අළුතින් දමන පෝස්ට් ඉදිරියට ගැනීමට උනන්දුවක් නොමැති හෙයින් පැරණි පෝස්ට් අප්ඩේට් කරනව විනා නව පෝස්ට් ඉදිරිපත් කිරීම නවතා දැම්මට තීරණය කරන ලදී.

Posted By Udeshika Herath on 11 Jun 2018 09:07 AM
අළුතින් දමන පෝස්ට් ඉදිරියට ගැනීමට උනන්දුවක් නොමැති හෙයින් පැරණි පෝස්ට් අප්ඩේට් කරනව විනා නව පෝස්ට් ඉදිරිපත් කිරීම නවතා දැම්මට තීරණය කරන ලදී.

එහෙම හිතන්න එපා නංගි. අලුතින් එකතු කරන ත්‍රෙඩ් ඒවා මුලින්ම වෙනම තැනක එකතු වෙන නිසයි එහෙම වෙන්නේ. ඒ වෙලාවට පලවෙනි කොම්න්ටුව දාගෙනම පෝස්ට් කළා නම් හැමෝගෙම නෙත ගැටෙනවා ඉක්මණින්ම. අලුත් පෝස්ට් ඇතිදැයි බැලීමට ආපසු වෙන අවස්ථා අපටද නැතුව නොවේ.

Posted By maduranga001 on 11 Jun 2018 11:04 AM

Posted By Udeshika Herath on 11 Jun 2018 09:07 AM
අළුතින් දමන පෝස්ට් ඉදිරියට ගැනීමට උනන්දුවක් නොමැති හෙයින් පැරණි පෝස්ට් අප්ඩේට් කරනව විනා නව පෝස්ට් ඉදිරිපත් කිරීම නවතා දැම්මට තීරණය කරන ලදී.

එහෙම හිතන්න එපා නංගි. අලුතින් එකතු කරන ත්‍රෙඩ් ඒවා මුලින්ම වෙනම තැනක එකතු වෙන නිසයි එහෙම වෙන්නේ. ඒ වෙලාවට පලවෙනි කොම්න්ටුව දාගෙනම පෝස්ට් කළා නම් හැමෝගෙම නෙත ගැටෙනවා ඉක්මණින්ම. අලුත් පෝස්ට් ඇතිදැයි බැලීමට ආපසු වෙන අවස්ථා අපටද නැතුව නොවේ.

😐😐😐

මේ කතාව කෙට් කතාවක් උනත් මෙවැනි සත්‍ය සිදුවීම් ඕන තරම් තියෙනවා. ඒ වගේම එම්වා සුලබව සිදු වෙන බව එකතරා ටීවී ප්‍රෝග්‍රෑම් එකක මම දැක්ක. කවුරුත් මේවා පාඩමකට ගත්තොත් හොඳයි. බීමේත් සීමාවක් තියෙනව. එක හොඳයි කියනවා නෙවෙයි. අනෙක ඒවා පුරුද්දකට ගෙදර කරන්න හොඳ වැඩ නෙවෙයි කොහොමත්.
පහුගිය දවසක මම සහභාගී වූ වෙඩිමකදී අවසානයේදී මංගල සභාවේදී කතාවකදී කියවුණා හොඳම මිතුරන් උනත් පුරුද්දකට ගෙදරට ගෙන්න ගන්න තියා ගන්න එපා කියල. මංගල සභාවකදී සාමාන්‍යයෙන් මෙවැනි කතාවක් නොඇසුණත් දැන් හිතෙනවා මේ කියන කතා වල ඇත්තක් තියෙනවා කියල.

Posted By maduranga001 on 12 Jun 2018 12:08 AM
මේ කතාව කෙට් කතාවක් උනත් මෙවැනි සත්‍ය සිදුවීම් ඕන තරම් තියෙනවා. ඒ වගේම එම්වා සුලබව සිදු වෙන බව එකතරා ටීවී ප්‍රෝග්‍රෑම් එකක මම දැක්ක. කවුරුත් මේවා පාඩමකට ගත්තොත් හොඳයි. බීමේත් සීමාවක් තියෙනව. එක හොඳයි කියනවා නෙවෙයි. අනෙක ඒවා පුරුද්දකට ගෙදර කරන්න හොඳ වැඩ නෙවෙයි කොහොමත්.
පහුගිය දවසක මම සහභාගී වූ වෙඩිමකදී අවසානයේදී මංගල සභාවේදී කතාවකදී කියවුණා හොඳම මිතුරන් උනත් පුරුද්දකට ගෙදරට ගෙන්න ගන්න තියා ගන්න එපා කියල. මංගල සභාවකදී සාමාන්‍යයෙන් මෙවැනි කතාවක් නොඇසුණත් දැන් හිතෙනවා මේ කියන කතා වල ඇත්තක් තියෙනවා කියල.

අනිවා ඇත්ත මං දන්න පවුල් කීපෙකටත් මේ වගේ දෙයක් වුණා

වැරදීම

"ඔයා නාගන්න කවී.මං ඉන්නවනෙ පුතා ලග"

"නෑ කමක් නෑ හවසට හෝදගන්නව"

"මේ ටිකේම නාගන්නත් බැරි උනනෙ.නාල එන්න.මං ඉන්නං පුතා ලග"

"කමක් නෑ අනේ කවුරු බලන්නද.මං හවස ඇග හෝදගන්නව" කියා කවීෂා කියද්දී

"හ්ම්"කියූ රොෂාන් වත්ත කෙලවර බන්කුව වෙත යන්නට විය.බන්කුව මත වාඩිවී නොයෙක් විකාර කල්පනා කරමින් සිටි රොෂාන් කවී ගැනද සිතුවේය. 'ඇයි ඉස්සර වගේ එයා ලග ඉන්න නොහිතෙන්නෙ,එපාවීගෙන එනවද.නෑ ආදරෙයිනෙ ඒකිට' සිතමින් නාන කාමරය දෙසට ආවේය.

"කවී කෝ සබන් නෑනේ"

"ඉන්න ගේනවා"කියමින් සබන් කෑල්ලක් ගෙනත් දුන් කවී විගස ගියාය.නාන කාමරයට වැදී නානා අතර රොෂාන් දුටුවේ ටූත්පේස්ට් දැමූ කවීගේ ටූට්බ්රෂ් එකයි. සුසුමක් හෙලමින් ලය සැහැල්ලු කරගත් රොෂාන් හොද හැටි නෑවේය.
නා ඉවරව හිස පිහිමින්ම කාමරයට යද්දී පුතු පැටියා සමගම කවීෂාටද නින්ද ගොස්ය. අවුරුදු එකහමාරක දගමල්ලක් වූ චූටි පුතුගේ මූන බලාගෙනම රොෂාන් කවීෂාගේ හිස අත ගෑවේය.කොන්ඩයද ඉතා ගොරෝසු වී ඇත. පැල්ලම් සහිත පරන ගවුමක් ඇදන් නිදන කවී දකිද්දී රොෂාන්ගේ සිත අතීතයට දිව යයි. පෙරදා ඇය දූවිලි ටිකක් හෝ තිබුන ඇදුමක් නොඇන්දාය.පරනවන ගවුම් දුප්පත් අයට දුන්නේ හොදටම පරනවී නොවේ.අද කෙතරම් ඇදුම් තිබුනද ඇය ඇදුම් ගැනවත් තැකීමක් නොකරයි. ඇයට තමන් ගැන සිතීමටද වෙලාවක් නෑ යැයි සිතුනත් එය එසේමද සිතෙන්නේ ඇය කියන දේවල් නිසාය.

"ඇයි කවී මේ පරන ඉරිච්ච ඇදන්"

"කාට පේන්නද අනේ හැඩවෙල"ඇගේ පිලිතුරයි.
.......

පුතු හා කවී වටා ඇති මදුරු දැල සකස් කර සාලයට ආ රොෂාන් හාන්සි පුටුවට බරවී කල්පනා කලේය. සැනින් ඔලුවට ආ කාර්යාලයේ සොදුරු කාන්තවන් ඔලුවෙන් විසිකිරීමට මෙන් ඔහු හිස සැලීය. කවී කෙතරම් පිරිසිදුව සුන්දරව හිටියද. දැන් එසේ නොවන්නේ ඇය තමාව නොතකන නිසාද.මෙසේ විවිධ සිතුවිලි හිතට එද්දී
'ඔවු මම එයාට තේරුම් කරනව එයා හැමදාම සුන්දරව බලන්න ආස කෙනා මම කියල.හිත රිදුනත් ඒක අනාගතේට හොදවෙයි අපේ'යැයි රොෂාන් තමාටම කියාගත්තේ විසිරීමට යන සිත එකතැන රඳවාගෙනය.
මෙසේ දවස් දෙක තුනක් ගෙවීගියේය.
දිනක් පුතුව නිදිකර තොටිල්ලේ තැබූ කවීෂා රොෂාන් ලගට පැමින හිඳගත්තාය.
ටික වෙලාවකින්

"කවී"

"හ්ම්"

"ඔයා දන්නවද මං ඇයි ආදරේ උනෙ කියල ඔයාට"

"නෑනෙ"කියමින් කවී හිනැහුනාය.

"හ්ම් කියන්නද"

"හා කියන්නකො"කියමින් නැවත කවී හිනැහුනාය.

"ම් මං මුලින්ම ඔයාගෙ පිරිසිදු කමටයි පිලිවෙලටයි කැමති උනෙ"

"ඊලගට"නැවතත් කවී හිනැහේ.

"ඊලගට ඔයා මට දුන්න අවධානය සහ ආදරේ නිසා ඔයාට මං තවත් ආදරේ උන"

"තව තව"කවී තවත් හිනැහේ.

"ඉතින් ඒ දෙකම ඔයාගෙන් මැකෙනවනං මං මොනවද කරන්නෙ කවී" රොෂාන් කියද්දී කවීෂාගේ සිනහව අතුරුදන්ව කඳුලු පේලි දෙකක් මතුවිය.

"අ අනේ මොනවද රොෂාන් අයියෙ මේ"කියමින් කවී රොෂාන්ගේ කකුල බදාගෙන අඩද්දී ඇයව තුරුල්කරගත් රොෂාන්
"මම ඔයාගෙන් සුන්දරත්වය බලාපොරොත්තු වෙනව කවී. ඒ කියන්නෙ ලස්සන නෙමේ. පිරිසිදුකමයි පිලිවෙලයි. ඒ වගේම පුතු ගැන හොයන අතර මං කනවද කියලවත් අහන්න. ඔයාගෙන් නොලැබෙන ඒව මට පිට අයගෙන් හොයන්න ඕන නෑ කවී" කියද්දී කවීෂා හැඩුම අතරින්ම
"අනේ සමාවෙන්න අනේ.මං හිතුවෙ නෑ,මං ඔයාගෙ කවීම වෙනව.මගෙ පුතු දෙන්නටම ආදරේ ඕනනෙ"කියමින් රොෂාන්ව තරයේ වැලදගත්තාය.

නිමි.

(වරදින්නට පෙර හදාගන්න)

තනුජ්✒

සුන්දර වගේම වැදගත් පණිවිඩයක් අඩංගු කතාවක්...
ගොඩක් කාන්තාවන් දරුවන් ලැබූ පසු ඔවුන්ගේ ශරීර සෞඛ්‍ය, රුව රැක ගැනීම වගේ දේවල් නොතකා හරිනවා..

Posted By indika76 on 16 Jun 2018 04:57 AM
සුන්දර වගේම වැදගත් පණිවිඩයක් අඩංගු කතාවක්...
ගොඩක් කාන්තාවන් දරුවන් ලැබූ පසු ඔවුන්ගේ ශරීර සෞඛ්‍ය, රුව රැක ගැනීම වගේ දේවල් නොතකා හරිනවා..

ඒක ඇත්ත අයියේ. ස්තූතියි

වැදගත් පණිවිඩයක් ..............

Posted By isurusam on 16 Jun 2018 07:42 AM
වැදගත් පණිවිඩයක් ..............

ස්තූතියි

මම කසාද බැඳලා ආපු පලවෙනි දින තුන තුළ මගේ නෝනට ඔය කතාව මම කිව්ව. මොකද මම ඔයවගේ දේවල් අනන්ත අහල තියෙනව. ඊට පස්සෙ මේ පහත වීඩියෝව දාල පෙන්නුවා. පසුවට කියනවට වඩා මුලින් කියන එක හොඳයි කියල හිතපු නිසා. සර්ච් කරලා නැවතත් හොයල ගත්තා ඔබටත් බලන්න.

@ maduranga001 ගොඩක් ස්තූතියි අයියේ වීඩියෝ එක දැම්මට...

Posted By Udeshika Herath on 13 Jun 2018 11:36 AM
වැරදීම

"ඔයා නාගන්න කවී.මං ඉන්නවනෙ පුතා ලග"

"නෑ කමක් නෑ හවසට හෝදගන්නව"

"මේ ටිකේම නාගන්නත් බැරි උනනෙ.නාල එන්න.මං ඉන්නං පුතා ලග"

"කමක් නෑ අනේ කවුරු බලන්නද.මං හවස ඇග හෝදගන්නව" කියා කවීෂා කියද්දී

"හ්ම්"කියූ රොෂාන් වත්ත කෙලවර බන්කුව වෙත යන්නට විය.බන්කුව මත වාඩිවී නොයෙක් විකාර කල්පනා කරමින් සිටි රොෂාන් කවී ගැනද සිතුවේය. 'ඇයි ඉස්සර වගේ එයා ලග ඉන්න නොහිතෙන්නෙ,එපාවීගෙන එනවද.නෑ ආදරෙයිනෙ ඒකිට' සිතමින් නාන කාමරය දෙසට ආවේය.

"කවී කෝ සබන් නෑනේ"

"ඉන්න ගේනවා"කියමින් සබන් කෑල්ලක් ගෙනත් දුන් කවී විගස ගියාය.නාන කාමරයට වැදී නානා අතර රොෂාන් දුටුවේ ටූත්පේස්ට් දැමූ කවීගේ ටූට්බ්රෂ් එකයි. සුසුමක් හෙලමින් ලය සැහැල්ලු කරගත් රොෂාන් හොද හැටි නෑවේය.
නා ඉවරව හිස පිහිමින්ම කාමරයට යද්දී පුතු පැටියා සමගම කවීෂාටද නින්ද ගොස්ය. අවුරුදු එකහමාරක දගමල්ලක් වූ චූටි පුතුගේ මූන බලාගෙනම රොෂාන් කවීෂාගේ හිස අත ගෑවේය.කොන්ඩයද ඉතා ගොරෝසු වී ඇත. පැල්ලම් සහිත පරන ගවුමක් ඇදන් නිදන කවී දකිද්දී රොෂාන්ගේ සිත අතීතයට දිව යයි. පෙරදා ඇය දූවිලි ටිකක් හෝ තිබුන ඇදුමක් නොඇන්දාය.පරනවන ගවුම් දුප්පත් අයට දුන්නේ හොදටම පරනවී නොවේ.අද කෙතරම් ඇදුම් තිබුනද ඇය ඇදුම් ගැනවත් තැකීමක් නොකරයි. ඇයට තමන් ගැන සිතීමටද වෙලාවක් නෑ යැයි සිතුනත් එය එසේමද සිතෙන්නේ ඇය කියන දේවල් නිසාය.

"ඇයි කවී මේ පරන ඉරිච්ච ඇදන්"

"කාට පේන්නද අනේ හැඩවෙල"ඇගේ පිලිතුරයි.
.......

පුතු හා කවී වටා ඇති මදුරු දැල සකස් කර සාලයට ආ රොෂාන් හාන්සි පුටුවට බරවී කල්පනා කලේය. සැනින් ඔලුවට ආ කාර්යාලයේ සොදුරු කාන්තවන් ඔලුවෙන් විසිකිරීමට මෙන් ඔහු හිස සැලීය. කවී කෙතරම් පිරිසිදුව සුන්දරව හිටියද. දැන් එසේ නොවන්නේ ඇය තමාව නොතකන නිසාද.මෙසේ විවිධ සිතුවිලි හිතට එද්දී
'ඔවු මම එයාට තේරුම් කරනව එයා හැමදාම සුන්දරව බලන්න ආස කෙනා මම කියල.හිත රිදුනත් ඒක අනාගතේට හොදවෙයි අපේ'යැයි රොෂාන් තමාටම කියාගත්තේ විසිරීමට යන සිත එකතැන රඳවාගෙනය.
මෙසේ දවස් දෙක තුනක් ගෙවීගියේය.
දිනක් පුතුව නිදිකර තොටිල්ලේ තැබූ කවීෂා රොෂාන් ලගට පැමින හිඳගත්තාය.
ටික වෙලාවකින්

"කවී"

"හ්ම්"

"ඔයා දන්නවද මං ඇයි ආදරේ උනෙ කියල ඔයාට"

"නෑනෙ"කියමින් කවී හිනැහුනාය.

"හ්ම් කියන්නද"

"හා කියන්නකො"කියමින් නැවත කවී හිනැහුනාය.

"ම් මං මුලින්ම ඔයාගෙ පිරිසිදු කමටයි පිලිවෙලටයි කැමති උනෙ"

"ඊලගට"නැවතත් කවී හිනැහේ.

"ඊලගට ඔයා මට දුන්න අවධානය සහ ආදරේ නිසා ඔයාට මං තවත් ආදරේ උන"

"තව තව"කවී තවත් හිනැහේ.

"ඉතින් ඒ දෙකම ඔයාගෙන් මැකෙනවනං මං මොනවද කරන්නෙ කවී" රොෂාන් කියද්දී කවීෂාගේ සිනහව අතුරුදන්ව කඳුලු පේලි දෙකක් මතුවිය.

"අ අනේ මොනවද රොෂාන් අයියෙ මේ"කියමින් කවී රොෂාන්ගේ කකුල බදාගෙන අඩද්දී ඇයව තුරුල්කරගත් රොෂාන්
"මම ඔයාගෙන් සුන්දරත්වය බලාපොරොත්තු වෙනව කවී. ඒ කියන්නෙ ලස්සන නෙමේ. පිරිසිදුකමයි පිලිවෙලයි. ඒ වගේම පුතු ගැන හොයන අතර මං කනවද කියලවත් අහන්න. ඔයාගෙන් නොලැබෙන ඒව මට පිට අයගෙන් හොයන්න ඕන නෑ කවී" කියද්දී කවීෂා හැඩුම අතරින්ම
"අනේ සමාවෙන්න අනේ.මං හිතුවෙ නෑ,මං ඔයාගෙ කවීම වෙනව.මගෙ පුතු දෙන්නටම ආදරේ ඕනනෙ"කියමින් රොෂාන්ව තරයේ වැලදගත්තාය.

නිමි.

(වරදින්නට පෙර හදාගන්න)

තනුජ්✒

හිතේ තියන් ඉදල ප්‍රශ්න  දුරදිග යන්නෙ නැතුව රොෂාන් ඒක කිව්ව එක හොදයි

Posted By maduranga001 on 16 Jun 2018 10:51 PM
මම කසාද බැඳලා ආපු පලවෙනි දින තුන තුළ මගේ නෝනට ඔය කතාව මම කිව්ව. මොකද මම ඔයවගේ දේවල් අනන්ත අහල තියෙනව. ඊට පස්සෙ මේ පහත වීඩියෝව දාල පෙන්නුවා. පසුවට කියනවට වඩා මුලින් කියන එක හොඳයි කියල හිතපු නිසා. සර්ච් කරලා නැවතත් හොයල ගත්තා ඔබටත් බලන්න.

අයියෝ හුචක්කුව.......ලැජ්ජ  කරන්න  එපා අනේ ඔහොම 😂😂

😂😂

Posted By Udeshika Herath on 13 Jun 2018 11:36 AM
වැරදීම

"ඔයා නාගන්න කවී.මං ඉන්නවනෙ පුතා ලග"

"නෑ කමක් නෑ හවසට හෝදගන්නව"

"මේ ටිකේම නාගන්නත් බැරි උනනෙ.නාල එන්න.මං ඉන්නං පුතා ලග"

"කමක් නෑ අනේ කවුරු බලන්නද.මං හවස ඇග හෝදගන්නව" කියා කවීෂා කියද්දී

"හ්ම්"කියූ රොෂාන් වත්ත කෙලවර බන්කුව වෙත යන්නට විය.බන්කුව මත වාඩිවී නොයෙක් විකාර කල්පනා කරමින් සිටි රොෂාන් කවී ගැනද සිතුවේය. 'ඇයි ඉස්සර වගේ එයා ලග ඉන්න නොහිතෙන්නෙ,එපාවීගෙන එනවද.නෑ ආදරෙයිනෙ ඒකිට' සිතමින් නාන කාමරය දෙසට ආවේය.

"කවී කෝ සබන් නෑනේ"

"ඉන්න ගේනවා"කියමින් සබන් කෑල්ලක් ගෙනත් දුන් කවී විගස ගියාය.නාන කාමරයට වැදී නානා අතර රොෂාන් දුටුවේ ටූත්පේස්ට් දැමූ කවීගේ ටූට්බ්රෂ් එකයි. සුසුමක් හෙලමින් ලය සැහැල්ලු කරගත් රොෂාන් හොද හැටි නෑවේය.
නා ඉවරව හිස පිහිමින්ම කාමරයට යද්දී පුතු පැටියා සමගම කවීෂාටද නින්ද ගොස්ය. අවුරුදු එකහමාරක දගමල්ලක් වූ චූටි පුතුගේ මූන බලාගෙනම රොෂාන් කවීෂාගේ හිස අත ගෑවේය.කොන්ඩයද ඉතා ගොරෝසු වී ඇත. පැල්ලම් සහිත පරන ගවුමක් ඇදන් නිදන කවී දකිද්දී රොෂාන්ගේ සිත අතීතයට දිව යයි. පෙරදා ඇය දූවිලි ටිකක් හෝ තිබුන ඇදුමක් නොඇන්දාය.පරනවන ගවුම් දුප්පත් අයට දුන්නේ හොදටම පරනවී නොවේ.අද කෙතරම් ඇදුම් තිබුනද ඇය ඇදුම් ගැනවත් තැකීමක් නොකරයි. ඇයට තමන් ගැන සිතීමටද වෙලාවක් නෑ යැයි සිතුනත් එය එසේමද සිතෙන්නේ ඇය කියන දේවල් නිසාය.

"ඇයි කවී මේ පරන ඉරිච්ච ඇදන්"

"කාට පේන්නද අනේ හැඩවෙල"ඇගේ පිලිතුරයි.
.......

පුතු හා කවී වටා ඇති මදුරු දැල සකස් කර සාලයට ආ රොෂාන් හාන්සි පුටුවට බරවී කල්පනා කලේය. සැනින් ඔලුවට ආ කාර්යාලයේ සොදුරු කාන්තවන් ඔලුවෙන් විසිකිරීමට මෙන් ඔහු හිස සැලීය. කවී කෙතරම් පිරිසිදුව සුන්දරව හිටියද. දැන් එසේ නොවන්නේ ඇය තමාව නොතකන නිසාද.මෙසේ විවිධ සිතුවිලි හිතට එද්දී
'ඔවු මම එයාට තේරුම් කරනව එයා හැමදාම සුන්දරව බලන්න ආස කෙනා මම කියල.හිත රිදුනත් ඒක අනාගතේට හොදවෙයි අපේ'යැයි රොෂාන් තමාටම කියාගත්තේ විසිරීමට යන සිත එකතැන රඳවාගෙනය.
මෙසේ දවස් දෙක තුනක් ගෙවීගියේය.
දිනක් පුතුව නිදිකර තොටිල්ලේ තැබූ කවීෂා රොෂාන් ලගට පැමින හිඳගත්තාය.
ටික වෙලාවකින්

"කවී"

"හ්ම්"

"ඔයා දන්නවද මං ඇයි ආදරේ උනෙ කියල ඔයාට"

"නෑනෙ"කියමින් කවී හිනැහුනාය.

"හ්ම් කියන්නද"

"හා කියන්නකො"කියමින් නැවත කවී හිනැහුනාය.

"ම් මං මුලින්ම ඔයාගෙ පිරිසිදු කමටයි පිලිවෙලටයි කැමති උනෙ"

"ඊලගට"නැවතත් කවී හිනැහේ.

"ඊලගට ඔයා මට දුන්න අවධානය සහ ආදරේ නිසා ඔයාට මං තවත් ආදරේ උන"

"තව තව"කවී තවත් හිනැහේ.

"ඉතින් ඒ දෙකම ඔයාගෙන් මැකෙනවනං මං මොනවද කරන්නෙ කවී" රොෂාන් කියද්දී කවීෂාගේ සිනහව අතුරුදන්ව කඳුලු පේලි දෙකක් මතුවිය.

"අ අනේ මොනවද රොෂාන් අයියෙ මේ"කියමින් කවී රොෂාන්ගේ කකුල බදාගෙන අඩද්දී ඇයව තුරුල්කරගත් රොෂාන්
"මම ඔයාගෙන් සුන්දරත්වය බලාපොරොත්තු වෙනව කවී. ඒ කියන්නෙ ලස්සන නෙමේ. පිරිසිදුකමයි පිලිවෙලයි. ඒ වගේම පුතු ගැන හොයන අතර මං කනවද කියලවත් අහන්න. ඔයාගෙන් නොලැබෙන ඒව මට පිට අයගෙන් හොයන්න ඕන නෑ කවී" කියද්දී කවීෂා හැඩුම අතරින්ම
"අනේ සමාවෙන්න අනේ.මං හිතුවෙ නෑ,මං ඔයාගෙ කවීම වෙනව.මගෙ පුතු දෙන්නටම ආදරේ ඕනනෙ"කියමින් රොෂාන්ව තරයේ වැලදගත්තාය.

