්කුමකි. 
මාස 6කට පසුව සුවය ලබා ඉශාන් ගෙදර පැමිනි පසුව එහි ගිය සුභාශ්ගෙ ගෙදර අයත් පහන්යලාගෙ 

ගෙදර අයත් ඉදිරියේ සුභාශ් ඉශාන් සහ සාවි ගැන ඔවුන් ඉදිරියෙම සියලුම දෙවල් පැහැදිලි කරේ කිසි 

දෙයක් සැගවිමට අවශ්‍යය නැති නිසාය..

එ වෙද්දි සුභාශ් හා පහන්යා විවාහ විමට දින පවා නියමකර්ගෙන තිබුනි..
සියලුම දෙනාගෙ තර්ක විතරක් මැද අවසාන තීරණය වූයේ ඉශාන් හා සාවි විවාහ කර දෙන බවයි.
එයට තව බොහො කල් තිබෙන නිසා ඔවුන් දෙදෙනාට හොදින් ඉගෙනිමේ කටයුතු කරන ලෙස දෙමාපියන් 

සහ සහොදර සහොදරියන්ගෙන් උපදෙස් ලැබුනි...

*********************

සුරංග සිර භාරයට පත් විමෙන් පසුව සුරංගගෙ දරු දෙදෙනා හා බිරිඳ බලා ගැනිමේ සියලුම දෙවල් බලා 

ගත්තෙ පහන්යා විසිනි..
එ සුභාශ් අදටත් ජීවත් වෙන්නෙ සුරංග නිසාවෙන් බැවිනි..

**********************

*වසර 8කට පසු*

සුරංග හිරෙන් නිදහස් වි ගෙදර එන්නෙ දහසකුත් බලාපොරොත්තු ඇතිවයි..
එ වෙද්දි පහන්යා විසින් තම පවුල නඩත්තු කරගන යැම සදහා තම බිරිඳට පුංචි කඩ කෑල්ලක් සාදා දි තිබුන

 නිසා එය ඔහුගෙ දෙනෙතට කඳුලක් එක් කලේය..

ඉට දින දෙකකට පසුව තිබෙන ඉශාන්ගෙ සහ සාවිගෙ වෙඩින්ග් එකට සුරංගට සහ ඔවුන්ගෙ පවුලට 

ආරාධණා කර තිබුනි..

******************** 

ඉශාන්ට හා සාවිට ඇත්තටම එය හිනයක් මෙන් විය..
වයසින් අවුරුදු දෙකක් වැඩිමල් සාවිව කවදාවත් තමන්ගෙ කර ගැනිමට නොහැකි වෙවි කියා සිතු ඉශාන්

 හා තමන්ට වඩා බාල ඉශාන්ව කවදාවත් තමන්ගෙ කරගැනිමට නොහැකි වෙවි කියා සිතු සාවිටත් මෙය

 හිනයක් බඳු විය..
නමුත් ඔවුන් දෙදෙනා සියළුම දෙනාගෙ ආශිර්වාදය මැද විවාහ උයේ එ හීනට සැබෑ කර ගනිමින්ය..

එ වන විට පහන්යාට හා සුභාශ්ට පුංචි දරු පැටියෙක් සිටියෙය..

සුරංග එදා පන්යාට ස්තූති කලේ තමන් නැති අතරෙ තමන්ගෙ පවුලට කර ඇති අප්‍රමාණ උදව් නිසාය.. 

නිමා වූ දිනය සියල්ලන්ගේම මුහුණට හිනාවක් සහ මතකයට අමතක නොවන දිනයක් එක් කලේය. 

සාවිගේත් ඉෂාන්ගේත් සුවහසක් බලාපොරොත්තු සපිරි නව දිවිය එතෙකින් ඇරඹුනේ සොඳුරු දෙහදක

 පැතුම් ඉටුකරලමිනි..

නිමි 

අවසන් කොටස ලියු මම ගෙම්බා ගෙම්බා *තනෝජ්*

අවසන් කොටසට කවර් පොටෝ එක සැපයු *සදිසි&තනෝජ්* යුවලට මාගෙ ස්තූතිය..

තවත් කතාවකින් අපි හමුවෙමු.
*කතාවේ කොටල් ලියු සහ කතාව කියවු ඔබ සැමට ස්තූතියි*

බුදු සරණයි!
ජේසු පිහිටයි!