නිමි.

(වරදින්නට පෙර හදාගන්න)

තනුජ්✒

මේ කතාව හොඳ ආදර්ශයක්....
පිරිසිදුකම තමයි සුදුසුම දේ සහ පිළිවෙළයි

Posted By maduranga001 on 16 Jun 2018 10:51 PM
මම කසාද බැඳලා ආපු පලවෙනි දින තුන තුළ මගේ නෝනට ඔය කතාව මම කිව්ව. මොකද මම ඔයවගේ දේවල් අනන්ත අහල තියෙනව. ඊට පස්සෙ මේ පහත වීඩියෝව දාල පෙන්නුවා. පසුවට කියනවට වඩා මුලින් කියන එක හොඳයි කියල හිතපු නිසා. සර්ච් කරලා නැවතත් හොයල ගත්තා ඔබටත් බලන්න.

මෙතුමා කියන දේවල් බලන්නකෝ...හොඳ ආදර්ශයකුත් දෙනවනේ

හම්.

පමා වැඩී


"කෝ පුතාට අන්දලත් නෑනෙ තාම,මොනවද අනේ ඔයාට කිසිම වැඩක් බෑනෙ"

"මමත් දැන්නෙ ලිහිනි වොෂ් කරන් ආවෙ"

"හා හා කියන්න ඒවනං තියෙනව,ඉක්මනට පුතාට අන්දල අපිව හෝල් එකට දාන්න"

"ඇ ඇයි ලිහිනි මං එන්න ඕන නැත්ද"

"අපෝ මේ ඔයානං එන්න එපා. ඔයා ආවොත් මගෙ තත්වෙත් ඉවරයි,ඔයා අපිව දාල වැඩට යන්න"ලිහිනි අවසානය තීරනය කලාය.
...
පුතාගෙ කලිසම මදින අතර සහන්ගෙ සිත මීට වසර හතරකට පෙර අතීතයට පියඹා ගියේය.

"ලිහිනි මං ආදරෙයි ඔයාට, ඒත් ඔයා හිතට ආපු පලියට මැරි කරමු කියන්න එපා.තව කාලයක් අරන් හිතන්න"

"අනේ මොනා හිතන්නද සහන්. ඔයා හොද කෙනෙක්. ඔයාගෙ අවංක කම තිබුනම ඇති"

"එහෙම නෙමෙයි නංගි,මන් සාමාන්ය ජොබ් එකක් කරන ලොකු හීන නැති සතුටින් ජීවත්වෙන් පතන කෙනෙක්"

"ඉතින් මාත් එහෙමනෙ අයියෙ"

"ඔව් ඒ අදනෙ. ඔයාගෙ සුදුසුකම් එක්ක ඔයාට ලොකු දුරක් යන්න හැකි වෙයි. ඒ වගේම ඔයා ලොකු හීන බලනව ජීවිතේ.ඔයා මට වඩා ඉදිරියට ගිය දවසක මාව මග හැරෙයි නංගි,මටත් මාව මග හැරෙයි"
"හපෝ පන්ඩිත කෝලම.මට ආදරෙයිනෙ,මං වෙනස් වෙන් නෑ අයියෙ"අවසානයේ ඇයම තීරනය කලාය අද මෙන්ම.

"මොකක් කරනවද ඔය කලිසමට අයන් එක තියන්, ඕක ඉක්මනට මැදල අන්දන්න"යැයි ලිහිනි මොර දෙද්දී පියවී සිහියට ආ සහන් කලිසමද එතනම දමා නැවතත් නාන කාමරයට වැදී දොරවසාගත්තේය.

නිමි.

තනුජ්✒

ලිහිනි ඇයි ඒ එයාට එන්න එපා කියන්නේ?

Posted By chamaramind on 06 Jul 2018 09:14 AM
ලිහිනි ඇයි ඒ එයාට එන්න එපා කියන්නේ?

අනේ මං දන්නෑ අෆ්ෆා... නරක වැඩක් ඒක  නේද

Posted By Udeshika Herath on 06 Jul 2018 09:04 AM
පමා වැඩී


"කෝ පුතාට අන්දලත් නෑනෙ තාම,මොනවද අනේ ඔයාට කිසිම වැඩක් බෑනෙ"

"මමත් දැන්නෙ ලිහිනි වොෂ් කරන් ආවෙ"

"හා හා කියන්න ඒවනං තියෙනව,ඉක්මනට පුතාට අන්දල අපිව හෝල් එකට දාන්න"

"ඇ ඇයි ලිහිනි මං එන්න ඕන නැත්ද"

"අපෝ මේ ඔයානං එන්න එපා. ඔයා ආවොත් මගෙ තත්වෙත් ඉවරයි,ඔයා අපිව දාල වැඩට යන්න"ලිහිනි අවසානය තීරනය කලාය.
...
පුතාගෙ කලිසම මදින අතර සහන්ගෙ සිත මීට වසර හතරකට පෙර අතීතයට පියඹා ගියේය.

"ලිහිනි මං ආදරෙයි ඔයාට, ඒත් ඔයා හිතට ආපු පලියට මැරි කරමු කියන්න එපා.තව කාලයක් අරන් හිතන්න"

"අනේ මොනා හිතන්නද සහන්. ඔයා හොද කෙනෙක්. ඔයාගෙ අවංක කම තිබුනම ඇති"

"එහෙම නෙමෙයි නංගි,මන් සාමාන්ය ජොබ් එකක් කරන ලොකු හීන නැති සතුටින් ජීවත්වෙන් පතන කෙනෙක්"

"ඉතින් මාත් එහෙමනෙ අයියෙ"

"ඔව් ඒ අදනෙ. ඔයාගෙ සුදුසුකම් එක්ක ඔයාට ලොකු දුරක් යන්න හැකි වෙයි. ඒ වගේම ඔයා ලොකු හීන බලනව ජීවිතේ.ඔයා මට වඩා ඉදිරියට ගිය දවසක මාව මග හැරෙයි නංගි,මටත් මාව මග හැරෙයි"
"හපෝ පන්ඩිත කෝලම.මට ආදරෙයිනෙ,මං වෙනස් වෙන් නෑ අයියෙ"අවසානයේ ඇයම තීරනය කලාය අද මෙන්ම.

"මොකක් කරනවද ඔය කලිසමට අයන් එක තියන්, ඕක ඉක්මනට මැදල අන්දන්න"යැයි ලිහිනි මොර දෙද්දී පියවී සිහියට ආ සහන් කලිසමද එතනම දමා නැවතත් නාන කාමරයට වැදී දොරවසාගත්තේය.

නිමි.

තනුජ්✒

අයියෝ පුතාගෙ කලිසම........ අයන් කරන ගමන්  හිත අතීතෙට දුවවන්න එපා වගේ නේහ්...😁

තැන්කූ උදේශිකා

Posted By Udari on 06 Jul 2018 09:16 PM

Posted By Udeshika Herath on 06 Jul 2018 09:04 AM
පමා වැඩී


"කෝ පුතාට අන්දලත් නෑනෙ තාම,මොනවද අනේ ඔයාට කිසිම වැඩක් බෑනෙ"

"මමත් දැන්නෙ ලිහිනි වොෂ් කරන් ආවෙ"

"හා හා කියන්න ඒවනං තියෙනව,ඉක්මනට පුතාට අන්දල අපිව හෝල් එකට දාන්න"

"ඇ ඇයි ලිහිනි මං එන්න ඕන නැත්ද"

"අපෝ මේ ඔයානං එන්න එපා. ඔයා ආවොත් මගෙ තත්වෙත් ඉවරයි,ඔයා අපිව දාල වැඩට යන්න"ලිහිනි අවසානය තීරනය කලාය.
...
පුතාගෙ කලිසම මදින අතර සහන්ගෙ සිත මීට වසර හතරකට පෙර අතීතයට පියඹා ගියේය.

"ලිහිනි මං ආදරෙයි ඔයාට, ඒත් ඔයා හිතට ආපු පලියට මැරි කරමු කියන්න එපා.තව කාලයක් අරන් හිතන්න"

"අනේ මොනා හිතන්නද සහන්. ඔයා හොද කෙනෙක්. ඔයාගෙ අවංක කම තිබුනම ඇති"

"එහෙම නෙමෙයි නංගි,මන් සාමාන්ය ජොබ් එකක් කරන ලොකු හීන නැති සතුටින් ජීවත්වෙන් පතන කෙනෙක්"

"ඉතින් මාත් එහෙමනෙ අයියෙ"

"ඔව් ඒ අදනෙ. ඔයාගෙ සුදුසුකම් එක්ක ඔයාට ලොකු දුරක් යන්න හැකි වෙයි. ඒ වගේම ඔයා ලොකු හීන බලනව ජීවිතේ.ඔයා මට වඩා ඉදිරියට ගිය දවසක මාව මග හැරෙයි නංගි,මටත් මාව මග හැරෙයි"
"හපෝ පන්ඩිත කෝලම.මට ආදරෙයිනෙ,මං වෙනස් වෙන් නෑ අයියෙ"අවසානයේ ඇයම තීරනය කලාය අද මෙන්ම.

"මොකක් කරනවද ඔය කලිසමට අයන් එක තියන්, ඕක ඉක්මනට මැදල අන්දන්න"යැයි ලිහිනි මොර දෙද්දී පියවී සිහියට ආ සහන් කලිසමද එතනම දමා නැවතත් නාන කාමරයට වැදී දොරවසාගත්තේය.

නිමි.

තනුජ්✒

අයියෝ පුතාගෙ කලිසම........ අයන් කරන ගමන්  හිත අතීතෙට දුවවන්න එපා වගේ නේහ්...😁

තැන්කූ උදේශිකා

අතීතය සිහිනයක් පමණයි

නිරා

"ඔය කොහෙද යන්නෙ නිෂා" තම පුතුවද සුදුවට අන්දවාගෙන පිටත් වීමට හැදූ නිෂාදිගෙන් රංගන ඇසුවේය.

"පන්සල් යන්න රංග, ඔයත් එනවද"

"පන්සල්. පිස්සුද ඔයාට,මොකද කවදාවත් නැතුව"

"ඔයා එක්ක ආපු දවසෙ ඉදන් පන්සලකට නොගියෙ ඔයා අකමැති නිසානෙ,ඒත් ලමයට ආගම දහම කියාදෙන්න ඕනනෙ රංග"

"ආගම දහම කියන්නෙ තනිකර මුලාවක් නිෂා,මගෙ කොල්ලත් මං වගේ නිරාගමිකයෙක් වගේ ඉදියි,අපි කියාදෙන්න පුලුවන් හරි වැරදි පුතාට,මේ මං ඉන්නෙ. මං වරදක් කරල තියෙනවද ඔයාට"

"ඒත්"

"ඒත් මේත් නෙමෙයි. මාක්ස් කීව වගේ ආගම අබිං,යන්න ගෙට. අද යන් බීච් එක පැත්තෙ. පොඩ්ඩත් කැමති වෙයි,නේද පුතා" කියමින් රංගන නිෂාදි අතින් පුතාව අතට ගත්තේය.

වයස අවුරුද විසි පහක් පමන වන විට රංගන ආගම් හැර දමා නිරාගමික විය. සැබවින්ම ඔහු කාටත් කරදරයක් නොකර ජීවත් වෙන්නට දැන සිටි අතර ඊට හේතුව ඔහු පුන්චි දවස් වල සිටම ආගමෙන් දහමෙන් සාරය ගත් නිසා බව, ඔහු අමතක කලේය.

ඉතින් ඔහු තනිවම සත්ය අවබෝධ කරගත් සේ සිතමින්,ආගම්වලට බැන වැදුනේය. උසස් අධ්යාපනයේදී හිතට කා වැදුනු මාක්ස්වාදයද ඊටම බද්ධ විය.
මාක්ස්ගේ ප්රකාෂ අතර ආගම අබිං යන්න ඔහුගේ සිතට කා වැදිනි. සැබැවින්ම මාක්ස් එයින් අදහස් කලේ ආගමට ඇබ්බැහි වී එයටම ගැතිවීම භයානක බවය. ආගම ඉගෙන ගැනීමෙන් එහි සාරය අරන් සරලව ජීවත් වීම ඔහු අදහස් කලා විය හැක.
නමුත් බහුතරයක් මාක්ස්වාදීන් මෙන් රංගනද තේරුම් ගත්තේ ආගම භයානක දෙයක් නිසා එය නැති කල යුතුය යන අරුතිනි. එසේ කාලය සෙමින් ගවී යන අතර ලොකු පුතාට වසර හතරක් වෙද්දී,නිෂාදි විසින් දෙවන පුතුවද රංගනට තෑගි කලාය.

එසේ කාලය වසර කීපයක් ඉදිරියට යත්දී ලොකු පුතා පාලනයෙන් තොර පුද්ගලයෙකු වූයේ නොසිතූ ලෙසය. රංගනටත් ඔහු අවනත වූයේ පහරක් ගැසූවොත්ම පමනය. ඔහු බොහෝවිට සතුන්ටද හින්සා කල අතර වැඩිහිටියන්ට ගරු සරුවක්ද නොමැති විය. කොටින්ම ඔහු පින පව නොහොදුනන සේ ක්රියා කලේය. ඇත්තටම ඔහු පින පව නොහදුනයි. උග්ර නිරාගමිකයකු වූ රංගන පින පව ගැන කතා කිරීමට හෝ ගෙදර බුදුරුවක් වත් තැබීමට තහංචි දමා සිටියේය.
මෙසේ දින ගෙවෙන අතර එක් ඉරිදා දිනයක,පොඩි පුතාවද අන්දමින් නිෂාදි ගමනකට සූදානං වනු රංග දුටුවේය.

"නිෂා කොහෙහරි යන්නද"

"ඔව් පන්සල් යන්න"

"මොකක් පන්සල්"

"ඔව්. ඔයාට පේනවනෙ ලොකු පුතා හැදෙන හැටි,ඊයෙ රෑම මං කල්පනා කරේ ඒක"

"ඉතින් මම ආගමක් අදහනවද, ඔයා අදහනවද දැන් අවුරුදු දොලහක ඉදන්. නෑනෙ. අපි කාටවත් කරදරයක් නැතුව හොදට ඉන්නෙ පන්සල් පල්ලි නැතුවට,පුතා ටිකක් දඩබ්බරයි තමයි.ඒක හරියයි තව ලොකු වෙත්දි"

"වැරදියි රංග.මං අද වෙනකං කට වහන් ඔයා කියන දේ ඇහුව. මමත් වැරදි.මම මේව කතා කරන්න තිබුනෙ කලින්. ඔව්. ඔයයි මමත් පාඩුවෙ හොදට ජීවත් වුනා තමයි. ඒකට හේතුව උනේ ඔයයි මමයි දෙන්නම වයස විසි ගනන් වෙනකංම කුසල් අකුසල් පන්සිල් ඉගෙන ගත්ත. අපි දැන ගත්ත වගේම අපිට කා වැදුන හරි වරද. අන්න ඒක ඔයා අමතක කරා. හරියට ඔයාම මාර්ගයක් හොයන් හරි පාර හොයාගත්ත වගේ හීන මානයක් ඔයාට තිබුනෙ.මමත් මාක්ස්ගෙ චරිතෙ දන්නව ඔයා වගේ නොකියෙව්වට නිතර. මාක්ස් කීවෙත් ආගමටම ගැති නොවී ඒකෙ සාරෙ අරන් පැත්තකට වෙන්න. නැතුව ඔයා වගේ ආගම නැතිකරන්න හිතන්න නෙමෙයි" නිෂාදි නොනවත්වා ගියාගෙන ගියාය.

"ඒ වගේම රංග ඔයා තමයි ලොකු පුතාව මේ තත්වෙට වැටෙන්න හේතුවත්. ඔයා මටවත් ඉඩ දුන් නෑ කොල්ලට පින පව කියා දෙන්න. මම මේ පොඩි එකාවවත් හරියට හදා ගන්නව. ලොකු උනාම මෙයා නිරාගමික හරි මොකා හරි වෙයි. ඒත් ඒ වෙද්දි පින පව හරි දේ ඉගෙන ගෙන ඉදියි,මං යනව පන්සලට,තේ ප්ලාස්ක් එකට හදල දැම්ම. මම වැලි තලප හැදුව. ඒව කාල තේ බොන්න. ගිහින් ඉක්මනට එන්නං" කියූ නිෂාදි රංගනට වචනයක් කීමට ඉඩ නොතියාම පොඩි පුතුවත් අතින් අරන් මිදුලට බැස්සාය.

දෑස් සමගම මුවත් අයාගෙන බලා සිටි රංගන පියවි සිහියට පැමිනියේ ඇය මිදුලත් පසුකර පාරට යද්දීය.

නිමි.

ඒක ඇත්ත ......පොඩි ළමයින්ගෙ ඔලු වලට නම් වල් පල් නොදා දැහැමි මාර්ගෙ හොඳ නරක කියල දෙන්න ඕන, ලොකු උන දවසක එයාල තීරණය කරාවි යන්න ඕන පාර....
ආදර්ශමත් කතාවක්.........ස්තුතියි අක්ක..

Posted By Udari on 20 Jul 2018 05:42 AM
ඒක ඇත්ත ......පොඩි ළමයින්ගෙ ඔලු වලට නම් වල් පල් නොදා දැහැමි මාර්ගෙ හොඳ නරක කියල දෙන්න ඕන, ලොකු උන දවසක එයාල තීරණය කරාවි යන්න ඕන පාර....
ආදර්ශමත් කතාවක්.........ස්තුතියි අක්ක..

ඒක ඇත්ත නංගි දැන් ළමයි පන්සලකට යන්නෙත් අඩුවෙන්. හැගීමක් නෑ දෙමවුපියන් ගැනවත්. අනික් කාරනය නම් යන්නෙ වැරදි මග බහුතරයක්. සිදුවීම් නම් ඕනෑතරම් තියෙයි.

වැරදෙන තැන්
(කෙටිම කෙටි කතාවක්)

"මරුවට බැදල තියෙනව මාලු ටික බං"

"ඔව් අනේ. විරාජ්ගෙ වැඩනෙ,උයන්නත් පුලුවන් මරුවට"

"ඒකට අපේ කෙනා,මෙලෝ මගුලක් බෑ බං"අවන්ති කීවේ කෑම කන අතරතුරය.
පාසල් කාලයේ සිටම එකට සිටි මිතුරිය වූ ගයානි බැලීමට කුරුනෑගලට ආවේ දවස් තුනක නිවාඩුවක් ලැබුනු නිසාය. දහවල් වී තිබුනත් විරාජ් සහ සුරේන් කෑම පසුවට තබා සාලයේ කතාකරමින් සිටියේය.

"යමන්කො ගයා උබලෑ වත්ත පැත්තට. අපිට කොහෙද බන් ගහක් කොලක්වත් නෑනෙ" කෑම ගෙන අවසානයේ අවන්ති කීවේ අක්කර හතර පහක වත්ත දෙස බලමිනි.

"යමන් බන්,කතාවකුත් දාන් ඉදල එමු. පහල කොට්ටං ගහක් යට විරාජ් බංකුවක් හදල තියෙනව වාඩිවෙල ඉන්න" කියමින් අවන්තිගේ අතකින් අල්ලාගත් ගයානි වත්ත පහලට ගමන් කලාය.

"ෂා.... මෙතන මරුනෙ බං, ඇත්තටම විරාජ්නං මාර වැඩ්ඩෙක්නෙ. උබනං මාර වාසනාවන්තයි බං" අලංකාරව සැකසූ බංකුව දුටු අවන්ති කීවාය.

"හ්ම්" කියමින් ගයානි සුසුමක් පිට කලත්,අවන්තිට එය නිනව්වක් නොවුනේ ඇය අවට පරිසරයෙන් මත්ව සිටි නිසාය.

"උබල පොල් විකුනනවද"

"නැතුව මේ අක්කර තුනක පොල් අපි කන්නද බං" කියමින් ගයානි හිනැහුනාය.

"පොල් කඩන කෙනෙක් ඉන්නවද"

"ඔවු බං. පොල් කඩන කාලෙට කතා කරහම එනව දෙතුන් දෙනෙක්ම,ගෙදර පාවිච්චියටනං විරාජ් කඩල දෙනව"

"වාව්,විරාජ්ට ඒකත් පුලුවන්ද, උබටනං දාහෙකින් හොයන්න බැරි එකෙක් හම්බෙල තියෙන්නෙ බං, ඒකට මට හම්බුන එකා.මෙලෝ රහක් නෑ"

"මං උබෙන් ප්රෂ්න ටිකක් අහන්නද අවන්ති"

"අහපං අහපං බං. කවද අහන්නද ආයි" කියමින් අවන්ති හිනැහේ.

"සුරේන් ගෙදර රන්ඩු වෙනවද"

"නෑ බං"

"අරක්කු බොනවද"

"ඒත් නෑ බං. මොකෝ උබ එහෙම අහන්නෙ"

"හරි අහල ඉවර වෙනකං හිටපංකො, එතකොට උබට කන්න අදින්න අඩු පාඩුද"

"අපෝ නෑ බං. ඕනවටත් වඩා සුරේන් ගේනව"

"එතකොට උබව පාර්ටි වලට එහෙම එක්කන් යනවද, අම්මලට සලකනවද"

"ඔව් බන්, ඒ හැමදේම කරනව"

"එහෙනං ඇයි උබ ඒ මනුස්සයව බාල්දු කරල කතා කරන්නෙ.

අවන්ති නිහඬය.

"ගෑනියෙක්ව ආරක්ෂා කරනවනං,පෝෂනය කරනවනං, ආදරෙන් බලාගන්නවනං වෙන මොනවද බං ඕන ගෑනියෙක්ට.මේ බලපන් මගෙ පිට" ගයානි හැට්ට කෙලවරින් අවන්තිට පිට පෙන්නුවාය. තද නිල් පාට ඉදිමුනු රේඛාවක් පිටේ තියෙනු දුටු අවන්තිගේ දෑස් විශාල විය.

"මේ මේ මොකක්ද බන් . තැල්මක් වගේ" අවන්ති ඇසුවේ සැලෙන කටහඩිනි.

"පෙරේද රෑ විරාජ් බීල ඇවිත් ගහපු කොහු පාරක් බන් මේ,උබට පුදුම ඇති මම මේක කියද්දි මට කදුලක්වත් උනන්නැත්තෙ ඇයි කියල. දැන් හුරුවෙල බං,"

"ඒත් ගයා"

"ඒත් නෙමෙයි බං මේ ලැබීම, උබට දෙවියෙක් වගේ මනුස්සයෙක් ලැබිලත්,උබ ඒ මිනිහව පහතට දාල කතා කරා නේද විරාජ්ගෙ පිට ඔපේ දැකල. වැරදියි බන්.
තමන්ගෙ මනුස්සයව පහත දාල කතා කරන්න එපා. ඒකෙන් පහත වැටෙන්නෙ තමුන්ගෙ තත්වෙ. විරාජ් ගැන උනත් මං උබට කීවෙ තේරුම් කරන්න. වෙන කාටවත්ම කියල නෑ බං"

"ම මට සමාවෙයන් ගයානි"

"නෑ අවන්ති,උබ තේරුම් ගත්තනං ඒ ඇති, දැන් යමන්.හවස් උන. යන්නත් එපැයි" කියමින් නැවතත් අවන්තිගේ අතින් අල්ලාගත් ගයානි නිවස දෙසට ඇදුනාය.

නිමි

වටිනා පාඩමක්

Posted By sha733 on 07 Sep 2018 10:25 PM
වටිනා පාඩමක්

හූම්

සුරේන් හොඳයි....ඒත් පොල් කඩන්න බැරිද කොහේද....

Posted By chamaramind on 08 Sep 2018 09:37 AM
සුරේන් හොඳයි....ඒත් පොල් කඩන්න බැරිද කොහේද....

ඒක තමා ප්‍රශ්නයක් වෙලා තියෙන්නෙ

Posted By chamaramind on 08 Sep 2018 09:37 AM
සුරේන් හොඳයි....ඒත් පොල් කඩන්න බැරිද කොහේද....හ

හම්මේ අය බෑ මොකුත් කියන්න

Posted By sha733 on 08 Sep 2018 12:30 PM

Posted By chamaramind on 08 Sep 2018 09:37 AM
සුරේන් හොඳයි....ඒත් පොල් කඩන්න බැරිද කොහේද....හ

හම්මේ අය බෑ මොකුත් කියන්න

ඒ මොකෝ

නිහඬ ආදරවන්තයා
(කෙටි කතාව)

"මේ ඒයි. දූට හෙට කලාස් එකට දෙදහක් ඕනලු"
තාත්තා ගෙට ගොඩ වන විටම අම්මා කී අයුරු මහේෂි අසාගෙන සිටියේ කාමරයේ පොතක් බලමින්ය.

"හ්ම්" පුරුදු ලෙසම කෙටියෙන් පිලිතුරු දුන් පියා කාමරයට ගියේ
"දුවේ බෑග් එකේ ඇති බුන්දි වගයක්" කියමින් මහේෂිට කියාගෙනය.

බලමින් සිටි පොත පසෙකට දැමූ ඈ, සාලය හරහා කෙලින්ම ගියේ තාත්තාගේ කාමරයටය.

"තාත්තේ"

"හ්ම් හ්ම්. මොකෝ" ඒ පියාය.

"තාත්ත දවල්ට කාලද"

"ඔව් නැතුව. මං කෑම අරන්නෙ යන්නෙ"

"හ්ම්. එතකොට සුමනපාල කියල කෙනෙක්ට කෑම දෙන්නෙ කොහොමද" මහේෂි අසද්දී,පියා අකුනක් ගැසූ සේ ගැස්සී ගියේය.

"ඈ.මොකක්ද දුවේ ඒ හරුපෙ" කාමරයට ඇතුල් වූ මව විමසුවේ නොරිස්සුම් සහගතවය.

"තාත්ත හැමදාම අරන් යන කෑම එක සුමනපාල කියල කෙනෙක්ට දෙනවලු. මගෙ යාලුවෙක්ගෙ මාම කෙනෙක් ඒ"

"අම්මප මේ මිනිහට ඔල්මාදෙද.මං උදේ ඉදන් නැහිල හදන කෑම එක වෙන එකෙක්ට දෙන්නෙ" ස්වභාවයෙන්ම කෝප වන සුලු මව ඇසුවේ ගවොම උඩින් ඇඳ සිටි චීත්ත රෙද්ද ගලවා නැවත තදට අඳින ගමන්ය.

එයටද මද සිනහවක් පමනක් පෑ පියා" ඒ මනුස්සය බෝඩිංවෙලනෙ හාමිනේ, මගෙ යාලුවෙක්.කෑමක් නෑලුනෙ හරි හැටි.මට දවල්ට බඩගිනි වෙනවත් අඩුයි හුගක් වෙලාවට, කෝ කෙල්ලෙ සබන් පෙට්ටිය" කියමින් තුවායද රැගෙන ආඳා මෙන් කාමරයෙන් ලිස්සා වත්ත පහල ලිඳ දෙසට ඇදුන අතර, ඒ පසු පසින් ආ මහේෂි පියා යන දෙස බලා සිටියේ කඳුලු පිරි දෙනෙතිනි.

"උඹ ඕව හිතන් නැතුව පාඩං කරහන්.ඔය මිනිහට පිස්සු" මව කීවේ පහව නොගිය කෝපයෙනි.

"පිස්සු නෙමේ අම්ම.තාත්ත කෑම එක දෙන්නෙ සල්ලි වලට"

"මොනවා, මොන විලි ලැජ්ජාවක්ද. කන කෑම එක විකුනන් වෙන ගෑනියෙක් රකින්නද, අද එද්දෙන් උන්දැ නාගෙන" මව කෝපයෙන් පිපිරෙමින් කියද්දී මහේෂි අම්මා දෙසට හැරුනේද මද කෝපයක්ද සමගය.

"අම්මට පිස්සුද"

"ඔව් මට තමයි පිස්සු.මම මේ මෙච්චර උබල මත්තේ නැහෙද්දි ඒ මිනිහ බලහන්. ගෙදර ඉද්දි වචන දහයක් කතා නොකරන මිනිහ කෑම එකත් විකුනන් විනෝදෙ"

"මොකක්. අම්ම පව් පුරව ගන්නෙපා තාත්තට ඔහොම කියල. තාත්ත වැඩිය කතා නොකර ඉන්නෙත් අම්මගෙ සැර නිසා වෙන්නැති"

" ඒක හරි කියමුකො. එතකොට ඔය මිනිහ උබටත් ලැජ්ජ කරන එක හරිද කෑම එකත් විකුනන්" අම්මා මෙවර කීවේ මදක් සැර බාලවූ කටහඬින් උවත් එය තුල තිබූ කෝපය එලෙසම තිබිනි.

"අම්මෙ. තාත්තගෙ පඩිය කීයද"

"පඩිය ඉතින් විසිපන් දහනෙ" මව පිලිතුරු දුන්නේ නොසැලකිලිමත් ලෙසිනි.

" කෑමටයි ලයිට් බිල් වලටයි කීයක් යනවද"

"පාලොස් දහක් විතර යනව. දැන් උබ මට මේ ගනන් සාත්තරේ උගන්නන්නද හදන්නෙ"

"නෑ නෑ. එතන පහලොස් දහයි,අම්මගෙ සීට්ටුවට පන් දහයි ගියම විසි දහක් ඉවරයි. ඉතුරු පන්දහෙන් මගෙ ක්ලාස් දෙකට හාර දහක් ගියම තාත්තගෙ බස් ගාස්තු විතරයි ඉතුරු"

"ඉතින්"

"ඉතින් මට කවුද දෙන්නෙ ඇඳුම් සෙරෙප්පු. ඒව ලෙඩට බෙහෙත්, තාත්ත අවුරුද්දක ඉඳන් සතියෙ දවස්වල දවල්ට කාල නෑ අම්මෙ" යන්තම් ගලා ගිය කඳුලු වැල් ඉකි ගැසීමත් එක්ක වැඩිවෙත්දී මහේෂි අම්මව බදාගත්තාය.

අම්මාගේ දෑස්වලද කඳුලු පේලි දෙකක් ගලා යද්දී, ඇයට තමා ගැනම තරහක් ඇති වී තිබිනි.

" දූ කොහොමද ඕව දන්නෙ දුවේ"

"මට යාලුව කිව්ව අම්මෙ. උබලෑ තාත්ත හෙන හොදයි. එයලෑ මාමට රුපියල් අසූවට දවල්ට කෑම දෙනව කියල අවුරුද්දක ඉදන්,සීනි වලට නෙමෙයි අම්මෙ තාත්ත වැහැරිල ගියේ"

"මට කීවනං මං කෑම දෙකක් බැඳල දෙනවනෙ රත්තරනේ"

"තාත්ත කැමති නෑ අම්මෙ අපිට දුක පෙන්නන්න, අන්න නාගෙන එනව. අහන්න එපා දැන්. අපි මොනවහරි කරමු තාත්තට නොදැනෙන්න" යයි මහේෂි කියද්දී අම්මා චීත්ත රෙද්දෙන් දෑස් පිසගත්තාය.

වෙනසක් දැනීමට ඉඩ නොදී කටයුතු කිරීමට අම්මා සිතාගෙන සිටියත්, රෑ කෑම බෙදද්දී අම්මා පියාට වඩාත් සෙනෙහසින් හැසිරෙනු මහේෂි දුටුවාය. පියාද සිටියේ සතුටිනි.

එදින රෑ එසේ ගෙවෙත්දී පසුදින මහේෂිට නිවාඩු දවසක් වූයෙන් ටිකක් දවල්වන තුරු නිදාගැනීමට සිතා ඇඳේම සිටියාය.

නමුත් ඇයගේ නින්ද කැඩුනේ උදෑසන අවදි වූ මවගෙ කට හඩටය. ඇදෙන් නොබට ඈ සාලයේ වන කතා බහ අහන් සිටියේ අරමුනකින් තොරවය.

"කමලෝ ටිකක් ඉක්මන් කරානං" ඒ පියාගේ හඬයි.

"මේ ගේනවා"

"මේ මොකෝ අද බෑග් එක ලොකු"

" නෑ ඔහේ කන වෙලාවට යාලුවෙක්ට හරි දෙන්න බැරියෑ. කොහොමත් උයන එකනෙ. මොකෝ යාලුවෙක්ට කෑම එකක් දුන්න කියල අපි හිඟමනට වැටෙනවෑ"

"හ්ම්" එපමනකි. පියා කෑම දෙකත් ගෙන රැකියාව සඳහා පිටත්ව යන හඩ මහේෂි අසා උන්නාය.මොහොතකින්

"මේ ඇහුනද.හෙට කටිනෙ. ටිකක් කලින් ආවොත් රෑට පන්සල පැත්තෙ ගිහින් ආහැකි" මදක් හඬනගා වුවත් කරුනාවෙන්, අම්මා පැවසූයේ පියා කඩුල්ල පහු කර ඇති නිසා විය යුතුය.

ඉතින් මුදු සිනාවක් මුව නැගෙද්දී පොරවනයෙන් මූන වසාගත් මහේෂී, සුසුමක් හෙලමින් දෑස පියාගත්තාය.

නිමි.
(තමන්ගේ සියල්ලම සිනහවී දන් දෙන්නේ ඔහුය. දරුවන්ගේ සිනහව දැකීමට තමන්ගේ සිනහව කැපකරන්ද ඔහුය.'තාත්තා' )
තනුජ්✒ Thanuj Lakru

හරිම හැගීම්බර කථාවක්

අනේ . .......කඳුළුත් ආව......මේ වගේ තාත්තල කොච්චර ඇද්ද

Posted By sha733 on 17 Nov 2018 06:02 PM
හරිම හැගීම්බර කථාවක්

අනිවාර්යයෙන්ම අයියේ

Posted By Udari on 17 Nov 2018 08:25 PM
අනේ . .......කඳුළුත් ආව......මේ වගේ තාත්තල කොච්චර ඇද්ද

අනන්තවත් ඇති.

අම්මා තරුව

"ඉක්කෝලෙ ගියා අද, මිහිරිගෙ කෑම පෙට්ටියෙන් බයි කෑව,එයාගෙ අම්මලු ඒව හැදුවෙ.රසාආආයි"

පිල මත හිඳගෙන ඈත අහසට කතා කරන චූටි පුතා දිහා අමිත් බලා උන්නේ වේදනාවෙනි. මේ පුතෙක් නොවී දුවෙක් උනානං කෙලෙස රකින්නදැයි ඔහුට සිතාගත නොහැක.පුතා තවමත් කතා කරයි

"තාත්ත සැල කලා මට අද, අම්මි එන දවස ආල. ඔහෙට ගොදක් දුරයිනෙ නේ"
තවත් බලාහිඳිනු නොහැකි වූ අමිත් පුතාට ලංවිය.

"මොකෝ මේ චූටි පුතා,අම්මට කේලං කියනවද"

"නෑ තාත්ත, එයාව ගෙන්න ගන්න බැලුවෙ තාටුවෙන් කතා කරල"කියා පුතා කියද්දී දෑස මත එකතු වූ කඳුල ,අමිත් ඔහේ ගලා යන්නට ඉඩ හැරියේ අඳුරේ පුතුට නොපෙනෙන නිසාමය.
"ඉතින් අම්ම මොකෝ පුතාට කිව්වෙ"

"දෙපාලක් නිවිල පත්තුවුන"

"ආ ඒ කියන්නෙ පුතාට දඟ නොකර ඉන්න කියලනෙ ඉක්මන්ට එන්න ඕනනං"

"ඉතින් මං හොදයිනෙ"

"හ්ම් හ්ම් ඔව්නෙ,දැන් අපි කාල දොයියමු හොදේ.හෙට ස්කෝලෙනෙ"

"හා" කියා ගෙට යන්න හැරුනු පුතු නැවත එලියට හැරී"ටටා අම්මා" කියමින් සිකුරු තරුවට අත වැනුවාය.
අමිත්ට කෑ ගසා හඩන්න සිතුනත් එයද කල නොහැකි තැන පුතාට කෑම කවා නිදි කරවා,ඇඳට ආවේය. එවිට මතකෙට නැගුනේද මයුරිගේ පියා දවල් ඇවිත් කියාපු දේවල්ය.
"දැක්කද පත්තරේ"

"මොකක්ද තාත්තෙ"

"මොකක්ද, අදත් තියෙනව බොල අරාබි රටක ලංකාවෙ ගෑනු දෙන්නෙක්ව මරල,තොපි වගේ පන නැති උන්ට ගෑනු දුන්නට මට ගහන්න ඕනෙ බොල.මට" කියමින් බැන බැනම මයුරිගේ පියා හැරමිටි ගගහ ගියේය.
මයුරි විදේශගත වනවිට පුතාට යන්තං අවුරුදු හතර වූවා පමනි. ගෙයක් දොරක් හොදට හදාගෙන පුතාටත් අනාගතයක් සාදා ගැනීම මයුරි මෙන්ම අමිත්ගේත් අරමුන විය.
නමුත් විදේශ ගතවී මාස පහක් පමන යන විට මයුරි ගැන ආරන්චියක් නැති විය. මාස ගානක් පුලුවන් හැම විදියටම හෙව්වත් ඇය ගැන තොරතුරක් නොවීය.

"උබ පිරිමියෙක් වගේ හිටියනං මගෙ කෙලී තාම ඉන්නව" නිතර වැට ලගින් යන නැන්දම්මගේත් මාමන්ඩියගේත් මන්තරය එසේ වෙත්දී අමිත්ගේ සිතටද ඒ හැගීම ටික ටික මෝදු විය.
"මට තිබුනෙ අපි පුලුවන් විදියට ඉමු කියන්න,පුතත් පොඩියිනෙ කියන්න" එසේ නිතර තමාටම කියාගත් අමිත් සියල්ල නැති වූ තැන පුතා වෙනුවෙන් වෙහෙස වී වැඩකරන්නට විය.
දැන් මාස හයක පමන සිට ඒ වෙහෙසවන දෙයින් ප්රතිපල හිමිවිය. අතේද මුදල් ඉතිරිවන අතර නිවසද ටික ටික ගොඩ නැගෙමින් පවතී.

නැවතත් දිනක අමිත්ගේ අක්කා ගෙදර පැමිනි දිනක
"බලපන් මල්ලියෙ අද උබ දිහා, උබ කලින් මේ වගේ පව්ල ගැන හිතල වැඩ කරානං අද මයුරි නංගිත් අපි එක්ක ඉන්නව මල්ලියෙ" කීවාය.

"මට තේරෙනව අක්කෙ. මයුරි එහෙදි මලාද,වෙන මිනිහෙක් එක්ක ගියාද මං දන් නෑ. ඒත් ඒ මොක වුනත් මගෙ වරද නිසා, ගෙදර පොඩි ලමයෙකුත් තියන් මං ඒකිට යන්න දුන්නනෙ"කීවේ උහුලා ගත නොහැකි වේදනාවකින් හිස බදාගෙනය.

"දැන් වෙල ඉවරයිනෙ මල්ලි,දැන් පොඩි එකාගෙ අනාගතේ ගැන හිතල හිත හදාගනින්.කෝ පොඩ්ඩ"කියා අක්කා එවෙලේ ඇසුවේ අමිත්ගෙ හිත හැදීමටය.
"කාමරේ ඇති සෙල්ලං කර කර,යන් බලන්න"යැයි කියමින් අමිත් කාමරේට යද්දී අක්කාද ඔහු පසුපස ආවාය. කාමරේට ඇතුල්වුන සැනින්ම අමිත් ගල්ගැසී නැවතුනාය
ඒ සමගම ගිය අක්කාද දුටු දෙයින් ගල් ගැසී නැවතින.
බිම' අම්මා' යැයි ලොකුවට හුනු කැටයකින් ලියූ පුතු,ඒ මත නිදිය.

පියවි සිහියට ආ අක්කා" මොනව තිබුනත් දරුවෙක්ට අම්ම නැතුව පලක් නෑ මල්ලි" යැයි කීවේ දෑසෙන් කඳුලු ගලත්දීය.

පලක් නැත. පෙරහැර ගිහින්ය.

ආර්තික ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු හොයන්න මැද පෙරදිග යන පවුල් වල ඊට වඩා කොච්චර ප්‍රශ්න ඊට පස්සෙ එනවද .........ස්තුතියි අක්කි

Posted By Udari on 22 Nov 2018 09:59 PM
ආර්තික ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු හොයන්න මැද පෙරදිග යන පවුල් වල ඊට වඩා කොච්චර ප්‍රශ්න ඊට පස්සෙ එනවද .........ස්තුතියි අක්කි

ඒක ඇත්ත නංගි

ලොකු දූ(big girl)
(කෙටි කතාව)

"මං ගිහින් එන්නං සඳූ"

"පරිස්සමින්,බුදු සරනයි"කියූ සඳුනි කුසල්ගේ දෙපා වැඳ සමුදුන්නේය.
සැමදා රැකියාව සඳහා පිටත්ව යන කුසල්ගේ දෙපා නැමදීම සඳුනිගේ පුරුද්දක් වී තිබිනි. ඔවුන්ගේ දිවි මගට එය සැබෑම ආශිර්වාදයක් වී ඇත්තේ කුමන දෙයක් පෙරදින වුවත් පසුදින ඇය දෙපා වඳින විට කුසල්ගේ සෙනෙහස් උල්පත පෑදෙන නිසාමය. විවාහ දිවියකදී සුලුවට හෝ මත ගැටුමක් ඇතිවීම සාමාන්යය බැවිනි.
කුසල් වැඩ කරන අතර තුර දහවල් සඳුනිගෙන් ඇමතුමක් ලැබුනි.

"හෙලෝ"

"හෙලෝ කුසල් මහත්තයෝඕඕඕ"

"ආ... මොකෝ මේ නැලවෙන්නෙ,මං මේ වැඩ"කියමින් කුසල් සිනාසුනේය.

"හ්ම් හ්ම්. එද්දි එන්නකො ඉක්මනට,දෝනි ලොකු ලමෙක් වෙලා"

"ඈ මේ අපේ පොඩි කෙල්ල"

"ඔයාටනෙ පොඩි,දූට දැන් 13ක් මහත්තය. එහෙනං ඉක්මනට එන්න හොදේ,බුදුසරනයි"

"හරි ආවම කතාකරමුකො.බුදුසරනයි පරිස්සමින්"කියා ෆෝන් එක තැබූ කුසල්ට පුදුමයි. ඊයෙ රෑත් ලුනුගෙනියන්න කියාගෙන කරේ නැගපු කෙල්ල.දැන් ලොකු දුවෙක් ඉන්නව යැයි ආඩම්බරයකුත් ඊට වඩා වගකීම්සහගත බවකුත් සිතට ආ කුසල් වෙනදට කලින් ඕෆ්වී ගෙදර ගියේය.

"ආ මේ ඇවිත් තියෙන්නෙ සතුටට පැනගෙන"කියමින් සඳුනි පෙරමගටවිත් කුසල් අතින් බෑගය ගත්තාය.

"හ්ම් කෝ කෙල්ල"කියා කුසල් දූගේ කාමරය පැත්තට යන්න ගියේය.

"අනේ මෝඩ මහත්තයො. එයාව නාවනකං පිරිමි අයට පෙන්නන් නෑ"

"ආආආආ හ්ම්. චාරිත්රනෙ. ඕව මං පිලිගන් නෑ.මං තාත්තනෙ මගෙ දූගෙ.ඒත් කමක් නෑ ඔන්න ඔහෙ ඒ චාරිත්රෙ නිසා ඉදිද්දෙන් හැංගිල"

"හ්ම් ඇග හෝදන් එන්නකො.අම්මත් ආව.අපි නැකැත් බැලුව.දවස් පහෙන් නාවන්න වෙනව
මාර වැඩේ"

"මාර වැඩේ මොකක්ද ඉතින්"

"කෝ මඟුල් ගේ හොදට ගන්න කාලෙ,ඔයා ලෑ අම්මනං කීවෙ ගමටම නොකීවොත් අපිට සවුත්තුව කියල පලවෙනි මංගල්ලෙ නිසා."

"ආ එහෙමද,කෝ අම්ම"

"නෑ නෑ අම්මම නෙමේ ඉතින්,අපි දෙන්නම කතා උනෙ එහෙමයි"කියා කුසල්ගේ පිටුපසින් ආ සඳුනි ඔහුගේ අතක එල්ලුනාය.

"ආ නැන්දම්මයි දූයි ප්ලෑන හදල වගේ,මං නාගෙන එන්නං සඳූ.මහන්සියි. කෙල්ලට මේ චොක්ලට් එක දෙන්න"

"හොඳද දන් නෑ නේ චොක්ලට් මේ දවස්වල"

"ඇයි ඒකිට සීනි අමාරුවද. ඔන්න ඕක දෙන්න. අර පොඩි tv එකත් කාමරේ මේසෙ උඩට තියන්න දූගෙ"කියූ කුසල් නාන කාමරයට වැදුනේය.

ඔහු නාගෙන ඇවිත් කෑම කන අතර සඳූ හා අම්මා සමග ඉදිරි කටයුතු ගැන කතා කලේය.

"දූට කෑම දුන්නද සඳූ"

"ඔවු දුන්න. පතෝලයි පරිප්පුයි බතුයි"

"ඇයි උනද දෝනිට"

"නෑ අනේ"

"තාම කනවද"

"ඔවු දැන් දුන්නෙ"

පීරිසියක් ගෙන කෑම මේසයේ තිබූ කෑම සහ බිත්තරයක් දැමූ කුසල්
"මේක දීල එන්න දූට" කීවේය.

"ඒත්"

"ඒත් නෙමෙයි දීල එන්නකො,දූගෙ යාලුවත් කාමරේ නේද"

"හ්ම්" කියූ සඳුනි පීරිසිය දෝනිට දී නැවත කෑම මේසයට ආවාය.

"දැන් දවස් මදි කීව නේද පාර්ටි එකට"

"ඔවුනෙ මාර වැඩේ"

"මාර වැඩේ නෙමෙයි හොදයි දිනේ ඉක්මනට තිබුන එක.නැත්තං ඊට කලින් මං නාවන්න කියනව දූව"

"හපොයි පුතේ එහෙම කොහොමෙයි,ඒව චාරිත්ර" අසල සිටි මව කීවේ බැරෑරුම් හඬිනි.

"අම්මෙ චාරිත්ර කියන ඒවයිත් අපි ඉවත දාන්න ඕන ඒව තියෙනව.ලමයෙක් ලොකු ලමෙක් උනා කියන්නෙ එයාගෙ ඇග සකස් වීමක්. ඊට අමතරව වර්ධනය වෙන වේගය වැඩි කාලෙ. ඒ කාලෙ එයාට හොද කෑම ඕනෙ. ඊටත් වඩා එයාට පිරිසිඳු කම ඕනෙ"

"රෙදි නැන්දකුත් නෑ.හොයාගන්න ඕන" අම්මා නැවතත් පැවසුවාය.

"ඇයි රෙදි හෝදගන්නද,නාවන්නනෙ,සඳූ නාවයි. එයාට වඩා කවුද දූට"

"ඒක හරියි කියමුකො,ඒත් මඟුලට දවස් මදිනෙ"

"ඇයි මදි.අපි ඒ දිනේට නාවමු නැකතට,දූගෙ පන්තියෙ ලමයින්ටයි දූගෙ නැන්දල මාමල ටිකටයි පුන්චිල බාප්පල ටිකටයි හොදට පාර්ටි එකක් දෙමු. ඕනනං100ක් ඉදියි. සරලයි, සඳූ පරිප්පු ටිකක් දාන්න මට"

"හ්ම්" කියා සඳූනි කුසල්ට හොදි බෙදන අතරතුර

"ඒත් කුසල් ගමේ අය හිතයි ලෝබ කමට කියල"කීවාය.

වමතින් සඳුනිගේ හිස අත ගෑ කුසල්
"ඉතින් අපිට මොකද නේහ්. අපි අනුන් සතුටු කරන්න දූව මාර්කට් කරන්න ඕන නෑනෙ සඳූ. අපි රට වටේටම කියන්න ඕනද අපේ දුව දැන් බබෙක් හදන්න පුලුවන් තත්වෙට ආව කියල"

"හ්ම් ඒකත් ඇත්ත කුසල්. අපි ඒ යන වියදම දූගෙ අනාගතේට ගමු" මොහොතක් කුසල් දෙස සෙනෙහසින් බලාසිටි සඳූ කීවාය.

කෑම කා අවසාන වී දෙ අත් පිසූ කුසල්

"සඳූ මං කාමරේට යනව.අද පත්තරේ කෝ"

"ඒක කාමරේ,මොකෝ අද කලින්ම කාමරේට"

"ම් ම්. දොරවල් වහල දූව කාමරෙන් එලියට දාන්න.පව් කෙල්ල"කියා කමරයට යද්දී

"හා කුසල්.හිතත් ටිකක් නිදහස් වගේ. ඔයා කියපු විදියට කරමු.මට මතක් උන මං ඒ කාලෙ විඳපු දුක,අපේ දූ වාසනාවන්තයි හොද අප්පච්චියෙක් ලබන්න"කියූ සඳූ කුසල්ගේ බාහුවක් සිපගත්තාය.

නිමි.

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

මේ චාරිත්තර ගැන කස්ටිය මොකද හිතන්නෙ? දෙමු බලන්න අදහස්..??

මාත් හරි ආසයි කෙටි කතා ලියන්න නමුත් අන්තිමට කෙලවර වෙන්නේ නව කතාවකින්
කවදා හෝ කෙටියෙන් කතාවක් ලියපු දාට මාත් ලියනවා නංගිලා පරද්දන්න හිටං

Posted By Imalka on 27 Nov 2018 02:41 PM
මාත් හරි ආසයි කෙටි කතා ලියන්න නමුත් අන්තිමට කෙලවර වෙන්නේ නව කතාවකින්
කවදා හෝ කෙටියෙන් කතාවක් ලියපු දාට මාත් ලියනවා නංගිලා පරද්දන්න හිටං

කොටස් හාර පන්දහක මෙගාවක් ගහපන්කො. ගොඩනෙ.

Posted By maduranga001 on 27 Nov 2018 10:01 AM
මේ චාරිත්තර ගැන කස්ටිය මොකද හිතන්නෙ? දෙමු බලන්න අදහස්..??

හුඟක් අය අකුරටම කරනව. සමහර දේවල් විකාර කියල හිතෙනව.

Posted By Imalka on 27 Nov 2018 02:41 PM
මාත් හරි ආසයි කෙටි කතා ලියන්න නමුත් අන්තිමට කෙලවර වෙන්නේ නව කතාවකින්
කවදා හෝ කෙටියෙන් කතාවක් ලියපු දාට මාත් ලියනවා නංගිලා පරද්දන්න හිටං

අපිත් හෙන ආසාවෙන් බලන් ඉන්නව ඈ

Posted By maduranga001 on 27 Nov 2018 09:28 PM

Posted By Imalka on 27 Nov 2018 02:41 PM
මාත් හරි ආසයි කෙටි කතා ලියන්න නමුත් අන්තිමට කෙලවර වෙන්නේ නව කතාවකින්
කවදා හෝ කෙටියෙන් කතාවක් ලියපු දාට මාත් ලියනවා නංගිලා පරද්දන්න හිටං

කොටස් හාර පන්දහක මෙගාවක් ගහපන්කො. ගොඩනෙ.

ඒකටත් මොනා හරි කියයි. මං දන්නවනෙ අපේ අයියලගෙ හැටි. 😂

මම් ආස විදියෙ කපල් එකක්......ඕව අකුරටම කරන කෙනෙක් එක්ක නම් ඉන්න අමාරුයි හයියූ

Posted By maduranga001 on 27 Nov 2018 10:01 AM
මේ චාරිත්තර ගැන කස්ටිය මොකද හිතන්නෙ? දෙමු බලන්න අදහස්..??

ස්වාභාවික දෙයක්  බොරුවට  ලෝකෙට අඬ බෙර ගහල දන්නනව  කීලයි මට නම් හිතෙන්නෙ

Posted By Udari on 27 Nov 2018 10:07 PM

Posted By maduranga001 on 27 Nov 2018 10:01 AM
මේ චාරිත්තර ගැන කස්ටිය මොකද හිතන්නෙ? දෙමු බලන්න අදහස්..??

ස්වාභාවික දෙයක්  බොරුවට  ලෝකෙට අඬ බෙර ගහල දන්නනව  කීලයි මට නම් හිතෙන්නෙ

අනිවාර්යයෙන්ම

Posted By Udari on 27 Nov 2018 10:03 PM
මම් ආස විදියෙ කපල් එකක්......ඕව අකුරටම කරන කෙනෙක් එක්ක නම් ඉන්න අමාරුයි හයියූ

😂😂

දෙව්ලොවේ යක්ශයා(මත් පැන්)
(කෙටි කතාව)

"චමිලා.. චම්මිලා..."

ගේට්ටුව ලඟ හිදන්ම අම්මට අඬගහන තාත්තා දුටු පුංචි සුපුන්, tv එක වසා දමා කාමරේට ඇදුනේ විදුලි වේගයෙනි.
"කෝ මේ ගෑනි"
නැවතත් තාත්තාගේ කටහඬ ගොරහැඩිව ඇසෙද්දී සුපුන් ඇඳ යටටම රින්ගුවේ අදනං වෙනදට වඩා තාත්තා මත්පැන් පානය කර ඇති බව දැනුන නිසාය.
සමහර දාට මත්පැන් බී ආවට රන්ඩු සරුවල් නොවුනත්, සුපුන් පියා ළඟට ගියේද නැත. බලෙන්ම හෝ පියා අඬගැසූ විට ලඟට ගියත් සුපුන් හිටියේ මත්පැන් ගඳට වමනෙ යාම ආයාසයෙන් තද කරගෙන ගැහෙමිනි.නමුත් සතියට දිනක් හෝ දෙකක් රන්ඩුවක් වන තරමට සිහිවිකල්වී එන පියා,පහුවෙනිදට කිසිත් නොදත් අහින්සකයෙකි.
රන්ඩු තියා,පෙරදින රෑ ගෙදර ආ බවක්වත් ඔහුට මතක නැත.එවන් දිනවල සුපුන් ඇදයට රින්ගා සිටීමට හුරුවූයේ පියාගේ නොයෙක් පීඩා ඉවසීමට බැරිම තැනය.
අසිහියෙන් අතක් අල්ලාගත්තත් ඒ දැඩිවය.සුපුන් පුංචි දරුවෙක් යැයි පියාට අමතක වීම ඊට හේතුවයි. තට්ටුවක් දැම්මත් ඒ පිට පුපුරන ගානටය.
..............

"අදත් බීගෙනනෙ අමල්, අද පුතාගෙ උපන්දිනේ බවවත් හිතන්නෙපෑ"
එසේ කියමින් අම්මා, තාත්තාගේ බෑගය අරන් කාමරයට එන අයුරුත්,තාත්තා සාලයේ සැටියේ හිඳගත් අයුරුත් ඇඳ යට ඉඳන් සුපුන් බලා සිටියේ වම් අත නලලේ තියාගෙනය. මන්ද, අද උපන්දිනේ බව තාත්තාට මතක් කල බැවින් දැං ඔහුට ලඟට කතා කරන බව දන්නා නිසාය. එසේ සිතද්දීම,

"ආහ් කෝ කොල්ල, කෝහ්, කෝ ගෑනියෙ කොල්ල" යැයි තාත්තා පුටුවෙන් නැගිටිමින් අසද්දීම,සුපුන් ඇද යටින් එලියට විත් සාලයට ඇදුනේ වෙව්ලමිනි.
ඒ තමන් පමාවුවහොත් අම්මාට පහර දේවී යැයි බියක් පුන්චි සුපුන්ගේ සිතට අත්දැකීමෙන් දැනුන බැවිනි.

"ආහ් මේ ඉන්නෙ මගෙ රජ පැටිය, වරෙන් පුතේ ලඟට"
කියමින් පියා සුපුන්ගේ අත අල්ලන් ලංකරගත්තේය. දඬු අඩුවකට අසුවුනාක් මෙන් අත තද වෙත්දී සුපුන්ගේ නෙතින් කඳුලක් පනින අයුරුවත්, දියෙන් ගොඩ දැමූ මාලුවෙක් මෙන් ගැහෙන අයුරුවත් මත් පැනින් අසංවේදී වූ පියා නොදුටුවේය.

"කොල්ලො, උබට කීයද දැන්"

"හ හ හතයි තාත්තෙ"

"උබට මොනවද ඕනෙ.අන්න ඒක කියපන්කො මට, පුතාට අද මොනවද ඕනෙ,ඒච්චරයි" යැයි පියා ඇසුවත්, සුපුන්ට ඕන දේ පියා නොදෙන බව ඔහු දනී. ඔහුට ඕනේ සිහියෙන් ඉන්න පියෙක් පමනි. බීමත්ව පැමිනි දවසක සුපුන් දනගසා වැඳ ''බොන්නෙපා තාත්තේ'' යැයි දිනක් ඉල්ලූ සැටි මෙවෙලේ සුපුන්ට මතක් විය.එය අම්මා උගන්වායැයි රන්ඩු වී එදා ගැසූ පාරක් නිසා අම්මා සති ගානක් කොර ගගහ ඇවිත්ද හැටිද ඔහුට මෙවෙලේ මතක් විය.

"බෝලයක්" අවසානයේ සුපුන් කීවේ පියාගෙන් ඉක්මනින් මිදීම සඳහාය. මත්පැන් ගඳට සිහිනැති වේදෝයි විටෙක සුපුන්ට සිතුනි.

" බෝලයක්, මොන බෝලද යකෝ. උබ පොඩි එකෙක්ද දැන්, පල යන්න අහකට" කියමින් සුපුන්ව පැත්තකට තල්ලු කරන විට අසල තිබූ මල් පෝච්චියක වැදී එය බිම වැටුනාය.
ඒ සද්දෙට මුලුතැන්ගෙයි උයමින් සිටි මව සාලයට එන අතර

"යකෝ මූට කෙලින් ඉන්නවත් පන නෑනෙ" කියමින් පියා තවත් පහරක් ගසද්දී,බිමට වැටුන සුපුන් නොනැගිට එසේම සිටියේය. නැගිට්ටොත් තව ගහයි කියා ඔහුට සිතුන බැවිනි.
"පුතේ" කියාගෙනම ලඟට ආ අම්මා නැගිට්ටෙව්වත් සුපුන් නොනැගිට්ට අතර එසැනින්,

"උබ තමයි මූව හරියට හදන් නැත්තෙ. බලපන් පනවත් නෑ කෙලින් ඉන්න" කියමින් පියා විසින් මවටද පහරක් ගැසූවත් සුපුන් නොනැගිටම සිහි නැති සේ සිටියේ නැගිට්ටොත් පහර කෑමට වේයැයි බියටය.
සැනින් නැගී සිටි මව සාලයේ මුල්ලක තිබූ හෝම් තියටර් එකක ස්පීකර් කනුවක් අතට ගෙන දෑත බදා පියාට පහරක් දෙන අයුරු සහ ඒ පහරින් වෙරිවී වැනෙමින් සිටි පියා විසිවී ගොස් බිත්තියක වදින අයුරු අඩවන් නෙතින් බලාගෙන සිටි සුපුන්ගෙ දෙනෙත් සම්පූර්නයෙන් ඇරී ගියේ පුදුමයෙනි.

පහර කා විසිවී ගිය පියා

"තෝ යකෝ මට ගහන්න,හිටපන්" කියා අම්මා වෙතට පැනීමට සූදානම් වෙත්දී, නැවතත් පහරක් එල්ල කර,පියා බිම වැටුනු පසු ස්පීකර් කනුව දෙකට කැඩෙන තුරුම ගසද්දී, නැගිටගත් සුපුන් අම්මාගේ අතේ එල්ලී කෑ ගසන්නට වූයෙන් ඈ පහරදීම නතර කලාය.

" පුතේ පුතාට තුවාලද" සුපුන්ව වැළඳගත් අම්මා අසද්දී,සුපුන් කඳුලු පිරි දෙනෙතින් බලා සිටියේ නලලෙන් ලේ පෙරෙමින් අඩපනව වැතිර සිටින පියා දෙසය.

"අම්මෙ තාත්තා" සුපුන් වාඩිවී තාත්තාගේ හිස අතගාත්දී වෙරි සිදී හිටි තාත්තාගේ නෙතඟින් කඳුලක් ගලා ගියේය.

"පුතා tv බලන්න දාගෙන" කියූ අම්මා පියාව වත්තන් කරගෙන නාන කාමරයට ගියාය.
පැයක් පමන යද්දී තත්වය සාමකාමී වුන අතර තාත්තාව නහවා ඇදේ හාන්සිකල අම්මා, හඬමින් තාත්තාට බෙහෙත් දමනු සුපුන් උලුවස්ස ලඟට වී බලා සිටියේය. තාත්තාට නින්ද ගොස් තිබූ අතර සුපුන්ට කෑම ටිකක් කැවූ මව නිදාගත්තේද කුසගින්නේම බව සුපුන් දැන් උන්නේය.

පසුදා සුපුන් ඇහෙරෙද්දී දහවල් වී තිබිනි. පියාද රැකියාවට ගොස් නැති බව කුස්සියේ කතාබහින් තේරිනි.

"ආයි එහෙම වෙන් නෑ චමිලා.අමාරුයි තමයි. ඒත් මං බෙහෙත් අරං හරි නතර කරනව මේක" ඒ තාත්තාගේ කටහඬයි.

"බලන්න අමල්. ඔයා නරක කෙනෙක් නෙමෙයි. ඒත් බිව්වම කවුරුත් හොඳ නෑ අමල්"

"මට තේරෙනව චමී, මට ඊයෙ උන දේත් මතක නෑ. ඒත් මට මතකයි ඔයා ගහපු අන්තිම පාර. ඒක ඔයාටමයි ගහගත්තෙ"

"මුකුත් හිතන්න එපා අමල්. පුතා හැල හොල්මනක් නැතිවුනම මට මාව පාලනේ නැති උන"

"නෑ චාමි. වරද මගේ. ආපහු වෙන් නෑ. මාර හයියක්නෙ හලෝ තියෙන්නෙ තමුසෙට. ඇගම රිදෙනව. කෝ පුතා, මං ඇහැරවන් එන්නං" යැයි කියද්දී දැන් දැන් පියා කාමරයට එන බව දත් සුපුන් දෑස් පියාගත්තේ අඩවන් ලෙසිනි. දෝර රෙද්ද මෑත් වෙත්දීම පියාගේ නලල වෙලුම් පටිවලින් වෙලපු අහින්සක මූන දුටු සුපුන් වේදනාවෙන් දෙස් පියාගත්තත්,වැහුනු ඇස් අගින් කදුලු පටලයක් කාන්දු වනු සුපුන්ට ලංවුන පියා දුටුවේය.

"පුතා, තාත්ත ආයි බොන් නෑ" කියා හිස අතගාමින් තාත්තා ආදරයෙන් කියද්දී වහා නැගී සිටි සුපුන් ඉකි ගසමින් පියාව වැළඳ ගත්තේය.

නිමි.
(බොන්න පුලුවන් ඕන කෙනෙක්ට.මත් නොවී ෆන් ගන්න බැරි. ඒත් ඒ එක්කෙනා මුලු පවූලක සතුට නැති කරනව. ඒ වගේම ස්ත්රියක් තමන්ගෙ හයිය තේරුම්ගත්ත දවසට ඇයව පාගන් ඉන්නත් බැරිවෙයි. හැදෙමු👍)

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

ඔන්න මටත් ලැබුනොත් බොන එක්කෙනෙක් මෙන්න මේක මතක තියන් ඉන්න ඕන හදාගන්න........ලස්සන කතාවක්

Posted By Udari on 10 Dec 2018 01:16 AM
ඔන්න මටත් ලැබුනොත් බොන එක්කෙනෙක් මෙන්න මේක මතක තියන් ඉන්න ඕන හදාගන්න........ලස්සන කතාවක්

අන්න ⁣හොඳ ළමයි

ලස්සන කතාවක්...

Posted By Udari on 10 Dec 2018 01:16 AM
ඔන්න මටත් ලැබුනොත් බොන එක්කෙනෙක් මෙන්න මේක මතක තියන් ඉන්න ඕන හදාගන්න........ලස්සන කතාවක්

හම්බවෙලා බබාලත් හම්බවුනාට පස්සෙයි බොන්න පටන් ගන්නේ එතකොට බැදගත්ත බෙරෙ ගහන්නම වෙනවා

Posted By Ind007ka on 12 Dec 2018 08:10 AM

Posted By Udari on 10 Dec 2018 01:16 AM
ඔන්න මටත් ලැබුනොත් බොන එක්කෙනෙක් මෙන්න මේක මතක තියන් ඉන්න ඕන හදාගන්න........ලස්සන කතාවක්

හම්බවෙලා බබාලත් හම්බවුනාට පස්සෙයි බොන්න පටන් ගන්නේ එතකොට බැදගත්ත බෙරෙ ගහන්නම වෙනවා

ඒම කරනවද.....මරන්න එපෑය මේ කොල්ලන්ව.. .......බෙරේ තීල ගෙදර  යනෝ  ඒනම්

Posted By chamaramind on 12 Dec 2018 07:17 AM
ලස්සන කතාවක්...

☺️☺️

කථාවනං ලස්සනයි.
නමුත් කොච්චර බිවුව මිනිහෙකුගේ උනත් ඔච්චර සිහිය විකල් වෙන්නෙ නෑ දන්න තරමින්

Posted By sha733 on 13 Dec 2018 02:58 PM
කථාවනං ලස්සනයි.
නමුත් කොච්චර බිවුව මිනිහෙකුගේ උනත් ඔච්චර සිහිය විකල් වෙන්නෙ නෑ දන්න තරමින්

අය්යලට ඉතින්  සිහිය එනකොට විකල් වෙලා හිටිය කියල මතක නෑනි

Posted By sha733 on 13 Dec 2018 02:58 PM
කථාවනං ලස්සනයි.
නමුත් කොච්චර බිවුව මිනිහෙකුගේ උනත් ඔච්චර සිහිය විකල් වෙන්නෙ නෑ දන්න තරමින්

මමත් ඒක නම් අහල තියනව.. ඒ වුණාට මොකුත්ම මතක නෑ වගේනෙ හැසිරෙන්නෙ...

Posted By Udari on 13 Dec 2018 07:21 PM

Posted By sha733 on 13 Dec 2018 02:58 PM
කථාවනං ලස්සනයි.
නමුත් කොච්චර බිවුව මිනිහෙකුගේ උනත් ඔච්චර සිහිය විකල් වෙන්නෙ නෑ දන්න තරමින්

අය්යලට ඉතින්  සිහිය එනකොට විකල් වෙලා හිටිය කියල මතක නෑනි

ඒ ගැන නම් කියල වැඩක් නෑ..

බිත්තරේ
(කෙටි කතාව)

වැටි වැටි ඇවිදිමින් ගේ පුරා දුවන පුංචි පුතා සාලයේ සෙල්ලම් කරමින් සිටි අතර 'මේධා' මුළුතැන්ගෙයි ආහාර පිසිමින් සිටියේ සම්පූර්න අවධානයම සාලයේ තබාය.

පෙර කාලයේ නම් ඇයට නිදහසේ නිවසේ කටයුතු කල හැකි වූයේ අසල නිවසක සිටි මාමාගෙ දුව වූ "ඉෂාරා" නිසාය.

ඇය පුංචි පුතාට බොහෝ ලෙංගතු වූයෙන්, පුතාව බලා ගැනීමට කැමැත්තෙන්ම ඉදිරිපත් වූවාය.මේධාට ඇගෙන් ලැබුනේ සුලුපටු සේවයක් නොවූවත්, එම හිතවත්කම දෙදරා ගියේ 'ඉෂාරා' හොරකම් කිරීමට පටන්ගත් නිසාය.

ඇය හොරකම් කරනු දෑසට නොදැක්කත්,පුන්චි හොරකං වුවත්, ඒ ඇයම යැයි සිතීමට සාක්ෂි ඕනවටත් වඩා තිබිනි.විශේෂම දේ මේධාගෙ තනි නොතනියට නිවසට පැමිනියේ ඇයම පමනක් නිසාය.

මුලින් නැති වූයේ ෆ්රිජ් එකේ තිබූ බිත්තරය. සතියට දෙක තුනක් එසේ නැතිවිය. එසේ මාසයක් පමනම වූවත් මේධා සැමියාට එය නොකීවාය. ඇය සිතුවේ දුප්පත් 'ඉෂාරා' ඉල්ලන්න ලැජ්ජ කමට හොරෙන් රැගෙන යනවා ඇත කියාය. නමුත් එය සීමාව පැන්නේ දින හතරකට පෙර පසුගිය ඉරිදාය. එදින සැමියා වන 'කුෂාන්'ද ගෙදර සිටි දිනකි.

"මේධා,මේධා" කුෂාන් කෑ ගසද්දී සෝදමින් සිටි රෙදි ටිකද බේසමට දමා මේධා ඉක්මන් ගමනින් සාලයට ආවාය. එදින නිවාඩු දිනක් බැවින් කුෂාන් පුතා සමග උදේ සාලයේ සෙල්ලං කරද්දී,මේධා සිටියේ රෙදි සෝදමිනි.

"ඇයි ඇයි කුෂාන්"

"කෝ කොල්ලගෙ පංචායුධේ දාපු චේන් එක" පුතාගේ ගෙලේ පංචායුධය සහිත රන් මාලය ගෙලේ නොමැති බව මේධා දුටුවේද එවිටය.

"ඊයෙ රෑත් තිබුනද කොහෙද කුෂාන්" මේධා එසේ කීවද ඇය ඉදිරියේ ඉෂාරාගේ චායාවක් ඇඳී මැකී ගියාය.

"නෑ නෑ. රෑත් තිබුනෙ නෑ. මට මීටර් උනෙ දැන්. අනිවාර්යෙන් කවුරුහරි ගලවන්. කවුද ඊයෙ මේ පැත්තෙ ආවෙ"

"ක කවුරුත් ආවෙ නෑ කුෂාන්. ඉෂාරා විතරනෙ එන්නෙ, මේ මේ"

"මොකක්ද මේ මේ" කුෂාන් මේ වර මදක් සැරෙන් අසද්දී අවුරුද එකහමාරක පුතාද ගැස්සී හඬන්නට විය.
පුතාව වඩාගෙන නලවන ගමන් මේධා බිත්තර නැතිවීම ගැන කුෂාන්ට කීවේ බිම බලාගෙනය.

"ඕකනෙ ඕකනෙ. මම හිතුව ඕකි වෙන්නැති කියල. රස්සාවක්වත් නැතුව ගෙදර ඉන්න එකීනෙ.ඉන්නවකො මං දෙකක් කියල එන්න" කුෂාන් මාමලාගේ ගෙවල් පැත්තට යන්න හදද්දී මේධා ඔහුගේ අතින් අල්ලා ගත්තාය.

" මේ එපා එපා කුෂාන්. අපි දැනන් හිටියම හරිනෙ.මං කියන්නං ආයි මේ පැත්තෙ එන්න එපා කියල"

"නෑ නෑ. මූනටම කියල එන්න ඕනෙ ආපහු ඕව නොකරන්නම" කියූ කුෂාන් මේධාගේ අතද ගසාදමා ඉෂාරාගේ නිවසට ගොස් ආවේ, හිතවත් නෑයෝ, වෛරයක්කාරයෝ කරගෙනය. රන්ඩුවට නොගියද මේධාද සිටියේ කෝපයෙනි. විශ්වාසය කඩ කිරීම ගැන ඇය ඉෂාරා සමග උරණ වූවාය.පුතුගේ පංචායුධය සොරකම් කිරීමෙන් ඇයට ඉෂාරා පිලිකුල් වූවාය.
........
නමුත් දැන් පාඩු මේධාටමය. වියදමක් නැතිවම පුතා බලාගත් හිතවතිය නැති වීම නිසා ඇයට දවස තිස්සේම වෙහෙසවීමට සිදුව තිබිනි.
' මොනව උනත් පුතාට ඒකි ආදරෙයි' ඇය බොහෝ විට සිතුවේ ඉෂාරා සිටි දිනවල මේධාට තිබූ සැහැල්ලුව මතකෙට නැගීමෙනි. මේ දින තුනට මේධා හෙම්බත්වී සිටියාය.
සිතිවිලි අතර මුලුතැන්ගයි වැඩ කරද්දී කෑම කාමරයේ සියුම් ශබ්දයක් ඇසී මේධා ඒ දෙසට පිය නැගුවාය. පුංචි පුතා අසීරුවෙන් ෆ්රිජ් එකේ දොරේ එල්ලී සිටිනු දුටු මේධා, පුතා ලඟට නොයා මදක් බලා සිටියාය.

හඬ නොනැගෙන සේ සෙමින් බිත්තරයක් ගත් පුතු හොරෙක් මෙන් හඬ නොනැගෙන සේ පාද තබමින් සෙමෙන් සෙමෙන් සාලය දෙසට යනු දුටු මේධා, ඈත සිට බලා සිටියේ පුදුමයෙනි.

සාලයට ගිය පුතු පැද්දෙමින් වටපිට බලද්දී මේධා දොර රෙද්දට මුවාවී බලා සිටියාය. මොහොතක් බලා සිටි පුතු සාලයේ මුල්ලක තිබු අඩියක් පමන ගැබුරු මල් බඳුන තුලට බිත්තරය සීරුවෙන් දමා, නැවත සෙල්ලං බඩු අතර හිඳගත්තේය.නැවතත් හිස ඇල කර මල් බඳුන දෙස බලා නැවත මුලුතැන්ගේ දෙස බැලූ පුතා පාඩුවේ සේල්ලං කිරීමට පටන්ගත්තේය.

පිටතට ඇසෙන තරම් වේගයෙන් හදවත ගැහැද්දී මේධා එතනම බිම හිඳගත්තාය.

මල් බඳුන තුල ඇති දෑ බැලීමට කුෂාන් එනතුරුම ඈ ඉවසා සිටියාය. කුෂාන් එන විට පුතා සිටියේ සුව නින්දකය., දහවල් වූ සිදුවීම කුෂාන් සමඟ පවසත්දී කුෂාන්ගේද ඇස් නලලට ගියේ නිරායාසයෙනි. දෙදෙනාම මල් බඳුන පරීක්ෂාවට පටන් ගත්තේ පුදුමයෙනි. දිග නටු සමග මල් ඉති දමා තිබූ බඳුනට, ඉති අතරින් යමක් දැමීමට හැකි වූවත් එය එලියට නොපෙනුනේය. එහි තිබූ දේ අතර බිත්තර හතක්,කොන්ඩකටු දෙකක්,ටීක්බෝල කීපයක් සහ හපන ලද පංචායුධය සහිත රන් මාලයද විය.

"මාර වැඩේනෙ මේධා, එතකොට අර කෙල්ල අහිංසකද"

"ඔ ඔව් කුෂාන්.මට වැඩියෙ ඒකි ආදරෙයි කොල්ලට. හදිසි උන වැඩියි කුෂාන් අපි. සමාව ගමු විස්තරේ කියල"

"පිස්සුද මේධ. බාල්දු වෙතහැකිද එදා බැනපු විදියට"

"අනේ නිකං ඉන්න කුෂාන්. අපි ඒ කෙල්ලට බනිද්දි හිතුවද ඒකිට වෙන ලැජ්ජාව. ඔයාට බැයිනං මං යනව හෙට" කියමින් නැගීසිටි මේධා වේගයෙන් මුලුතැන්ගෙට ගියාය.

"මෙච්චර පුංචි ලමෙක් මේව කරයි කියල කවුද හිතන්නෙ මේධ, යන් හෙට මාමලෑ ගෙදර" අවසන කුෂාන් කීවේ කාමරයට ගොස් සුවසේ නිදන පුංචි පුතු දෙස බලාගෙනය.

(නොවේ යැයි සිතන බොහෝ දේ විය හැකිය)

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

නමුත් කොච්චර බිවුව මිනිහෙකුගේ උනත් ඔච්චර සිහිය විකල් වෙන්නෙ නෑ දන්න තරමින්

දන්න තරමින් එහෙම උනාට නොදන්න තරමින් එහෙම වෙන එවුනුත් එහෙන් මෙහෙන් ඉන්නව. ලෝකෙ තියෙන අන්තිම බීම ටික වගේ ගසා ගෙන ගසා ගෙන ගිහිං විකල් වෙනකං දන්නෙ නැහැ.

Posted By maduranga001 on 08 Jan 2019 11:01 AM

නමුත් කොච්චර බිවුව මිනිහෙකුගේ උනත් ඔච්චර සිහිය විකල් වෙන්නෙ නෑ දන්න තරමින්

දන්න තරමින් එහෙම උනාට නොදන්න තරමින් එහෙම වෙන එවුනුත් එහෙන් මෙහෙන් ඉන්නව. ලෝකෙ තියෙන අන්තිම බීම ටික වගේ ගසා ගෙන ගසා ගෙන ගිහිං විකල් වෙනකං දන්නෙ නැහැ.

 මිනිහෙක් කොචචර බිවුවත් සිහි මූර්ජා වෙලා බිම වැටෙනතාක් සිහි විකල් වෙන්නෙ නෑ

Posted By Udeshika Herath on 08 Jan 2019 08:55 AM
බිත්තරේ
(කෙටි කතාව)

වැටි වැටි ඇවිදිමින් ගේ පුරා දුවන පුංචි පුතා සාලයේ සෙල්ලම් කරමින් සිටි අතර 'මේධා' මුළුතැන්ගෙයි ආහාර පිසිමින් සිටියේ සම්පූර්න අවධානයම සාලයේ තබාය.

පෙර කාලයේ නම් ඇයට නිදහසේ නිවසේ කටයුතු කල හැකි වූයේ අසල නිවසක සිටි මාමාගෙ දුව වූ "ඉෂාරා" නිසාය.

ඇය පුංචි පුතාට බොහෝ ලෙංගතු වූයෙන්, පුතාව බලා ගැනීමට කැමැත්තෙන්ම ඉදිරිපත් වූවාය.මේධාට ඇගෙන් ලැබුනේ සුලුපටු සේවයක් නොවූවත්, එම හිතවත්කම දෙදරා ගියේ 'ඉෂාරා' හොරකම් කිරීමට පටන්ගත් නිසාය.

ඇය හොරකම් කරනු දෑසට නොදැක්කත්,පුන්චි හොරකං වුවත්, ඒ ඇයම යැයි සිතීමට සාක්ෂි ඕනවටත් වඩා තිබිනි.විශේෂම දේ මේධාගෙ තනි නොතනියට නිවසට පැමිනියේ ඇයම පමනක් නිසාය.

මුලින් නැති වූයේ ෆ්රිජ් එකේ තිබූ බිත්තරය. සතියට දෙක තුනක් එසේ නැතිවිය. එසේ මාසයක් පමනම වූවත් මේධා සැමියාට එය නොකීවාය. ඇය සිතුවේ දුප්පත් 'ඉෂාරා' ඉල්ලන්න ලැජ්ජ කමට හොරෙන් රැගෙන යනවා ඇත කියාය. නමුත් එය සීමාව පැන්නේ දින හතරකට පෙර පසුගිය ඉරිදාය. එදින සැමියා වන 'කුෂාන්'ද ගෙදර සිටි දිනකි.

"මේධා,මේධා" කුෂාන් කෑ ගසද්දී සෝදමින් සිටි රෙදි ටිකද බේසමට දමා මේධා ඉක්මන් ගමනින් සාලයට ආවාය. එදින නිවාඩු දිනක් බැවින් කුෂාන් පුතා සමග උදේ සාලයේ සෙල්ලං කරද්දී,මේධා සිටියේ රෙදි සෝදමිනි.

"ඇයි ඇයි කුෂාන්"

"කෝ කොල්ලගෙ පංචායුධේ දාපු චේන් එක" පුතාගේ ගෙලේ පංචායුධය සහිත රන් මාලය ගෙලේ නොමැති බව මේධා දුටුවේද එවිටය.

"ඊයෙ රෑත් තිබුනද කොහෙද කුෂාන්" මේධා එසේ කීවද ඇය ඉදිරියේ ඉෂාරාගේ චායාවක් ඇඳී මැකී ගියාය.

"නෑ නෑ. රෑත් තිබුනෙ නෑ. මට මීටර් උනෙ දැන්. අනිවාර්යෙන් කවුරුහරි ගලවන්. කවුද ඊයෙ මේ පැත්තෙ ආවෙ"

"ක කවුරුත් ආවෙ නෑ කුෂාන්. ඉෂාරා විතරනෙ එන්නෙ, මේ මේ"

"මොකක්ද මේ මේ" කුෂාන් මේ වර මදක් සැරෙන් අසද්දී අවුරුද එකහමාරක පුතාද ගැස්සී හඬන්නට විය.
පුතාව වඩාගෙන නලවන ගමන් මේධා බිත්තර නැතිවීම ගැන කුෂාන්ට කීවේ බිම බලාගෙනය.

"ඕකනෙ ඕකනෙ. මම හිතුව ඕකි වෙන්නැති කියල. රස්සාවක්වත් නැතුව ගෙදර ඉන්න එකීනෙ.ඉන්නවකො මං දෙකක් කියල එන්න" කුෂාන් මාමලාගේ ගෙවල් පැත්තට යන්න හදද්දී මේධා ඔහුගේ අතින් අල්ලා ගත්තාය.

" මේ එපා එපා කුෂාන්. අපි දැනන් හිටියම හරිනෙ.මං කියන්නං ආයි මේ පැත්තෙ එන්න එපා කියල"

"නෑ නෑ. මූනටම කියල එන්න ඕනෙ ආපහු ඕව නොකරන්නම" කියූ කුෂාන් මේධාගේ අතද ගසාදමා ඉෂාරාගේ නිවසට ගොස් ආවේ, හිතවත් නෑයෝ, වෛරයක්කාරයෝ කරගෙනය. රන්ඩුවට නොගියද මේධාද සිටියේ කෝපයෙනි. විශ්වාසය කඩ කිරීම ගැන ඇය ඉෂාරා සමග උරණ වූවාය.පුතුගේ පංචායුධය සොරකම් කිරීමෙන් ඇයට ඉෂාරා පිලිකුල් වූවාය.
........
නමුත් දැන් පාඩු මේධාටමය. වියදමක් නැතිවම පුතා බලාගත් හිතවතිය නැති වීම නිසා ඇයට දවස තිස්සේම වෙහෙසවීමට සිදුව තිබිනි.
' මොනව උනත් පුතාට ඒකි ආදරෙයි' ඇය බොහෝ විට සිතුවේ ඉෂාරා සිටි දිනවල මේධාට තිබූ සැහැල්ලුව මතකෙට නැගීමෙනි. මේ දින තුනට මේධා හෙම්බත්වී සිටියාය.
සිතිවිලි අතර මුලුතැන්ගයි වැඩ කරද්දී කෑම කාමරයේ සියුම් ශබ්දයක් ඇසී මේධා ඒ දෙසට පිය නැගුවාය. පුංචි පුතා අසීරුවෙන් ෆ්රිජ් එකේ දොරේ එල්ලී සිටිනු දුටු මේධා, පුතා ලඟට නොයා මදක් බලා සිටියාය.

හඬ නොනැගෙන සේ සෙමින් බිත්තරයක් ගත් පුතු හොරෙක් මෙන් හඬ නොනැගෙන සේ පාද තබමින් සෙමෙන් සෙමෙන් සාලය දෙසට යනු දුටු මේධා, ඈත සිට බලා සිටියේ පුදුමයෙනි.

සාලයට ගිය පුතු පැද්දෙමින් වටපිට බලද්දී මේධා දොර රෙද්දට මුවාවී බලා සිටියාය. මොහොතක් බලා සිටි පුතු සාලයේ මුල්ලක තිබු අඩියක් පමන ගැබුරු මල් බඳුන තුලට බිත්තරය සීරුවෙන් දමා, නැවත සෙල්ලං බඩු අතර හිඳගත්තේය.නැවතත් හිස ඇල කර මල් බඳුන දෙස බලා නැවත මුලුතැන්ගේ දෙස බැලූ පුතා පාඩුවේ සේල්ලං කිරීමට පටන්ගත්තේය.

පිටතට ඇසෙන තරම් වේගයෙන් හදවත ගැහැද්දී මේධා එතනම බිම හිඳගත්තාය.

මල් බඳුන තුල ඇති දෑ බැලීමට කුෂාන් එනතුරුම ඈ ඉවසා සිටියාය. කුෂාන් එන විට පුතා සිටියේ සුව නින්දකය., දහවල් වූ සිදුවීම කුෂාන් සමඟ පවසත්දී කුෂාන්ගේද ඇස් නලලට ගියේ නිරායාසයෙනි. දෙදෙනාම මල් බඳුන පරීක්ෂාවට පටන් ගත්තේ පුදුමයෙනි. දිග නටු සමග මල් ඉති දමා තිබූ බඳුනට, ඉති අතරින් යමක් දැමීමට හැකි වූවත් එය එලියට නොපෙනුනේය. එහි තිබූ දේ අතර බිත්තර හතක්,කොන්ඩකටු දෙකක්,ටීක්බෝල කීපයක් සහ හපන ලද පංචායුධය සහිත රන් මාලයද විය.

"මාර වැඩේනෙ මේධා, එතකොට අර කෙල්ල අහිංසකද"

"ඔ ඔව් කුෂාන්.මට වැඩියෙ ඒකි ආදරෙයි කොල්ලට. හදිසි උන වැඩියි කුෂාන් අපි. සමාව ගමු විස්තරේ කියල"

"පිස්සුද මේධ. බාල්දු වෙතහැකිද එදා බැනපු විදියට"

"අනේ නිකං ඉන්න කුෂාන්. අපි ඒ කෙල්ලට බනිද්දි හිතුවද ඒකිට වෙන ලැජ්ජාව. ඔයාට බැයිනං මං යනව හෙට" කියමින් නැගීසිටි මේධා වේගයෙන් මුලුතැන්ගෙට ගියාය.

"මෙච්චර පුංචි ලමෙක් මේව කරයි කියල කවුද හිතන්නෙ මේධ, යන් හෙට මාමලෑ ගෙදර" අවසන කුෂාන් කීවේ කාමරයට ගොස් සුවසේ නිදන පුංචි පුතු දෙස බලාගෙනය.

(නොවේ යැයි සිතන බොහෝ දේ විය හැකිය)

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

මදැයි පොඩ්ඩ කරපු හරියක්

ඒකනේ .....වැරැද්දකට දඬුවම් කරන්න කලින් හොඳින් හොයන්න ඕන ....මේව හොඳ පාඩම්

Posted By Udari on 08 Jan 2019 07:34 PM
ඒකනේ .....වැරැද්දකට දඬුවම් කරන්න කලින් හොඳින් හොයන්න ඕන ....මේව හොඳ පාඩම්

අනිවාර්යයෙන්ම

Posted By sha733 on 08 Jan 2019 01:24 PM

Posted By maduranga001 on 08 Jan 2019 11:01 AM

නමුත් කොච්චර බිවුව මිනිහෙකුගේ උනත් ඔච්චර සිහිය විකල් වෙන්නෙ නෑ දන්න තරමින්

දන්න තරමින් එහෙම උනාට නොදන්න තරමින් එහෙම වෙන එවුනුත් එහෙන් මෙහෙන් ඉන්නව. ලෝකෙ තියෙන අන්තිම බීම ටික වගේ ගසා ගෙන ගසා ගෙන ගිහිං විකල් වෙනකං දන්නෙ නැහැ.

 මිනිහෙක් කොචචර බිවුවත් සිහි මූර්ජා වෙලා බිම වැටෙනතාක් සිහි විකල් වෙන්නෙ නෑ

මාත් ඒකනම් අහල තියේ

දරු සෙනෙහෙ
(කෙටි කතාව)

"සවනී"
දහවල් ආහාරයෙන් පසුවත් පැයක් පමනම එලියේ හාන්සි පුටුවට වී තනියෙන් කල්පනා කරමින් සිටි 'අවන්ත' මදක් හඬනගා බිරිඳට කතා කලේය.
ඒ වන විට ඇය සිටියේ පුතාත් සමඟ කාමරයට වී නිදි සුවයේය.
අවන්ත,කතා කරනු අඩනින්දේ සිටි සවනිට ඇසුනේ සිහිනෙන් මෙනි. කම්මැලිකමක් දැනුනත් ඇය නැගිට එලියට ආවේ උවමනාවක් නොවේනං මේ වෙලාවට අවන්ත කතා නොකරන බැවිනි. මන්ද, ඇයද රැකියාවකට යන බැවින් නිදහසේ දහවල් කෙටි නින්දක් හෝ ඇයට ලැබෙන්නේ මෙවැනි ඉරිදා දිනයක බව දන්නා බැවින් ඔහු ඇයට නිදහසේ ඉන්නට දෙන නිසාය.

දහවල් මුළුතැන්ගෙයි වැඩටද අවන්ත වැඩි සහයක් දෙන්නේ ඇයට අස්වැසිල්ලක් වීමටය. ඇයද එය දැන උන්නාය.

' සවනි ' එලියට එන විටත් අවන්ත සිටියේ කල්පනා කරමිනි.කොන්ඩය දෙඅතින්ම සකසාගෙන, අතේ තිබුන කොන්ඩ බූලෙන් ඔලුව පිටුපසට අශ්වයාගේ මෙන් වලිගයක් සාදාගත් සවනි, ඔහු අසලම පුටුවකට බරවුනාය.

"ඇයි අවන්ත,මුකුත් අව්ලක්ද වැඩපලේවත්. මං දැක්ක කාපු වෙලේ ඉඳන් කල්පනා කරනව අද" සවනි කීවේ අවන්තගේ මූන බලාගෙනමය. එයට මද සිනාවකින් ඇය දෙස බැලූ ඔහු

"නෑ නෑ, මට පොඩ්ඩක් කතා කරන්න හිතුන. ප්රශ්නයක්නං තමයි,එකපාරම කියන්න හිතිල කතාකරේ. කෝ පුතා නිදිද"

"ම්. ඔය දඟලල නිදාගත්තෙ. මාර අමාරුයි දැන් මෙයාව නිදිකරන්නත්. සතියෙම ඩේ කෙයා එකේ හොදට නටනව ඇති"

"ම් ඒකනෙ, ඒ ගැනම තමයි ප්රශ්නෙත්"

"මොකක්ද පුතා ගැනද"

"ඔව්" කියමින් අවන්ත මදක් නිහඬව සිටියේය. ඊට පසු

"මොකද සවනි දැන් ඔෆිස් එකේ තත්වෙ, එතන හොදද" ඇසුවේ කතාව වෙනස්කිරීමටම නොවේ.

"ආ හොදයි හොදයි. අවුරුදු පහක්නෙ. ලඟදිම ප්රමෝෂන් හම්බෙයි,මොකෝ කවදාවත් නැතුව එහෙම ඇහුවෙ" යැයි කියූ ඇය, ඔහු දෙස බලා සිටියේ ප්රෂ්නාර්ථයක් රැඳි මුහුනෙනි.

" නෑ නෑ නිකං"

"නිකංම වෙන්නත් බෑ"සවනි කීවේ සැකමුසුවය.

"නෑ නෑ. මට ඊයෙ ජනිත් හම්බුන. අපේ නැද්දගෙ පුතා"

"අපෝ පාරෙදිනං කතාකරන්නත් එපා අවන්ත. දන්නවනෙ පොඩි එකා උනට" සවනි කීවේ නෝක්කාඩුවෙනි.
අවන්තගේ නැන්ද කෙනෙක්ගේ පුතකු වූ ජනිත් තාමත් අවුරුදු විස්සක පමන තරුනයෙක් වුවත්, ඔහුගෙ හැසිරීම මහ මිනිසෙකු මෙනි. නැන්දාවවත් මාමාවවත් තබේකට මායිම් නොකල ඔහු,ජීවත් වූයේ තනි අලියකු මෙන්ය. ඔහුගේ නොහික්මුනු බව නිසාම, සවනි ඔහුව පිට කෙනෙකු සේ සැලකුවාය.

"නෑ සවනි. එහෙම නෙමෙයි. මං මෑන්ට කිව්ව ටිකක් අම්ම තාත්ත කියන දේ අහල ටිකක් පිලිවෙලකට ඉන්න කියල. මිනිහ මං කියන දේ අහනව"

"හ්ම් ඇහුවට පිලිපදින් නෑනෙ,ඉතින්"සවනි කීවේ ඉවත බලාගෙනය.

"ඒත් සවනි කොල්ල යන්න හැරිල කියපු දෙයක් මගෙ හිතට වැදුන"

"ඒ මොකක්ද"

"නෑ මෑන් කියනව ඒ ලෙවලුත් ඉවරවෙනකංම මිනිහට අම්මෙක් තාත්තෙක් හිටියද කියලවත් ගානක් නෑලු. දැන් ඉතින් එයාලගෙ උපදෙසුත් වැඩක් නෑලු"

"ඇයි එහෙම කියන්නෙ. හොදට ඉගැන්නුවත් එක්කනෙ වියදං කරල"සවනි කීවේ කෝපයෙනි.

"ඔව්. ඒත් මිනිහට කතාකරන්නවත් හිටියෙ ආච්චි විතරනෙ. නැන්දයි මාමයි පෙන්ෂන් යනකංම ජොබ්නෙ. කොල්ලගෙ ඔලුව අතගාන්නවත් වෙලාවක් නෑ.ඌදේ යනව.රෑ වෙල එනව.වැරැද්දක් හොයල බලන්නවත් මව් සෙනෙහෙසවත් නෑනෙ.මටත් කොල්ල ගියාට පස්සෙ තේරුනෙ" අවන්ත සීරුවට කියාගෙන යද්දී සවනි නිහඩව අසා සිටියා පමනි.

"පුතා දැන් ටිකක් අකීකරු වේගෙන එනව නේද සවනි" යැයි අවන්ත කියද්දීනං එක පාර ගැස්සුනු සවනි අවන්ත දෙස බැලුවාය.

"එතකොට ඔයා කියන්නෙ"

"නෑ මං කියන්නෙ ජනිත් ඒ කාලෙ අපේ පුතා වගේ තනියෙන් ඉන්නැති කියල සවනි"

"ම් පුතත් දැන් ටිකක් මුරන්ඩුයි තමයි. ඒත් අවන්ත මේ ජොබ් එකත් අපරාදෙ. ඔයාගෙ ජොබ් එක අපිට ඇති තමයි. ඒත් මං ආසාවෙන්නෙ මේක කරන්නෙ" යැයි සවනි කීවේ දුක්මුසු හඬිනි.

" නෑ නෑ මම නවතින්න කීව නෙමේ සවනි. ආසාවෙන් කරන හොද ජොබ් එකනෙ. ඔය වගේ එකක් ආයි හොයාගන්නත් අමාරුයි.ලමය නරක් උනොත්, ලමයෙක්නං තව හදාගන්න හරි බැරියෑ. ඒත් ජොබ් එක නේද" යැයි කියූ අවන්ත පුටුවෙන් නැගිට මිදුල දෙසට ඇවිද ගියේ සවනිගේ හිසද අතගාගෙනය.

නැවත එදින ඒ ගැන කතාවක් නොවුනත් රෑ නින්දේදී සවනිට සුව නින්දක් නොලැබුන බව අවන්තට තේරුනේය. නමුත් කිසිවක් නොවිමසූ ඔහුටද නින්ද ආවේ බොහෝ රෑ වූ පසුවය.

පසුදින අවන්ත අවදිවන විට, සවනී නැගිට මුළුතැන්ගෙයි ආහාර පිසීමට සූදානම්ව සිටියාය.
පොඩි වොෂ් එකක් දමාගත් අවන්තද සවනිට පොල් ගා දී, නැවත නාන කාමරයට වැදුනේය.

"පුතාවත් ඇහැරවන්න සවනි, නැත්තං අදත් අපි දෙන්නටම පරක්කුවෙයි කොල්ලව රෙඩිකරගන්න බැරුව"නාන කාමරයෙන් එලියට පැමිනි අවන්ත කීවේය. පුතාව ඩේ කෙයා එකට දමා යෑමට ඇති නිසා, පුතාව ලැහැස්ති කර ගැනීමට පමාවුව හොත් දෙදෙනාටම කාර්යාලයට යාමට පමාවන බැවිනි.

"නෑ අවන්ත. අද මං වැඩට යන් නෑ"පරිප්පු හොද්ද හැදිගාමින්ම සවනි කීවාය.

"ඇ ඇයි,ඔයාට අසනීපද. බෙහෙත් ටිකක් අරන් එමු එහෙනං"ඇයට ලංවී නලලට අත තැබූ අවන්ත කීවේය.

"නෑ අවන්ත. මේ ජොබ් එක කරන්නෙ සල්ලි ප්රශ්නෙකට නෙමේනෙ. මගෙ ආසාවට වඩා මගෙ ලමයට එයාගෙ අම්මව දෙන එක වටිනව කියල මට හිතුන" සවනි කීවෙ හැඟුම්බරවය.

"හ්ම්" යැයි යැයි කියමින් ඇගේ හිස අත ගා අවන්ත කාමරයට ගියේ සැනසුම් සුසුමක් හෙලමිනි.

(ලඳරුවෙකුට හොදම දේ මව් කිරි සේම, දරුවෙකුට හොදම මගපෙන්වන්නේද අම්මාය. ගැහැනිය නිතරම සම තැනේ නොව නිසි තැනේදී ලස්සනය. ආර්ථිකමය ප්රෂ්න මත රැකියාව කිරීමට අවශ්යමනං දරුවා ගැන සුබදායි වැඩපිලිවෙලක් තිබිය යුතු වේ)

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

හ්ම් ...කැපකිරීමක් කරල හරි දරුවන් යහ මගට ගන්න එක දෙමව්පියන්ගෙ යුතුකමනේ..

එක්කෙනෙක් වැඩ කළාම ජීවත් වෙන්න ඇති පඩියක් ගන්න මාත්තයෙක් ලැබුණොත් මාත් හරි ආසයි ගෙදර ඉන්න හී

මං වගේ ටීචර් කෙනෙක් ව හොයා ගත්ත නම් ඔච්චර අවුලක් වෙන්නෙ නෑ..

මේ කතාවේ විදිහටම කරන්න අද කාලේ අපහසුයි මේ තියෙන ආර්ථික වට පිටවත් එක්ක. ගොඩක් මිනිස්සු ලෝන් එක්ක හිර වෙලා ඒවා ගෙවා ගන්න දවස පුරාම පිස්සුවෙන් වගේ දුවනවා. පවුල වෙනුවෙන් ගත කරන්න කාලය ගිලිහි යනවා නොදැනීම.

Posted By Udari on 12 Jan 2019 01:57 AM
හ්ම් ...කැපකිරීමක් කරල හරි දරුවන් යහ මගට ගන්න එක දෙමව්පියන්ගෙ යුතුකමනේ..

හූම්

Posted By Udari on 12 Jan 2019 01:58 AM
එක්කෙනෙක් වැඩ කළාම ජීවත් වෙන්න ඇති පඩියක් ගන්න මාත්තයෙක් ලැබුණොත් මාත් හරි ආසයි ගෙදර ඉන්න හී

ඒක හොදා

Posted By maduranga001 on 12 Jan 2019 07:47 AM
මං වගේ ටීචර් කෙනෙක් ව හොයා ගත්ත නම් ඔච්චර අවුලක් වෙන්නෙ නෑ..

මේ කතාවේ විදිහටම කරන්න අද කාලේ අපහසුයි මේ තියෙන ආර්ථික වට පිටවත් එක්ක. ගොඩක් මිනිස්සු ලෝන් එක්ක හිර වෙලා ඒවා ගෙවා ගන්න දවස පුරාම පිස්සුවෙන් වගේ දුවනවා. පවුල වෙනුවෙන් ගත කරන්න කාලය ගිලිහි යනවා නොදැනීම.

ඒ කතාව ඇත්ත අයියෙ.....

Posted By Udari on 12 Jan 2019 01:58 AM
එක්කෙනෙක් වැඩ කළාම ජීවත් වෙන්න ඇති පඩියක් ගන්න මාත්තයෙක් ලැබුණොත් මාත් හරි ආසයි ගෙදර ඉන්න හී

නිකම්ම ගෙදෙට්ට වෙලා දෙසා බබා ඉන්නයි මෙයාගේ කල්පනාව.

Posted By maduranga001 on 12 Jan 2019 07:47 AM
මං වගේ ටීචර් කෙනෙක් ව හොයා ගත්ත නම් ඔච්චර අවුලක් වෙන්නෙ නෑ..

මේ කතාවේ විදිහටම කරන්න අද කාලේ අපහසුයි මේ තියෙන ආර්ථික වට පිටවත් එක්ක. ගොඩක් මිනිස්සු ලෝන් එක්ක හිර වෙලා ඒවා ගෙවා ගන්න දවස පුරාම පිස්සුවෙන් වගේ දුවනවා. පවුල වෙනුවෙන් ගත කරන්න කාලය ගිලිහි යනවා නොදැනීම.

අය්ය  වගේ බිස්නසුත් කරන ටීචර් කෙනෙක් නම් හා අම්මෙ කියනෝ 😆

Posted By maduranga001 on 12 Jan 2019 03:35 PM

Posted By Udari on 12 Jan 2019 01:58 AM
එක්කෙනෙක් වැඩ කළාම ජීවත් වෙන්න ඇති පඩියක් ගන්න මාත්තයෙක් ලැබුණොත් මාත් හරි ආසයි ගෙදර ඉන්න හී

නිකම්ම ගෙදෙට්ට වෙලා දෙසා බබා ඉන්නයි මෙයාගේ කල්පනාව.

නෑ ඉතින්  එයාමහන්සිවෙලා  එනකොට තේ හදල දෙන්න, රසට කෑම හදල කවන්න, නින්ද යනකම් ලඟට වෙලා කවි කියන්න .............තව කොච්චරක් දේවල් තියේද කරන්න 😂😂

Posted By Udari on 12 Jan 2019 04:25 PM

Posted By maduranga001 on 12 Jan 2019 07:47 AM
මං වගේ ටීචර් කෙනෙක් ව හොයා ගත්ත නම් ඔච්චර අවුලක් වෙන්නෙ නෑ..

මේ කතාවේ විදිහටම කරන්න අද කාලේ අපහසුයි මේ තියෙන ආර්ථික වට පිටවත් එක්ක. ගොඩක් මිනිස්සු ලෝන් එක්ක හිර වෙලා ඒවා ගෙවා ගන්න දවස පුරාම පිස්සුවෙන් වගේ දුවනවා. පවුල වෙනුවෙන් ගත කරන්න කාලය ගිලිහි යනවා නොදැනීම.

අය්ය  වගේ බිස්නසුත් කරන ටීචර් කෙනෙක් නම් හා අම්මෙ කියනෝ 😆

ඔව්වට තමා නංගි හීන කියන්නෙ...

Posted By Udari on 12 Jan 2019 04:29 PM

Posted By maduranga001 on 12 Jan 2019 03:35 PM

Posted By Udari on 12 Jan 2019 01:58 AM
එක්කෙනෙක් වැඩ කළාම ජීවත් වෙන්න ඇති පඩියක් ගන්න මාත්තයෙක් ලැබුණොත් මාත් හරි ආසයි ගෙදර ඉන්න හී

නිකම්ම ගෙදෙට්ට වෙලා දෙසා බබා ඉන්නයි මෙයාගේ කල්පනාව.

නෑ ඉතින්  එයාමහන්සිවෙලා  එනකොට තේ හදල දෙන්න, රසට කෑම හදල කවන්න, නින්ද යනකම් ලඟට වෙලා කවි කියන්න .............තව කොච්චරක් දේවල් තියේද කරන්න 😂😂

ඔක්කොමත් හරි කවි කියන එක.. අනේ මංද... 😂😂

Posted By Udeshika Herath on 12 Jan 2019 09:56 PM

Posted By Udari on 12 Jan 2019 04:29 PM

Posted By maduranga001 on 12 Jan 2019 03:35 PM

Posted By Udari on 12 Jan 2019 01:58 AM
එක්කෙනෙක් වැඩ කළාම ජීවත් වෙන්න ඇති පඩියක් ගන්න මාත්තයෙක් ලැබුණොත් මාත් හරි ආසයි ගෙදර ඉන්න හී

නිකම්ම ගෙදෙට්ට වෙලා දෙසා බබා ඉන්නයි මෙයාගේ කල්පනාව.

නෑ ඉතින්  එයාමහන්සිවෙලා  එනකොට තේ හදල දෙන්න, රසට කෑම හදල කවන්න, නින්ද යනකම් ලඟට වෙලා කවි කියන්න .............තව කොච්චරක් දේවල් තියේද කරන්න 😂😂

ඔක්කොමත් හරි කවි කියන එක.. අනේ මංද... 😂😂

හි හි  කවි කිව්වොත් නින්ද යන එකක් නෑද.......හා ඒනම් ඔලුව අත ගාන්නම්

Posted By Udari on 12 Jan 2019 04:25 PM

Posted By maduranga001 on 12 Jan 2019 07:47 AM
මං වගේ ටීචර් කෙනෙක් ව හොයා ගත්ත නම් ඔච්චර අවුලක් වෙන්නෙ නෑ..
මේ කතාවේ විදිහටම කරන්න අද කාලේ අපහසුයි මේ තියෙන ආර්ථික වට පිටවත් එක්ක. ගොඩක් මිනිස්සු ලෝන් එක්ක හිර වෙලා ඒවා ගෙවා ගන්න දවස පුරාම පිස්සුවෙන් වගේ දුවනවා. පවුල වෙනුවෙන් ගත කරන්න කාලය ගිලිහි යනවා නොදැනීම.

අය්ය  වගේ බිස්නසුත් කරන ටීචර් කෙනෙක් නම් හා අම්මෙ කියනෝ 😆

එහෙනං ඉතිං ටියුෂන් කාරයෙක් තමා.

Posted By Udari on 13 Jan 2019 01:10 AM

Posted By Udeshika Herath on 12 Jan 2019 09:56 PM

Posted By Udari on 12 Jan 2019 04:29 PM

Posted By maduranga001 on 12 Jan 2019 03:35 PM

Posted By Udari on 12 Jan 2019 01:58 AM
එක්කෙනෙක් වැඩ කළාම ජීවත් වෙන්න ඇති පඩියක් ගන්න මාත්තයෙක් ලැබුණොත් මාත් හරි ආසයි ගෙදර ඉන්න හී

නිකම්ම ගෙදෙට්ට වෙලා දෙසා බබා ඉන්නයි මෙයාගේ කල්පනාව.

නෑ ඉතින්  එයාමහන්සිවෙලා  එනකොට තේ හදල දෙන්න, රසට කෑම හදල කවන්න, නින්ද යනකම් ලඟට වෙලා කවි කියන්න .............තව කොච්චරක් දේවල් තියේද කරන්න 😂😂

ඔක්කොමත් හරි කවි කියන එක.. අනේ මංද... 😂😂

හි හි  කවි කිව්වොත් නින්ද යන එකක් නෑද.......හා ඒනම් ඔලුව අත ගාන්නම්

යකෝ මේකි...

පමා වූ වසන්තේ
(කෙටි කතාව)

සියාතු මාමලගෙ වත්තෙ තියෙන ලොකු පේර ගහ උඩින්,තැඹිලි පාටට ඉර බැහැගෙන යන දිහා ගීති බලාගෙන සිටියේ දැහැනකට සම වැදී සේය. ඇස් දෙක පේර ගහ මුදුනේ තියෙද්දි ,බංකුව පාමුල තිබූ සීනියාස් පැල ටිකට ඇගේ අතඟිලි හාදු තවරමින් උන්නාය.

" ලොක්කියේ... ලොක්කියෙ" අම්මාගේ කෑ ගැසීමට ගීති නෑසුනාසේම හිටියාය.

ගීතිකා පේන්නට නොසිටියොත් කිසිම හේතුවක් නැතත් අම්මා,ඇයට ඇයට කතා කිරීම දැන් ඇයට හුරුය.

"ලොක්කියේ..." දෙවෙනි පාරටත් අම්මා කතා කෙරූ නිසා "මේ එනව අම්මේ" කියමින් බංකුවෙන් නැගිට්ටේ උකුලේ නිදන් සිටි පූස් පැටියාව බංකුවෙන් ඔසවා තබාය. දෙපාරක් හිරි ඇරපු පූසා නැවතත් නිසොල්මන්ව නිදන්නට වූයෙන් ,ගීති ඌට සිනාසීගෙනම ගෙට එන්නට ආවාය.

"මේං මේ කොලුව කොහොමද" ගෙට ඇතුල්වෙත්දිම අම්මා විසින් ඇයට දුන්නේ කඩවසම් පෙනුමැති තරුනයෙකුගේ ෆොටෝ එකකි.

"මේ කවුද අම්මෙ"

"සීලවතී නැන්ද අදුරන පව්ලක්. කොලුවට මනමාලියෙක් හොයනව කිව්වම සීලවතීට උබව මතක් වෙල. හොද පවුලක්ලු. රට ඉඳල තියෙන්නෙ"

"හ්ම්"

"හ්ම් නෙමෙයි ලොක්කියෙ, මේකටවත් කැමතිවෙන්න. දැන් ඔයාට තිස් හතරක්නෙ ලොක්කි. හෙට එනව කොල්ලගෙ ගෙදරින්"

"හ්ම්.අම්මල බලල කරන්නකො" ගීති කලින් සිතාගෙන සිටි ලෙසම කියා කාමරයට වැදුනාය.
කලින් ආ විවාහ යෝජනා සියල්ලම පාහේ ගීති ප්රතික්ෂේප කලේ යම් යම් නොගැලපීම් නිසාමය.කලාතුරකින් හිත යන කොල්ලා ගීතිට අකමැතිය. නමුත් අම්මලා සැනසීමට හෝ නැවත එන විවාහ යෝජනාවකට කැමති වීමට ඇය හිත හදාගෙන සිටියාය.
පසු දින මනමාලයා, ගෙදර අය සමග පැමිනියේය. සතුටින් කතාබහ කර හවස් දවල් කෑමද ගෙන ඔවුන් ගිය අතර, කොල්ලාගේ සංකර අදහස් වලට ගීතිගේ සිත අකමැතිව තිබිනි. නමුත් ගෙදර අය සහ විශේෂයෙන් ලෙංගතුව කතා කල කොල්ලාගේ සහෝදරයා ඇගේ සිත් ගත්තාය. ඔවුන් ගිය පසු අම්මාට කතාකල ඈ

"අම්මේ මොකෝ හිතන්නෙ,එයා ටිකක් වෙනස් නේද. මගෙ සාරියටත් එක එකව කිව්ව"

"ඉතින් රට රාජ්ජවල හිටපු ලමයිනෙ ලොක්කියෙ. ඕව හරියයි. දූ කැමතියිනෙ"

"හ්ම්" කියමින් කාමරයට ඇදෙන ලොකු දුවගේ හැගීම් අම්මාට තේරුම් ගැනීමට නොහැකි උනත් , කෙල්ල කැමැත්ත දීම ගැන ඈ සතුටු වූවාය.

පසුදින සීලවතී නැද්දා හමුවීමට ගිය අම්මා පැමිනියේ වළාකුළු බරවූ අහසක් වන්ව මූන අඳුරු කරගෙනය.

"මොකෝ අම්මෙ ගිය පයින්ම"ගීති ඇසුවේ සීලවතී නැන්දා සමග කතාවට වැටුන විට මවට පැය පේන්නේ විනාඩි ලෙස බව ඇය දන්න නිසාය.

" අරක හරියන් නෑ ලොක්කි"

" මොකක්ද අම්මෙ"

"අර කොලුවට උබ ඉස්ටයිල් මදිලුනෙ, වෙන එකක් බලමු" යැයි තමා සනසන ආකාරයේ හඬින් අම්මා පැවසුවත්, ඒ කතාවෙන් ගීති සතුටුවුන තරම දන්නේ ගීතිමය. මව සැනසීමට කැමැත්ත පලකලත් ඒ මනමාලයානං ඇගේ සිත්ගත්තේම නැත.

"මං ආච්චම්මලෑ ගෙදර ගිහින් එන්නං අම්මෙ" කියමින් ඈ පාරට බැස්සේ ඒ සතුට ආච්චී සමග සමරන්න සිතාගෙනය. බංකුව ලඟ බට් ගහෙන් අඹ ගෙඩි දෙකක්ද කඩාගත්තේ, ආච්චිට කියා අච්චාරු සදාගෙන කෑමටය.

" ආ මේ එන්නෙ ලොක්කි, මං හිතුව අද එයි කියලත්"පියාගේ මහගෙදර වත්තට යන විටම
ආච්චි අම්මා විසින් ගීතිව ආදරෙන් පිලිගත්තාය.

"ආ ඒකනෙ ඒකනෙ. මොකෝ මං එයිම හිතුවෙ" අත් දෙකෙන් ආච්චි අමීමාගේ කම්මුල් මිරිකමින් ගීති ඇසුවාය.

"යන්කො පෙන්නන්න" කියමින් ගීතිගේ අතින් අල්ලාගත් ආච්චිඅම්මා වත්ත පහලට ගියාය.

" අර තියෙන්නෙ.දැක්කද"
පැනි රඹුටන් ගහ පෙන්නමින් ආච්චි කියද්දී ගීතිගේ කට ඇරුනාය.

" මල් පිපිල😯, පීදිල නේද ආච්චි අම්මේ. ගෙඩි හැදෙයි නේද"

" ඔව් අර පොඩි ගැට වගෙත් තියෙන්නෙ" යැයි කියමින් ආච්චි දෑසින් නැගි කඳුලක් චීත්තයෙන් පිස්සාය.

" ඉතින් මොකද මේ අඬන්නෙ"ඇගේ හිස අත ගාමින් ගීති ඇසුවාය.

"මේ ගහ ඉන්දුවෙ දූයි සීයයි. මතකද සීය ඉස්සර දූව මෙතනට එක්කන් එන ව. ගෙඩි හැදෙන්න ඉස්සර උන්දෑ ගියානෙ ලොකු දූ"

සීයා මතක් වී සංවේදී වුවත් ඒ බව නොපෙන්වූ ගීති ආච්චීවද අතින් අල්ලන් ගෙදරට පැමිනියාය.

ඇවිත් අඹ අච්චාරුවද හදාගෙන මිදුලේ බංකුවක වාඩිවූ ඈ කතාව පටන් ගත්තාය.

" ආච්චි දන් නෑනෙ.මනමාලයෙක් ආවනෙ මාව බලන්න.මිනිහ හරි නැ. සුද්දෙක් වගේ අදහස්. මං අකමැති උනත් අම්මලගෙ හිත සනසන්න කැමති උනා"

"මොකක් කීව. අකමැතිනං මොටද කැමති. අල්ලල දහන්" ආච්චි අම්මට තරහ ගිහින්ය. ඊට සිනාසෙමින් ගීති කියෙව්වාය.

" නෑ නෑ අහන්නකො. ඉතින් මං කැමති උනාට ඒ මනුස්සය අකමැතිලුනේ" කියමින් ගීති හිනැහුනාය.

"ඒ මක්කැයි"

"ඉස්ටයිල් මදිලු" හිනැහෙමින් කී ගීති නැවත කතාකලේ මදක් බැරෑරුම් හඬකිනි.

"ඒත් අම්මල පව්. ඉක්මනට මොකක්හරි කෙරෙන්න ඕන"

"දුවේ"

"ඔව් ආච්චම්මේ කියන්න"

"කලබල උනාට දැගලුවට වැඩක් නෑ දුවේ. හැමෝටම කාලයක් තියෙනව. හරියට අර රඹුටන් ගහ වගේ. ඕක කපන්නත් හැදුව උබලෑ බාප්ප. දැන් බලපංකො කොල ගානට වඩා ගෙඩි හැදෙයි"

"ඒත්"

"ඒත් නෙමෙයි ලොකු දූ. නංගි විස්සෙන් ගියා. ඒකිට මොකද උනෙ. ඒකිට ජීවිතයක් විඳින්න නෑ. ඒත් ඒ ඒකිගෙ කාලය. ලොකු දූ මේ ගහ කොල එක්ක සතුටින් ඉන්නෙ. පෙලවහත් වෙයි. ඒ දූගෙ කාලෙ ආවම. ඒක පරක්කුවෙල හරි එනවමයි. ඊට කලින් මොන සන්නිය නැටුවත් වැඩක් නෑ දුවේ" ආච්චි කියද්දී ගීතිගේ සිතටද යම් සැනසිල්ලක් ලැබෙමින් තිබින.කතා කරමින් කාලය ගෙවී ගියේ ගීතිව වඩාත් සැහැල්ලු වෙමිනි. සවස් වීමට කලින් ගෙදර යාම සදහා ආච්ච්අම්මාට වැන්දාය.

"තුරුනුවන්ගේ සරනයි. රඹුටන් ගහත් පීදුන එකේ සුබ දේවල් ලංවෙයි මයෙ හිතේ. පරිස්සමින් ගිහින් එන්නකෝ" කියමින් ආච්චි අම්මා ගීතිට සමුදුන්නාය.

ගෙදරට යන විටම සිනහ මුසු මුහුනින් පෙරමගට පැමිනි මව

"සීලවතී ආවනෙ දුවේ"

"ඇයි අම්මා හදිසියක්ද" සැනින් ගීතිගේ සිතට නැගුනේ බියකි.අර මනුස්සය ආපහු කැමති වෙලවත්ද?. ගීතිගේ මුහුන අඳුරු විය.

"නෑ නෑ අර කොල්ලගෙ මල්ලි දූට කැමතිලු. දූගෙන් අහල කියන්න කිව්ව. සතියක් හිතල උත්තරේ දෙන්නලු" මව කියද්දී

"හ්ම්" කියමින් ගේ ඇතුලට යන ගීතිගේ මුව පුරා පැතිර ගිය හිනාව අම්මා හඳුනගත්තාය.

අහස දෙසට දෙඅත් එක්කර වැඳ දෑත් පපුව මත තබා ගත් අම්මා සැනසුම් සුසුම් හෙලමින් ගීති පසුපසම ඇදුනාය.

නිමි.

(හැමෝටම,හැම කතාවකටම කාලයක් ඇත.කලින් හෝ පමාවී. පමාවී එන කාලය වඩාත් ශක්තිමත් වේ)

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

අයියට මනමාලි හොයන්කොට..මල්ලිටම සෙට් වෙලා තියෙන්නේ...එහෙනම් ඌ කඩවසම් තරුණයෙක් වෙන්න ඕන හිහිහි

Posted By chamaramind on 20 Jan 2019 08:06 AM
අයියට මනමාලි හොයන්කොට..මල්ලිටම සෙට් වෙලා තියෙන්නේ...එහෙනම් ඌ කඩවසම් තරුණයෙක් වෙන්න ඕන හිහිහි

කඩවසම් නිසාම නෙමේ අය්ය ගෙ කැටයම් වැඩි ඇති ( බොරු පොස් )

අපිටත් හොඳ කාලයක් එයි නේ ..හී

අදහස් ඉදිරිපත් කිරීම සෑහෙන හොඳයි.

Posted By Udeshika Herath on 19 Jan 2019 06:51 PM
පමා වූ වසන්තේ
(කෙටි කතාව)

සියාතු මාමලගෙ වත්තෙ තියෙන ලොකු පේර ගහ උඩින්,තැඹිලි පාටට ඉර බැහැගෙන යන දිහා ගීති බලාගෙන සිටියේ දැහැනකට සම වැදී සේය. ඇස් දෙක පේර ගහ මුදුනේ තියෙද්දි ,බංකුව පාමුල තිබූ සීනියාස් පැල ටිකට ඇගේ අතඟිලි හාදු තවරමින් උන්නාය.

" ලොක්කියේ... ලොක්කියෙ" අම්මාගේ කෑ ගැසීමට ගීති නෑසුනාසේම හිටියාය.

ගීතිකා පේන්නට නොසිටියොත් කිසිම හේතුවක් නැතත් අම්මා,ඇයට ඇයට කතා කිරීම දැන් ඇයට හුරුය.

"ලොක්කියේ..." දෙවෙනි පාරටත් අම්මා කතා කෙරූ නිසා "මේ එනව අම්මේ" කියමින් බංකුවෙන් නැගිට්ටේ උකුලේ නිදන් සිටි පූස් පැටියාව බංකුවෙන් ඔසවා තබාය. දෙපාරක් හිරි ඇරපු පූසා නැවතත් නිසොල්මන්ව නිදන්නට වූයෙන් ,ගීති ඌට සිනාසීගෙනම ගෙට එන්නට ආවාය.

"මේං මේ කොලුව කොහොමද" ගෙට ඇතුල්වෙත්දිම අම්මා විසින් ඇයට දුන්නේ කඩවසම් පෙනුමැති තරුනයෙකුගේ ෆොටෝ එකකි.

"මේ කවුද අම්මෙ"

"සීලවතී නැන්ද අදුරන පව්ලක්. කොලුවට මනමාලියෙක් හොයනව කිව්වම සීලවතීට උබව මතක් වෙල. හොද පවුලක්ලු. රට ඉඳල තියෙන්නෙ"

"හ්ම්"

"හ්ම් නෙමෙයි ලොක්කියෙ, මේකටවත් කැමතිවෙන්න. දැන් ඔයාට තිස් හතරක්නෙ ලොක්කි. හෙට එනව කොල්ලගෙ ගෙදරින්"

"හ්ම්.අම්මල බලල කරන්නකො" ගීති කලින් සිතාගෙන සිටි ලෙසම කියා කාමරයට වැදුනාය.
කලින් ආ විවාහ යෝජනා සියල්ලම පාහේ ගීති ප්රතික්ෂේප කලේ යම් යම් නොගැලපීම් නිසාමය.කලාතුරකින් හිත යන කොල්ලා ගීතිට අකමැතිය. නමුත් අම්මලා සැනසීමට හෝ නැවත එන විවාහ යෝජනාවකට කැමති වීමට ඇය හිත හදාගෙන සිටියාය.
පසු දින මනමාලයා, ගෙදර අය සමග පැමිනියේය. සතුටින් කතාබහ කර හවස් දවල් කෑමද ගෙන ඔවුන් ගිය අතර, කොල්ලාගේ සංකර අදහස් වලට ගීතිගේ සිත අකමැතිව තිබිනි. නමුත් ගෙදර අය සහ විශේෂයෙන් ලෙංගතුව කතා කල කොල්ලාගේ සහෝදරයා ඇගේ සිත් ගත්තාය. ඔවුන් ගිය පසු අම්මාට කතාකල ඈ

"අම්මේ මොකෝ හිතන්නෙ,එයා ටිකක් වෙනස් නේද. මගෙ සාරියටත් එක එකව කිව්ව"

"ඉතින් රට රාජ්ජවල හිටපු ලමයිනෙ ලොක්කියෙ. ඕව හරියයි. දූ කැමතියිනෙ"

"හ්ම්" කියමින් කාමරයට ඇදෙන ලොකු දුවගේ හැගීම් අම්මාට තේරුම් ගැනීමට නොහැකි උනත් , කෙල්ල කැමැත්ත දීම ගැන ඈ සතුටු වූවාය.

පසුදින සීලවතී නැද්දා හමුවීමට ගිය අම්මා පැමිනියේ වළාකුළු බරවූ අහසක් වන්ව මූන අඳුරු කරගෙනය.

"මොකෝ අම්මෙ ගිය පයින්ම"ගීති ඇසුවේ සීලවතී නැන්දා සමග කතාවට වැටුන විට මවට පැය පේන්නේ විනාඩි ලෙස බව ඇය දන්න නිසාය.

" අරක හරියන් නෑ ලොක්කි"

" මොකක්ද අම්මෙ"

"අර කොලුවට උබ ඉස්ටයිල් මදිලුනෙ, වෙන එකක් බලමු" යැයි තමා සනසන ආකාරයේ හඬින් අම්මා පැවසුවත්, ඒ කතාවෙන් ගීති සතුටුවුන තරම දන්නේ ගීතිමය. මව සැනසීමට කැමැත්ත පලකලත් ඒ මනමාලයානං ඇගේ සිත්ගත්තේම නැත.

"මං ආච්චම්මලෑ ගෙදර ගිහින් එන්නං අම්මෙ" කියමින් ඈ පාරට බැස්සේ ඒ සතුට ආච්චී සමග සමරන්න සිතාගෙනය. බංකුව ලඟ බට් ගහෙන් අඹ ගෙඩි දෙකක්ද කඩාගත්තේ, ආච්චිට කියා අච්චාරු සදාගෙන කෑමටය.

" ආ මේ එන්නෙ ලොක්කි, මං හිතුව අද එයි කියලත්"පියාගේ මහගෙදර වත්තට යන විටම
ආච්චි අම්මා විසින් ගීතිව ආදරෙන් පිලිගත්තාය.

"ආ ඒකනෙ ඒකනෙ. මොකෝ මං එයිම හිතුවෙ" අත් දෙකෙන් ආච්චි අමීමාගේ කම්මුල් මිරිකමින් ගීති ඇසුවාය.

"යන්කො පෙන්නන්න" කියමින් ගීතිගේ අතින් අල්ලාගත් ආච්චිඅම්මා වත්ත පහලට ගියාය.

" අර තියෙන්නෙ.දැක්කද"
පැනි රඹුටන් ගහ පෙන්නමින් ආච්චි කියද්දී ගීතිගේ කට ඇරුනාය.

" මල් පිපිල😯, පීදිල නේද ආච්චි අම්මේ. ගෙඩි හැදෙයි නේද"

" ඔව් අර පොඩි ගැට වගෙත් තියෙන්නෙ" යැයි කියමින් ආච්චි දෑසින් නැගි කඳුලක් චීත්තයෙන් පිස්සාය.

" ඉතින් මොකද මේ අඬන්නෙ"ඇගේ හිස අත ගාමින් ගීති ඇසුවාය.

"මේ ගහ ඉන්දුවෙ දූයි සීයයි. මතකද සීය ඉස්සර දූව මෙතනට එක්කන් එන ව. ගෙඩි හැදෙන්න ඉස්සර උන්දෑ ගියානෙ ලොකු දූ"

සීයා මතක් වී සංවේදී වුවත් ඒ බව නොපෙන්වූ ගීති ආච්චීවද අතින් අල්ලන් ගෙදරට පැමිනියාය.

ඇවිත් අඹ අච්චාරුවද හදාගෙන මිදුලේ බංකුවක වාඩිවූ ඈ කතාව පටන් ගත්තාය.

" ආච්චි දන් නෑනෙ.මනමාලයෙක් ආවනෙ මාව බලන්න.මිනිහ හරි නැ. සුද්දෙක් වගේ අදහස්. මං අකමැති උනත් අම්මලගෙ හිත සනසන්න කැමති උනා"

"මොකක් කීව. අකමැතිනං මොටද කැමති. අල්ලල දහන්" ආච්චි අම්මට තරහ ගිහින්ය. ඊට සිනාසෙමින් ගීති කියෙව්වාය.

" නෑ නෑ අහන්නකො. ඉතින් මං කැමති උනාට ඒ මනුස්සය අකමැතිලුනේ" කියමින් ගීති හිනැහුනාය.

"ඒ මක්කැයි"

"ඉස්ටයිල් මදිලු" හිනැහෙමින් කී ගීති නැවත කතාකලේ මදක් බැරෑරුම් හඬකිනි.

"ඒත් අම්මල පව්. ඉක්මනට මොකක්හරි කෙරෙන්න ඕන"

"දුවේ"

"ඔව් ආච්චම්මේ කියන්න"

"කලබල උනාට දැගලුවට වැඩක් නෑ දුවේ. හැමෝටම කාලයක් තියෙනව. හරියට අර රඹුටන් ගහ වගේ. ඕක කපන්නත් හැදුව උබලෑ බාප්ප. දැන් බලපංකො කොල ගානට වඩා ගෙඩි හැදෙයි"

"ඒත්"

"ඒත් නෙමෙයි ලොකු දූ. නංගි විස්සෙන් ගියා. ඒකිට මොකද උනෙ. ඒකිට ජීවිතයක් විඳින්න නෑ. ඒත් ඒ ඒකිගෙ කාලය. ලොකු දූ මේ ගහ කොල එක්ක සතුටින් ඉන්නෙ. පෙලවහත් වෙයි. ඒ දූගෙ කාලෙ ආවම. ඒක පරක්කුවෙල හරි එනවමයි. ඊට කලින් මොන සන්නිය නැටුවත් වැඩක් නෑ දුවේ" ආච්චි කියද්දී ගීතිගේ සිතටද යම් සැනසිල්ලක් ලැබෙමින් තිබින.කතා කරමින් කාලය ගෙවී ගියේ ගීතිව වඩාත් සැහැල්ලු වෙමිනි. සවස් වීමට කලින් ගෙදර යාම සදහා ආච්ච්අම්මාට වැන්දාය.

"තුරුනුවන්ගේ සරනයි. රඹුටන් ගහත් පීදුන එකේ සුබ දේවල් ලංවෙයි මයෙ හිතේ. පරිස්සමින් ගිහින් එන්නකෝ" කියමින් ආච්චි අම්මා ගීතිට සමුදුන්නාය.

ගෙදරට යන විටම සිනහ මුසු මුහුනින් පෙරමගට පැමිනි මව

"සීලවතී ආවනෙ දුවේ"

"ඇයි අම්මා හදිසියක්ද" සැනින් ගීතිගේ සිතට නැගුනේ බියකි.අර මනුස්සය ආපහු කැමති වෙලවත්ද?. ගීතිගේ මුහුන අඳුරු විය.

"නෑ නෑ අර කොල්ලගෙ මල්ලි දූට කැමතිලු. දූගෙන් අහල කියන්න කිව්ව. සතියක් හිතල උත්තරේ දෙන්නලු" මව කියද්දී

"හ්ම්" කියමින් ගේ ඇතුලට යන ගීතිගේ මුව පුරා පැතිර ගිය හිනාව අම්මා හඳුනගත්තාය.

අහස දෙසට දෙඅත් එක්කර වැඳ දෑත් පපුව මත තබා ගත් අම්මා සැනසුම් සුසුම් හෙලමින් ගීති පසුපසම ඇදුනාය.

නිමි.

(හැමෝටම,හැම කතාවකටම කාලයක් ඇත.කලින් හෝ පමාවී. පමාවී එන කාලය වඩාත් ශක්තිමත් වේ)

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

එක හුස්මට කියවාගෙන ගියා.. හරිම ලස්සනයි. සුන්දර අවසානයක් තියෙන්නේ...

පරිසරයට, සොබාදහමට ආස කරන අයට කවදාවත් වරදින්නේ නෑ..

Posted By indika76 on 21 Jan 2019 12:45 PM

Posted By Udeshika Herath on 19 Jan 2019 06:51 PM
පමා වූ වසන්තේ
(කෙටි කතාව)

සියාතු මාමලගෙ වත්තෙ තියෙන ලොකු පේර ගහ උඩින්,තැඹිලි පාටට ඉර බැහැගෙන යන දිහා ගීති බලාගෙන සිටියේ දැහැනකට සම වැදී සේය. ඇස් දෙක පේර ගහ මුදුනේ තියෙද්දි ,බංකුව පාමුල තිබූ සීනියාස් පැල ටිකට ඇගේ අතඟිලි හාදු තවරමින් උන්නාය.

" ලොක්කියේ... ලොක්කියෙ" අම්මාගේ කෑ ගැසීමට ගීති නෑසුනාසේම හිටියාය.

ගීතිකා පේන්නට නොසිටියොත් කිසිම හේතුවක් නැතත් අම්මා,ඇයට ඇයට කතා කිරීම දැන් ඇයට හුරුය.

"ලොක්කියේ..." දෙවෙනි පාරටත් අම්මා කතා කෙරූ නිසා "මේ එනව අම්මේ" කියමින් බංකුවෙන් නැගිට්ටේ උකුලේ නිදන් සිටි පූස් පැටියාව බංකුවෙන් ඔසවා තබාය. දෙපාරක් හිරි ඇරපු පූසා නැවතත් නිසොල්මන්ව නිදන්නට වූයෙන් ,ගීති ඌට සිනාසීගෙනම ගෙට එන්නට ආවාය.

"මේං මේ කොලුව කොහොමද" ගෙට ඇතුල්වෙත්දිම අම්මා විසින් ඇයට දුන්නේ කඩවසම් පෙනුමැති තරුනයෙකුගේ ෆොටෝ එකකි.

"මේ කවුද අම්මෙ"

"සීලවතී නැන්ද අදුරන පව්ලක්. කොලුවට මනමාලියෙක් හොයනව කිව්වම සීලවතීට උබව මතක් වෙල. හොද පවුලක්ලු. රට ඉඳල තියෙන්නෙ"

"හ්ම්"

"හ්ම් නෙමෙයි ලොක්කියෙ, මේකටවත් කැමතිවෙන්න. දැන් ඔයාට තිස් හතරක්නෙ ලොක්කි. හෙට එනව කොල්ලගෙ ගෙදරින්"

"හ්ම්.අම්මල බලල කරන්නකො" ගීති කලින් සිතාගෙන සිටි ලෙසම කියා කාමරයට වැදුනාය.
කලින් ආ විවාහ යෝජනා සියල්ලම පාහේ ගීති ප්රතික්ෂේප කලේ යම් යම් නොගැලපීම් නිසාමය.කලාතුරකින් හිත යන කොල්ලා ගීතිට අකමැතිය. නමුත් අම්මලා සැනසීමට හෝ නැවත එන විවාහ යෝජනාවකට කැමති වීමට ඇය හිත හදාගෙන සිටියාය.
පසු දින මනමාලයා, ගෙදර අය සමග පැමිනියේය. සතුටින් කතාබහ කර හවස් දවල් කෑමද ගෙන ඔවුන් ගිය අතර, කොල්ලාගේ සංකර අදහස් වලට ගීතිගේ සිත අකමැතිව තිබිනි. නමුත් ගෙදර අය සහ විශේෂයෙන් ලෙංගතුව කතා කල කොල්ලාගේ සහෝදරයා ඇගේ සිත් ගත්තාය. ඔවුන් ගිය පසු අම්මාට කතාකල ඈ

"අම්මේ මොකෝ හිතන්නෙ,එයා ටිකක් වෙනස් නේද. මගෙ සාරියටත් එක එකව කිව්ව"

"ඉතින් රට රාජ්ජවල හිටපු ලමයිනෙ ලොක්කියෙ. ඕව හරියයි. දූ කැමතියිනෙ"

"හ්ම්" කියමින් කාමරයට ඇදෙන ලොකු දුවගේ හැගීම් අම්මාට තේරුම් ගැනීමට නොහැකි උනත් , කෙල්ල කැමැත්ත දීම ගැන ඈ සතුටු වූවාය.

පසුදින සීලවතී නැද්දා හමුවීමට ගිය අම්මා පැමිනියේ වළාකුළු බරවූ අහසක් වන්ව මූන අඳුරු කරගෙනය.

"මොකෝ අම්මෙ ගිය පයින්ම"ගීති ඇසුවේ සීලවතී නැන්දා සමග කතාවට වැටුන විට මවට පැය පේන්නේ විනාඩි ලෙස බව ඇය දන්න නිසාය.

" අරක හරියන් නෑ ලොක්කි"

" මොකක්ද අම්මෙ"

"අර කොලුවට උබ ඉස්ටයිල් මදිලුනෙ, වෙන එකක් බලමු" යැයි තමා සනසන ආකාරයේ හඬින් අම්මා පැවසුවත්, ඒ කතාවෙන් ගීති සතුටුවුන තරම දන්නේ ගීතිමය. මව සැනසීමට කැමැත්ත පලකලත් ඒ මනමාලයානං ඇගේ සිත්ගත්තේම නැත.

"මං ආච්චම්මලෑ ගෙදර ගිහින් එන්නං අම්මෙ" කියමින් ඈ පාරට බැස්සේ ඒ සතුට ආච්චී සමග සමරන්න සිතාගෙනය. බංකුව ලඟ බට් ගහෙන් අඹ ගෙඩි දෙකක්ද කඩාගත්තේ, ආච්චිට කියා අච්චාරු සදාගෙන කෑමටය.

" ආ මේ එන්නෙ ලොක්කි, මං හිතුව අද එයි කියලත්"පියාගේ මහගෙදර වත්තට යන විටම
ආච්චි අම්මා විසින් ගීතිව ආදරෙන් පිලිගත්තාය.

"ආ ඒකනෙ ඒකනෙ. මොකෝ මං එයිම හිතුවෙ" අත් දෙකෙන් ආච්චි අමීමාගේ කම්මුල් මිරිකමින් ගීති ඇසුවාය.

"යන්කො පෙන්නන්න" කියමින් ගීතිගේ අතින් අල්ලාගත් ආච්චිඅම්මා වත්ත පහලට ගියාය.

" අර තියෙන්නෙ.දැක්කද"
පැනි රඹුටන් ගහ පෙන්නමින් ආච්චි කියද්දී ගීතිගේ කට ඇරුනාය.

" මල් පිපිල😯, පීදිල නේද ආච්චි අම්මේ. ගෙඩි හැදෙයි නේද"

" ඔව් අර පොඩි ගැට වගෙත් තියෙන්නෙ" යැයි කියමින් ආච්චි දෑසින් නැගි කඳුලක් චීත්තයෙන් පිස්සාය.

" ඉතින් මොකද මේ අඬන්නෙ"ඇගේ හිස අත ගාමින් ගීති ඇසුවාය.

"මේ ගහ ඉන්දුවෙ දූයි සීයයි. මතකද සීය ඉස්සර දූව මෙතනට එක්කන් එන ව. ගෙඩි හැදෙන්න ඉස්සර උන්දෑ ගියානෙ ලොකු දූ"

සීයා මතක් වී සංවේදී වුවත් ඒ බව නොපෙන්වූ ගීති ආච්චීවද අතින් අල්ලන් ගෙදරට පැමිනියාය.

ඇවිත් අඹ අච්චාරුවද හදාගෙන මිදුලේ බංකුවක වාඩිවූ ඈ කතාව පටන් ගත්තාය.

" ආච්චි දන් නෑනෙ.මනමාලයෙක් ආවනෙ මාව බලන්න.මිනිහ හරි නැ. සුද්දෙක් වගේ අදහස්. මං අකමැති උනත් අම්මලගෙ හිත සනසන්න කැමති උනා"

"මොකක් කීව. අකමැතිනං මොටද කැමති. අල්ලල දහන්" ආච්චි අම්මට තරහ ගිහින්ය. ඊට සිනාසෙමින් ගීති කියෙව්වාය.

" නෑ නෑ අහන්නකො. ඉතින් මං කැමති උනාට ඒ මනුස්සය අකමැතිලුනේ" කියමින් ගීති හිනැහුනාය.

"ඒ මක්කැයි"

"ඉස්ටයිල් මදිලු" හිනැහෙමින් කී ගීති නැවත කතාකලේ මදක් බැරෑරුම් හඬකිනි.

"ඒත් අම්මල පව්. ඉක්මනට මොකක්හරි කෙරෙන්න ඕන"

"දුවේ"

"ඔව් ආච්චම්මේ කියන්න"

"කලබල උනාට දැගලුවට වැඩක් නෑ දුවේ. හැමෝටම කාලයක් තියෙනව. හරියට අර රඹුටන් ගහ වගේ. ඕක කපන්නත් හැදුව උබලෑ බාප්ප. දැන් බලපංකො කොල ගානට වඩා ගෙඩි හැදෙයි"

"ඒත්"

"ඒත් නෙමෙයි ලොකු දූ. නංගි විස්සෙන් ගියා. ඒකිට මොකද උනෙ. ඒකිට ජීවිතයක් විඳින්න නෑ. ඒත් ඒ ඒකිගෙ කාලය. ලොකු දූ මේ ගහ කොල එක්ක සතුටින් ඉන්නෙ. පෙලවහත් වෙයි. ඒ දූගෙ කාලෙ ආවම. ඒක පරක්කුවෙල හරි එනවමයි. ඊට කලින් මොන සන්නිය නැටුවත් වැඩක් නෑ දුවේ" ආච්චි කියද්දී ගීතිගේ සිතටද යම් සැනසිල්ලක් ලැබෙමින් තිබින.කතා කරමින් කාලය ගෙවී ගියේ ගීතිව වඩාත් සැහැල්ලු වෙමිනි. සවස් වීමට කලින් ගෙදර යාම සදහා ආච්ච්අම්මාට වැන්දාය.

"තුරුනුවන්ගේ සරනයි. රඹුටන් ගහත් පීදුන එකේ සුබ දේවල් ලංවෙයි මයෙ හිතේ. පරිස්සමින් ගිහින් එන්නකෝ" කියමින් ආච්චි අම්මා ගීතිට සමුදුන්නාය.

ගෙදරට යන විටම සිනහ මුසු මුහුනින් පෙරමගට පැමිනි මව

"සීලවතී ආවනෙ දුවේ"

"ඇයි අම්මා හදිසියක්ද" සැනින් ගීතිගේ සිතට නැගුනේ බියකි.අර මනුස්සය ආපහු කැමති වෙලවත්ද?. ගීතිගේ මුහුන අඳුරු විය.

"නෑ නෑ අර කොල්ලගෙ මල්ලි දූට කැමතිලු. දූගෙන් අහල කියන්න කිව්ව. සතියක් හිතල උත්තරේ දෙන්නලු" මව කියද්දී

"හ්ම්" කියමින් ගේ ඇතුලට යන ගීතිගේ මුව පුරා පැතිර ගිය හිනාව අම්මා හඳුනගත්තාය.

අහස දෙසට දෙඅත් එක්කර වැඳ දෑත් පපුව මත තබා ගත් අම්මා සැනසුම් සුසුම් හෙලමින් ගීති පසුපසම ඇදුනාය.

නිමි.

(හැමෝටම,හැම කතාවකටම කාලයක් ඇත.කලින් හෝ පමාවී. පමාවී එන කාලය වඩාත් ශක්තිමත් වේ)

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

එක හුස්මට කියවාගෙන ගියා.. හරිම ලස්සනයි. සුන්දර අවසානයක් තියෙන්නේ...

පරිසරයට, සොබාදහමට ආස කරන අයට කවදාවත් වරදින්නේ නෑ..

ඒක මමත් පිලිගන්නව අයියේ

Posted By Udeshika Herath on 19 Jan 2019 06:51 PM
පමා වූ වසන්තේ
(කෙටි කතාව)

සියාතු මාමලගෙ වත්තෙ තියෙන ලොකු පේර ගහ උඩින්,තැඹිලි පාටට ඉර බැහැගෙන යන දිහා ගීති බලාගෙන සිටියේ දැහැනකට සම වැදී සේය. ඇස් දෙක පේර ගහ මුදුනේ තියෙද්දි ,බංකුව පාමුල තිබූ සීනියාස් පැල ටිකට ඇගේ අතඟිලි හාදු තවරමින් උන්නාය.

" ලොක්කියේ... ලොක්කියෙ" අම්මාගේ කෑ ගැසීමට ගීති නෑසුනාසේම හිටියාය.

ගීතිකා පේන්නට නොසිටියොත් කිසිම හේතුවක් නැතත් අම්මා,ඇයට ඇයට කතා කිරීම දැන් ඇයට හුරුය.

"ලොක්කියේ..." දෙවෙනි පාරටත් අම්මා කතා කෙරූ නිසා "මේ එනව අම්මේ" කියමින් බංකුවෙන් නැගිට්ටේ උකුලේ නිදන් සිටි පූස් පැටියාව බංකුවෙන් ඔසවා තබාය. දෙපාරක් හිරි ඇරපු පූසා නැවතත් නිසොල්මන්ව නිදන්නට වූයෙන් ,ගීති ඌට සිනාසීගෙනම ගෙට එන්නට ආවාය.

"මේං මේ කොලුව කොහොමද" ගෙට ඇතුල්වෙත්දිම අම්මා විසින් ඇයට දුන්නේ කඩවසම් පෙනුමැති තරුනයෙකුගේ ෆොටෝ එකකි.

"මේ කවුද අම්මෙ"

"සීලවතී නැන්ද අදුරන පව්ලක්. කොලුවට මනමාලියෙක් හොයනව කිව්වම සීලවතීට උබව මතක් වෙල. හොද පවුලක්ලු. රට ඉඳල තියෙන්නෙ"

"හ්ම්"

"හ්ම් නෙමෙයි ලොක්කියෙ, මේකටවත් කැමතිවෙන්න. දැන් ඔයාට තිස් හතරක්නෙ ලොක්කි. හෙට එනව කොල්ලගෙ ගෙදරින්"

"හ්ම්.අම්මල බලල කරන්නකො" ගීති කලින් සිතාගෙන සිටි ලෙසම කියා කාමරයට වැදුනාය.
කලින් ආ විවාහ යෝජනා සියල්ලම පාහේ ගීති ප්රතික්ෂේප කලේ යම් යම් නොගැලපීම් නිසාමය.කලාතුරකින් හිත යන කොල්ලා ගීතිට අකමැතිය. නමුත් අම්මලා සැනසීමට හෝ නැවත එන විවාහ යෝජනාවකට කැමති වීමට ඇය හිත හදාගෙන සිටියාය.
පසු දින මනමාලයා, ගෙදර අය සමග පැමිනියේය. සතුටින් කතාබහ කර හවස් දවල් කෑමද ගෙන ඔවුන් ගිය අතර, කොල්ලාගේ සංකර අදහස් වලට ගීතිගේ සිත අකමැතිව තිබිනි. නමුත් ගෙදර අය සහ විශේෂයෙන් ලෙංගතුව කතා කල කොල්ලාගේ සහෝදරයා ඇගේ සිත් ගත්තාය. ඔවුන් ගිය පසු අම්මාට කතාකල ඈ

"අම්මේ මොකෝ හිතන්නෙ,එයා ටිකක් වෙනස් නේද. මගෙ සාරියටත් එක එකව කිව්ව"

"ඉතින් රට රාජ්ජවල හිටපු ලමයිනෙ ලොක්කියෙ. ඕව හරියයි. දූ කැමතියිනෙ"

"හ්ම්" කියමින් කාමරයට ඇදෙන ලොකු දුවගේ හැගීම් අම්මාට තේරුම් ගැනීමට නොහැකි උනත් , කෙල්ල කැමැත්ත දීම ගැන ඈ සතුටු වූවාය.

පසුදින සීලවතී නැද්දා හමුවීමට ගිය අම්මා පැමිනියේ වළාකුළු බරවූ අහසක් වන්ව මූන අඳුරු කරගෙනය.

"මොකෝ අම්මෙ ගිය පයින්ම"ගීති ඇසුවේ සීලවතී නැන්දා සමග කතාවට වැටුන විට මවට පැය පේන්නේ විනාඩි ලෙස බව ඇය දන්න නිසාය.

" අරක හරියන් නෑ ලොක්කි"

" මොකක්ද අම්මෙ"

"අර කොලුවට උබ ඉස්ටයිල් මදිලුනෙ, වෙන එකක් බලමු" යැයි තමා සනසන ආකාරයේ හඬින් අම්මා පැවසුවත්, ඒ කතාවෙන් ගීති සතුටුවුන තරම දන්නේ ගීතිමය. මව සැනසීමට කැමැත්ත පලකලත් ඒ මනමාලයානං ඇගේ සිත්ගත්තේම නැත.

"මං ආච්චම්මලෑ ගෙදර ගිහින් එන්නං අම්මෙ" කියමින් ඈ පාරට බැස්සේ ඒ සතුට ආච්චී සමග සමරන්න සිතාගෙනය. බංකුව ලඟ බට් ගහෙන් අඹ ගෙඩි දෙකක්ද කඩාගත්තේ, ආච්චිට කියා අච්චාරු සදාගෙන කෑමටය.

" ආ මේ එන්නෙ ලොක්කි, මං හිතුව අද එයි කියලත්"පියාගේ මහගෙදර වත්තට යන විටම
ආච්චි අම්මා විසින් ගීතිව ආදරෙන් පිලිගත්තාය.

"ආ ඒකනෙ ඒකනෙ. මොකෝ මං එයිම හිතුවෙ" අත් දෙකෙන් ආච්චි අමීමාගේ කම්මුල් මිරිකමින් ගීති ඇසුවාය.

"යන්කො පෙන්නන්න" කියමින් ගීතිගේ අතින් අල්ලාගත් ආච්චිඅම්මා වත්ත පහලට ගියාය.

" අර තියෙන්නෙ.දැක්කද"
පැනි රඹුටන් ගහ පෙන්නමින් ආච්චි කියද්දී ගීතිගේ කට ඇරුනාය.

" මල් පිපිල😯, පීදිල නේද ආච්චි අම්මේ. ගෙඩි හැදෙයි නේද"

" ඔව් අර පොඩි ගැට වගෙත් තියෙන්නෙ" යැයි කියමින් ආච්චි දෑසින් නැගි කඳුලක් චීත්තයෙන් පිස්සාය.

" ඉතින් මොකද මේ අඬන්නෙ"ඇගේ හිස අත ගාමින් ගීති ඇසුවාය.

"මේ ගහ ඉන්දුවෙ දූයි සීයයි. මතකද සීය ඉස්සර දූව මෙතනට එක්කන් එන ව. ගෙඩි හැදෙන්න ඉස්සර උන්දෑ ගියානෙ ලොකු දූ"

සීයා මතක් වී සංවේදී වුවත් ඒ බව නොපෙන්වූ ගීති ආච්චීවද අතින් අල්ලන් ගෙදරට පැමිනියාය.

ඇවිත් අඹ අච්චාරුවද හදාගෙන මිදුලේ බංකුවක වාඩිවූ ඈ කතාව පටන් ගත්තාය.

" ආච්චි දන් නෑනෙ.මනමාලයෙක් ආවනෙ මාව බලන්න.මිනිහ හරි නැ. සුද්දෙක් වගේ අදහස්. මං අකමැති උනත් අම්මලගෙ හිත සනසන්න කැමති උනා"

"මොකක් කීව. අකමැතිනං මොටද කැමති. අල්ලල දහන්" ආච්චි අම්මට තරහ ගිහින්ය. ඊට සිනාසෙමින් ගීති කියෙව්වාය.

" නෑ නෑ අහන්නකො. ඉතින් මං කැමති උනාට ඒ මනුස්සය අකමැතිලුනේ" කියමින් ගීති හිනැහුනාය.

"ඒ මක්කැයි"

"ඉස්ටයිල් මදිලු" හිනැහෙමින් කී ගීති නැවත කතාකලේ මදක් බැරෑරුම් හඬකිනි.

"ඒත් අම්මල පව්. ඉක්මනට මොකක්හරි කෙරෙන්න ඕන"

"දුවේ"

"ඔව් ආච්චම්මේ කියන්න"

"කලබල උනාට දැගලුවට වැඩක් නෑ දුවේ. හැමෝටම කාලයක් තියෙනව. හරියට අර රඹුටන් ගහ වගේ. ඕක කපන්නත් හැදුව උබලෑ බාප්ප. දැන් බලපංකො කොල ගානට වඩා ගෙඩි හැදෙයි"

"ඒත්"

"ඒත් නෙමෙයි ලොකු දූ. නංගි විස්සෙන් ගියා. ඒකිට මොකද උනෙ. ඒකිට ජීවිතයක් විඳින්න නෑ. ඒත් ඒ ඒකිගෙ කාලය. ලොකු දූ මේ ගහ කොල එක්ක සතුටින් ඉන්නෙ. පෙලවහත් වෙයි. ඒ දූගෙ කාලෙ ආවම. ඒක පරක්කුවෙල හරි එනවමයි. ඊට කලින් මොන සන්නිය නැටුවත් වැඩක් නෑ දුවේ" ආච්චි කියද්දී ගීතිගේ සිතටද යම් සැනසිල්ලක් ලැබෙමින් තිබින.කතා කරමින් කාලය ගෙවී ගියේ ගීතිව වඩාත් සැහැල්ලු වෙමිනි. සවස් වීමට කලින් ගෙදර යාම සදහා ආච්ච්අම්මාට වැන්දාය.

"තුරුනුවන්ගේ සරනයි. රඹුටන් ගහත් පීදුන එකේ සුබ දේවල් ලංවෙයි මයෙ හිතේ. පරිස්සමින් ගිහින් එන්නකෝ" කියමින් ආච්චි අම්මා ගීතිට සමුදුන්නාය.

ගෙදරට යන විටම සිනහ මුසු මුහුනින් පෙරමගට පැමිනි මව

"සීලවතී ආවනෙ දුවේ"

"ඇයි අම්මා හදිසියක්ද" සැනින් ගීතිගේ සිතට නැගුනේ බියකි.අර මනුස්සය ආපහු කැමති වෙලවත්ද?. ගීතිගේ මුහුන අඳුරු විය.

"නෑ නෑ අර කොල්ලගෙ මල්ලි දූට කැමතිලු. දූගෙන් අහල කියන්න කිව්ව. සතියක් හිතල උත්තරේ දෙන්නලු" මව කියද්දී

"හ්ම්" කියමින් ගේ ඇතුලට යන ගීතිගේ මුව පුරා පැතිර ගිය හිනාව අම්මා හඳුනගත්තාය.

අහස දෙසට දෙඅත් එක්කර වැඳ දෑත් පපුව මත තබා ගත් අම්මා සැනසුම් සුසුම් හෙලමින් ගීති පසුපසම ඇදුනාය.

නිමි.

(හැමෝටම,හැම කතාවකටම කාලයක් ඇත.කලින් හෝ පමාවී. පමාවී එන කාලය වඩාත් ශක්තිමත් වේ)

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

අක්ක පෙන්නලා නංගි දෙනවා කියල කිව්වට අයිය පෙන්නලා මල්ලි දෙන ඒවත් තියෙනව එහෙනං.

හැමදේටම නැකත එනකං ඉන්න ඕන කියන්නෙ ඒකයි.

Posted By maduranga001 on 29 Jan 2019 04:42 PM

Posted By Udeshika Herath on 19 Jan 2019 06:51 PM
පමා වූ වසන්තේ
(කෙටි කතාව)

සියාතු මාමලගෙ වත්තෙ තියෙන ලොකු පේර ගහ උඩින්,තැඹිලි පාටට ඉර බැහැගෙන යන දිහා ගීති බලාගෙන සිටියේ දැහැනකට සම වැදී සේය. ඇස් දෙක පේර ගහ මුදුනේ තියෙද්දි ,බංකුව පාමුල තිබූ සීනියාස් පැල ටිකට ඇගේ අතඟිලි හාදු තවරමින් උන්නාය.

" ලොක්කියේ... ලොක්කියෙ" අම්මාගේ කෑ ගැසීමට ගීති නෑසුනාසේම හිටියාය.

ගීතිකා පේන්නට නොසිටියොත් කිසිම හේතුවක් නැතත් අම්මා,ඇයට ඇයට කතා කිරීම දැන් ඇයට හුරුය.

"ලොක්කියේ..." දෙවෙනි පාරටත් අම්මා කතා කෙරූ නිසා "මේ එනව අම්මේ" කියමින් බංකුවෙන් නැගිට්ටේ උකුලේ නිදන් සිටි පූස් පැටියාව බංකුවෙන් ඔසවා තබාය. දෙපාරක් හිරි ඇරපු පූසා නැවතත් නිසොල්මන්ව නිදන්නට වූයෙන් ,ගීති ඌට සිනාසීගෙනම ගෙට එන්නට ආවාය.

"මේං මේ කොලුව කොහොමද" ගෙට ඇතුල්වෙත්දිම අම්මා විසින් ඇයට දුන්නේ කඩවසම් පෙනුමැති තරුනයෙකුගේ ෆොටෝ එකකි.

"මේ කවුද අම්මෙ"

"සීලවතී නැන්ද අදුරන පව්ලක්. කොලුවට මනමාලියෙක් හොයනව කිව්වම සීලවතීට උබව මතක් වෙල. හොද පවුලක්ලු. රට ඉඳල තියෙන්නෙ"

"හ්ම්"

"හ්ම් නෙමෙයි ලොක්කියෙ, මේකටවත් කැමතිවෙන්න. දැන් ඔයාට තිස් හතරක්නෙ ලොක්කි. හෙට එනව කොල්ලගෙ ගෙදරින්"

"හ්ම්.අම්මල බලල කරන්නකො" ගීති කලින් සිතාගෙන සිටි ලෙසම කියා කාමරයට වැදුනාය.
කලින් ආ විවාහ යෝජනා සියල්ලම පාහේ ගීති ප්රතික්ෂේප කලේ යම් යම් නොගැලපීම් නිසාමය.කලාතුරකින් හිත යන කොල්ලා ගීතිට අකමැතිය. නමුත් අම්මලා සැනසීමට හෝ නැවත එන විවාහ යෝජනාවකට කැමති වීමට ඇය හිත හදාගෙන සිටියාය.
පසු දින මනමාලයා, ගෙදර අය සමග පැමිනියේය. සතුටින් කතාබහ කර හවස් දවල් කෑමද ගෙන ඔවුන් ගිය අතර, කොල්ලාගේ සංකර අදහස් වලට ගීතිගේ සිත අකමැතිව තිබිනි. නමුත් ගෙදර අය සහ විශේෂයෙන් ලෙංගතුව කතා කල කොල්ලාගේ සහෝදරයා ඇගේ සිත් ගත්තාය. ඔවුන් ගිය පසු අම්මාට කතාකල ඈ

"අම්මේ මොකෝ හිතන්නෙ,එයා ටිකක් වෙනස් නේද. මගෙ සාරියටත් එක එකව කිව්ව"

"ඉතින් රට රාජ්ජවල හිටපු ලමයිනෙ ලොක්කියෙ. ඕව හරියයි. දූ කැමතියිනෙ"

"හ්ම්" කියමින් කාමරයට ඇදෙන ලොකු දුවගේ හැගීම් අම්මාට තේරුම් ගැනීමට නොහැකි උනත් , කෙල්ල කැමැත්ත දීම ගැන ඈ සතුටු වූවාය.

පසුදින සීලවතී නැද්දා හමුවීමට ගිය අම්මා පැමිනියේ වළාකුළු බරවූ අහසක් වන්ව මූන අඳුරු කරගෙනය.

"මොකෝ අම්මෙ ගිය පයින්ම"ගීති ඇසුවේ සීලවතී නැන්දා සමග කතාවට වැටුන විට මවට පැය පේන්නේ විනාඩි ලෙස බව ඇය දන්න නිසාය.

" අරක හරියන් නෑ ලොක්කි"

" මොකක්ද අම්මෙ"

"අර කොලුවට උබ ඉස්ටයිල් මදිලුනෙ, වෙන එකක් බලමු" යැයි තමා සනසන ආකාරයේ හඬින් අම්මා පැවසුවත්, ඒ කතාවෙන් ගීති සතුටුවුන තරම දන්නේ ගීතිමය. මව සැනසීමට කැමැත්ත පලකලත් ඒ මනමාලයානං ඇගේ සිත්ගත්තේම නැත.

"මං ආච්චම්මලෑ ගෙදර ගිහින් එන්නං අම්මෙ" කියමින් ඈ පාරට බැස්සේ ඒ සතුට ආච්චී සමග සමරන්න සිතාගෙනය. බංකුව ලඟ බට් ගහෙන් අඹ ගෙඩි දෙකක්ද කඩාගත්තේ, ආච්චිට කියා අච්චාරු සදාගෙන කෑමටය.

" ආ මේ එන්නෙ ලොක්කි, මං හිතුව අද එයි කියලත්"පියාගේ මහගෙදර වත්තට යන විටම
ආච්චි අම්මා විසින් ගීතිව ආදරෙන් පිලිගත්තාය.

"ආ ඒකනෙ ඒකනෙ. මොකෝ මං එයිම හිතුවෙ" අත් දෙකෙන් ආච්චි අමීමාගේ කම්මුල් මිරිකමින් ගීති ඇසුවාය.

"යන්කො පෙන්නන්න" කියමින් ගීතිගේ අතින් අල්ලාගත් ආච්චිඅම්මා වත්ත පහලට ගියාය.

" අර තියෙන්නෙ.දැක්කද"
පැනි රඹුටන් ගහ පෙන්නමින් ආච්චි කියද්දී ගීතිගේ කට ඇරුනාය.

" මල් පිපිල😯, පීදිල නේද ආච්චි අම්මේ. ගෙඩි හැදෙයි නේද"

" ඔව් අර පොඩි ගැට වගෙත් තියෙන්නෙ" යැයි කියමින් ආච්චි දෑසින් නැගි කඳුලක් චීත්තයෙන් පිස්සාය.

" ඉතින් මොකද මේ අඬන්නෙ"ඇගේ හිස අත ගාමින් ගීති ඇසුවාය.

"මේ ගහ ඉන්දුවෙ දූයි සීයයි. මතකද සීය ඉස්සර දූව මෙතනට එක්කන් එන ව. ගෙඩි හැදෙන්න ඉස්සර උන්දෑ ගියානෙ ලොකු දූ"

සීයා මතක් වී සංවේදී වුවත් ඒ බව නොපෙන්වූ ගීති ආච්චීවද අතින් අල්ලන් ගෙදරට පැමිනියාය.

ඇවිත් අඹ අච්චාරුවද හදාගෙන මිදුලේ බංකුවක වාඩිවූ ඈ කතාව පටන් ගත්තාය.

" ආච්චි දන් නෑනෙ.මනමාලයෙක් ආවනෙ මාව බලන්න.මිනිහ හරි නැ. සුද්දෙක් වගේ අදහස්. මං අකමැති උනත් අම්මලගෙ හිත සනසන්න කැමති උනා"

"මොකක් කීව. අකමැතිනං මොටද කැමති. අල්ලල දහන්" ආච්චි අම්මට තරහ ගිහින්ය. ඊට සිනාසෙමින් ගීති කියෙව්වාය.

" නෑ නෑ අහන්නකො. ඉතින් මං කැමති උනාට ඒ මනුස්සය අකමැතිලුනේ" කියමින් ගීති හිනැහුනාය.

"ඒ මක්කැයි"

"ඉස්ටයිල් මදිලු" හිනැහෙමින් කී ගීති නැවත කතාකලේ මදක් බැරෑරුම් හඬකිනි.

"ඒත් අම්මල පව්. ඉක්මනට මොකක්හරි කෙරෙන්න ඕන"

"දුවේ"

"ඔව් ආච්චම්මේ කියන්න"

"කලබල උනාට දැගලුවට වැඩක් නෑ දුවේ. හැමෝටම කාලයක් තියෙනව. හරියට අර රඹුටන් ගහ වගේ. ඕක කපන්නත් හැදුව උබලෑ බාප්ප. දැන් බලපංකො කොල ගානට වඩා ගෙඩි හැදෙයි"

"ඒත්"

"ඒත් නෙමෙයි ලොකු දූ. නංගි විස්සෙන් ගියා. ඒකිට මොකද උනෙ. ඒකිට ජීවිතයක් විඳින්න නෑ. ඒත් ඒ ඒකිගෙ කාලය. ලොකු දූ මේ ගහ කොල එක්ක සතුටින් ඉන්නෙ. පෙලවහත් වෙයි. ඒ දූගෙ කාලෙ ආවම. ඒක පරක්කුවෙල හරි එනවමයි. ඊට කලින් මොන සන්නිය නැටුවත් වැඩක් නෑ දුවේ" ආච්චි කියද්දී ගීතිගේ සිතටද යම් සැනසිල්ලක් ලැබෙමින් තිබින.කතා කරමින් කාලය ගෙවී ගියේ ගීතිව වඩාත් සැහැල්ලු වෙමිනි. සවස් වීමට කලින් ගෙදර යාම සදහා ආච්ච්අම්මාට වැන්දාය.

"තුරුනුවන්ගේ සරනයි. රඹුටන් ගහත් පීදුන එකේ සුබ දේවල් ලංවෙයි මයෙ හිතේ. පරිස්සමින් ගිහින් එන්නකෝ" කියමින් ආච්චි අම්මා ගීතිට සමුදුන්නාය.

ගෙදරට යන විටම සිනහ මුසු මුහුනින් පෙරමගට පැමිනි මව

"සීලවතී ආවනෙ දුවේ"

"ඇයි අම්මා හදිසියක්ද" සැනින් ගීතිගේ සිතට නැගුනේ බියකි.අර මනුස්සය ආපහු කැමති වෙලවත්ද?. ගීතිගේ මුහුන අඳුරු විය.

"නෑ නෑ අර කොල්ලගෙ මල්ලි දූට කැමතිලු. දූගෙන් අහල කියන්න කිව්ව. සතියක් හිතල උත්තරේ දෙන්නලු" මව කියද්දී

"හ්ම්" කියමින් ගේ ඇතුලට යන ගීතිගේ මුව පුරා පැතිර ගිය හිනාව අම්මා හඳුනගත්තාය.

අහස දෙසට දෙඅත් එක්කර වැඳ දෑත් පපුව මත තබා ගත් අම්මා සැනසුම් සුසුම් හෙලමින් ගීති පසුපසම ඇදුනාය.

නිමි.

(හැමෝටම,හැම කතාවකටම කාලයක් ඇත.කලින් හෝ පමාවී. පමාවී එන කාලය වඩාත් ශක්තිමත් වේ)

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

අක්ක පෙන්නලා නංගි දෙනවා කියල කිව්වට අයිය පෙන්නලා මල්ලි දෙන ඒවත් තියෙනව එහෙනං.

හැමදේටම නැකත එනකං ඉන්න ඕන කියන්නෙ ඒකයි.

ආන්නෙකයි අයියේ..

*lovly heart*
එයා

වහල දාපු ගෙදරට සචීයි මායි ඊයෙ රෑ එනව.මහන්සියට මටත් කලින් එයාට නින්ද ගියම,මමත් ලොකු වතුර එකක් බීල නිදාගන්නව.
උදේ පාන්දරම ඇහෙන කුරුල්ලන්ගෙ සින්දු එක්ක අදත් මං ඇහැරෙනව. එතකොටම ඇහෙනව ඉස්සර වගේම අඹ ගහේ හයි කරපු ලෑල්ල ළඟ ලේන්නුයි කුරුල්ලොයි කෑ ගහන සද්දයක්.
ජනේලෙන් පේනව ඉස්සර ඉඳපු කට්ටියම තාමත් එතන ඉන්නව,ලෑල්ලට කෑම දැම්මෙ නැතත්.මට පුදුම හිතෙනව.

එහෙමම ගිහින් මම සාලෙ දොර අරිනව. පුදුමයි. කෑ ගහපු කුරුල්ලො ලේන්නු සේරම එක පාර සද්දෙ නවත්තල දොර දිහා බලාගෙනම. ඉන්නව. මාව මතක ඇති. මට සතුටු හිතෙනව.

එහෙමම මං මිදුලට බැහැල ලිඳ පැත්තට යද්දිත් සත්තු නිහඬ නිසා මං ආපහු උන් දිහා බලනව. මං හිතුව හරි. උන් තාමත් දොර දිහා බලන්. උන් බලං ඉන්නෙ ඇය එනකං.

"කුලුල්ලන්ට සෙල්ලං කල්ල බදගිනී" එයා එහෙම කියාගෙන හැමදාම උදේට චූටි අත් දෙකටම බත් අරන් ඇවිත් දාපු හැටි මට මතක් වෙනව.හැමදාම එයාව මමම කෑම ලෑල්ල ලඟට උස්සන් ඉද්දි,එයා එයාගෙ යාලුවන්ට හරි ආදරෙන් කතා කරපු හැටිත් මතක් වෙනව. ඒත් එක්කම එතන බංකුවක් උඩින් එයා වැටිල ඉන්නව පෙනිල මාව ගැස්සෙනව.

"රමේෂ්,දූව මතක් උනාද"සචිනි ඇවිත් මගේ අතින් අල්ලන් ආදරෙන් කතාකරද්දි මම පියවි ලෝකෙට එනව.

තාමත් සද්ද නැතුව දොර දිහාම බලාගෙන ඉන්න කුරුල්ලො ටික මං සචිනිට ඔලුවෙන් පෙන්නනව. ටික වෙලාවක් දොර දිහායි කුරුල්ලො දිහායි මාරුවෙන් මාරුවට බලපු සචිනි,ඉකි බිඳිමින් අඬන්න ගන්නව.

"අපි හවසට මෙහෙන් යන් හැමදාටම"මං එයාව තුරුල් කරන් කියනව.

(සංවේදී ගෙතුමකි)

තනුජ්✒

අනේ.....කෝමද ඒම උනේ

ලස්සන කථාවක් අනේ...තැන්ක් යු...

පොඩි වුන් ඉඳිද්දී ගෙදර කච බචේ උනාට ටික වෙලාවකට හරි උන් නැති උනහම ගෙදර පාළුව කියල වැඩක් නැහැ.

Posted By Udari on 30 Jan 2019 02:02 AM
අනේ.....කෝමද ඒම උනේ

දන්නා... අබිරහසක්

Posted By chamaramind on 30 Jan 2019 05:26 AM
ලස්සන කථාවක් අනේ...තැන්ක් යු...

වෙල්කම් අනා

Posted By maduranga001 on 30 Jan 2019 07:02 AM
පොඩි වුන් ඉඳිද්දී ගෙදර කච බචේ උනාට ටික වෙලාවකට හරි උන් නැති උනහම ගෙදර පාළුව කියල වැඩක් නැහැ.

හූම් ඒක හලි

වැරදීම
(කෙටිම කතාව)

"ඔයා නාගන්න කවී.මං ඉන්නවනෙ පුතා ලග"

"නෑ කමක් නෑ හවසට හෝදගන්නව"

"මේ ටිකේම නාගන්නත් බැරි උනනෙ.නාල එන්න.මං ඉන්නං පුතා ලග"

"කමක් නෑ අනේ කවුරු බලන්නද.මං හවස ඇග හෝදගන්නව" කියා කවීෂා කියද්දී

"හ්ම්"කියූ රොෂාන් වත්ත කෙලවර බන්කුව වෙත යන්නට විය.බන්කුව මත වාඩිවී නොයෙක් විකාර කල්පනා කරමින් සිටි රොෂාන් කවී ගැනද සිතුවේය. 'ඇයි ඉස්සර වගේ එයා ලග ඉන්න නොහිතෙන්නෙ,එපාවීගෙන එනවද.නෑ ආදරෙයිනෙ ඒකිට' සිතමින් නාන කාමරය දෙසට ආවේය.

"කවී කෝ සබන් නෑනේ"

"ඉන්න ගේනවා"කියමින් සබන් කෑල්ලක් ගෙනත් දුන් කවී විගස ගියාය.නාන කාමරයට වැදී නානා අතර රොෂාන් දුටුවේ ටූත්පේස්ට් දැමූ කවීගේ ටූට්බ්රෂ් එකයි. සුසුමක් හෙලමින් ලය සැහැල්ලු කරගත් රොෂාන් හොද හැටි නෑවේය.

නා ඉවරව හිස පිහිමින්ම කාමරයට යද්දී පුතු පැටියා සමගම කවීෂාටද නින්ද ගොස්ය. අවුරුදු එකහමාරක දගමල්ලක් වූ චූටි පුතුගේ මූන බලාගෙනම රොෂාන් කවීෂාගේ හිස අත ගෑවේය.කොන්ඩයද ඉතා ගොරෝසු වී ඇත. පැල්ලම් සහිත පරන ගවුමක් ඇදන් නිදන කවී දකිද්දී රොෂාන්ගේ සිත අතීතයට දිව යයි. පෙරදා ඇය දූවිලි ටිකක් හෝ තිබුන ඇදුමක් නොඇන්දාය.පරනවන ගවුම් දුප්පත් අයට දුන්නේ හොදටම පරනවී නොවේ.අද කෙතරම් ඇදුම් තිබුනද ඇය ඇදුම් ගැනවත් තැකීමක් නොකරයි. ඇයට තමන් ගැන සිතීමටද වෙලාවක් නෑ යැයි සිතුනත් එය එසේමද සිතෙන්නේ ඇය කියන දේවල් නිසාය.

"ඇයි කවී මේ පරන ඉරිච්ච ඇදන්"

"කාට පේන්නද අනේ හැඩවෙල"ඇගේ පිලිතුරයි.
.......

පුතු හා කවී වටා ඇති මදුරු දැල සකස් කර සාලයට ආ රොෂාන් හාන්සි පුටුවට බරවී කල්පනා කලේය. සැනින් ඔලුවට ආ කාර්යාලයේ සොදුරු කාන්තවන් ඔලුවෙන් විසිකිරීමට මෙන් ඔහු හිස සැලීය. කවී කෙතරම් පිරිසිදුව සුන්දරව හිටියද. දැන් එසේ නොවන්නේ ඇය තමාව නොතකන නිසාද.

මෙසේ විවිධ සිතුවිලි හිතට එද්දී
'ඔවු මම එයාට තේරුම් කරනව එයා හැමදාම සුන්දරව බලන්න ආස කෙනා මම කියල.හිත රිදුනත් ඒක අනාගතේට හොදවෙයි අපේ'යැයි රොෂාන් තමාටම කියාගත්තේ විසිරීමට යන සිත එකතැන රඳවාගෙනය.

මෙසේ දවස් දෙක තුනක් ගෙවීගියේය.
දිනක් පුතුව නිදිකර තොටිල්ලේ තැබූ කවීෂා රොෂාන් ලගට පැමින හිඳගත්තාය.
ටික වෙලාවකින්

"කවී"

"හ්ම්"

"ඔයා දන්නවද මං ඇයි ආදරේ උනෙ කියල ඔයාට"

"නෑනෙ"කියමින් කවී හිනැහුනාය.

"හ්ම් කියන්නද"

"හා කියන්නකො"කියමින් නැවත කවී හිනැහුනාය.

"ම් මං මුලින්ම ඔයාගෙ පිරිසිදු කමටයි පිලිවෙලටයි කැමති උනෙ"

"ඊලගට"නැවතත් කවී හිනැහේ.

"ඊලගට ඔයා මට දුන්න අවධානය සහ ආදරේ නිසා ඔයාට මං තවත් ආදරේ උන"

"තව තව"කවී තවත් හිනැහේ.

"ඉතින් ඒ දෙකම ඔයාගෙන් මැකෙනවනං මං මොනවද කරන්නෙ කවී" රොෂාන් කියද්දී කවීෂාගේ සිනහව අතුරුදන්ව කඳුලු පේලි දෙකක් මතුවිය.

"අ අනේ මොනවද රොෂාන් අයියෙ මේ"කියමින් කවී රොෂාන්ගේ කකුල බදාගෙන අඩද්දී ඇයව තුරුල්කරගත් රොෂාන්

"මම ඔයාගෙන් සුන්දරත්වය බලාපොරොත්තු වෙනව කවී. ඒ කියන්නෙ ලස්සන නෙමේ. පිරිසිදුකමයි පිලිවෙලයි. ඒ වගේම පුතු ගැන හොයන අතර මං කනවද කියලවත් අහන්න. ඔයාගෙන් නොලැබෙන ආදරයක් මට පිට අයගෙන් හොයන්න ඕන නෑ කවී" කියද්දී කවීෂා හැඩුම අතරින්ම

"අනේ සමාවෙන්න අනේ.මං හිතුවෙ නෑ,මං ඔයාගෙ කවීම වෙනව.මං හිතුවෙ නෑ."කියමින් රොෂාන්ව තරයේ වැලදගත්තාය.

නිමි.

(වරදින්නට පෙර හදාගන්න)

තනුජ්✒ Thanuj Lakru

(වරදින්නට පෙර හදාගන්න)

ලාංකික කාන්තාවන් විවාහයෙන් පසු නොසිතනම කාරණයක්. (ප්‍රොෆෙසර් සරත් විජේසුරියගේ 'හුචක්කුව' වීඩියෝව බලන්න. යුටියුබ් එකේ ඇති.)

Posted By maduranga001 on 08 Feb 2019 03:30 PM

(වරදින්නට පෙර හදාගන්න)

ලාංකික කාන්තාවන් විවාහයෙන් පසු නොසිතනම කාරණයක්. (ප්‍රොෆෙසර් සරත් විජේසුරියගේ 'හුචක්කුව' වීඩියෝව බලන්න. යුටියුබ් එකේ ඇති.)

මමනම් කලින් බලල තියේ

Posted By maduranga001 on 08 Feb 2019 03:30 PM

(වරදින්නට පෙර හදාගන්න)

ලාංකික කාන්තාවන් විවාහයෙන් පසු නොසිතනම කාරණයක්. (ප්‍රොෆෙසර් සරත් විජේසුරියගේ 'හුචක්කුව' වීඩියෝව බලන්න. යුටියුබ් එකේ ඇති.)

හම්මේ අදම බලන්නම්

බබෙක් ලැබුණු ගමන් පිරිසිදුව ලස්සන ට ඉන්න එක අපේ රටේ ගොඩ දෙනෙක්ට අමතක වෙනෝ තමා.....මෙහේ නම් ආච්චිලත් හොඳ කෑලි

Posted By Udari on 09 Feb 2019 01:23 AM
බබෙක් ලැබුණු ගමන් පිරිසිදුව ලස්සන ට ඉන්න එක අපේ රටේ ගොඩ දෙනෙක්ට අමතක වෙනෝ තමා.....මෙහේ නම් ආච්චිලත් හොඳ කෑලි

හූම් ඒක නම් ඒම තමා